Druk en druilerig

In onze familie is de zin "van hard werken gaat een mens niet dood" heel gebruikelijk. Sterker nog dat is er zo'n beetje ingestampt! Net als de zin "na een uurtje hard weren is het over". Die zin werd nogal eens gehanteerd als ik me vroeger niet zo lekker voelde en eigenlijk geen zin had om naar school te gaan.

Van die beide zinnetjes ben ik niet slechter geworden, maar heeft wel aan de wieg gestaan dat ik het lastig vindt om zomaar wat te lanterfanten voordat het werk af is. De afgelopen twee weken heb ik best hard gewerkt en heb ik ook op beide zaterdagen gewerkt. Dat moest niet, dat wilde ik zelf om het nieuwe team in Amsterdam Zuidoost te helpen en daar heb ik ook erg van genoten. Fijn om te zien hoe er na korte tijd al zo'n mooi team staat en al kan samenwerken en samen iets moois neerzet. Dan ben ik trots!

En die uurtjes extra werk zijn dan helemaal niet erg. En dus werd ik vanmorgen tevreden, maar wel met een snotterig hoofd wakker om aan de zondag te beginnen. De zondag zelf had er niet heel veel zin in, er viel een gestaag regentje uit landerige wolken die voorlopig niet van plan waren om eens de wijde wereld in te trekken.

Voor mij een mooie gelegenheid om er eens een lui dagje van te maken. Na al dat gewerk vond ik dat ik dat wel had verdiend! De radio aan, koffie erbij en de krant van gisteren maar eens doorspitten en ondertussen genieten van de bloemen die er staan! Vrolijke gemengde tulpen en het eerste bosje anemonen van het jaar! Verder wat blogjes lezen en de tijdschriften die er nog lagen. Zo komt zo'n druilerige zondagochtend wel om!

Na de brunch toch maar even een sopdoek en een stofzuiger door het huis geslingerd - toch weer eerst het werk doen en dan de pretjes - want een schoon huis is ook gewoon erg fijn. Daarna het breiwerk weer ter hand genomen.

Het rugpand heb ik af en de eerste mouw schiet ook al op! Ik doe bewust eerst de mouwen voor ik aan het voorpand begin omdat ik dan de bolletjes blauw die over blijven kan gebruiken in het voorpand, bij inbreien heb je immers meerdere bolletjes nodig. Ik moet een beetje opschieten met de trui want over drie weken zitten we in het vliegtuig. Dan kunnen we eindelijk weer knuffelen en dan moet Arthur natuurlijk wel zijn tatu auto trui krijgen! Dus een beetje doorwerken aan die trui dan maar!