Onze Franse schoondochter heeft een vriendin en die geeft iedereen bijnamen! Zo heeft zij in haar vriendenkring een PoPo, een WaWa en PokPok en ga zo nog maar even door. Er is geen touw aan vast te knopen. Het is een schat van een meid hoor, daar niet van maar een beetje gekke gewoonte is het wel.
Toen Arthur dus geboren werd en zij het kleine mannetje voor het eerst zag gaf ze hem de bijnaam Tutur! Ik vond daar als oma wat van, maar had er natuurlijk niks van te vinden. Helaas is de naam behoorlijk ingesleten en wordt Arthur dus regelmatig liefkozend Tutur genoemd en gek genoeg luistert hij er ook naar. Laatst noemde zijn tante hem al Tuut en daar moest hij vreselijk om lachen. Gekker moet het niet worden, maar het allitereert dan wel weer leuk in deze blogtitel.
Tutur wilde dus een trui met een tatu auto. Hij gaat wel steeds meer kletsen maar als je in Frankrijk woont is het woord brandweerauto natuurlijk best moeilijk en dus zegt hij tatu auto. Nou best duidelijk. Het ging er nog even om spannen of ik hem op tijd af zou krijgen, want ook al kan ik weer breien het gaat toch niet in die mate dat je lekker kunt opschieten. Dan protesteert mijn vlerk en kan ik maar beter luisteren, want een vlerk met een slecht humeur is niet aangenaam.
Gisteravond kwam hij af. Net op tijd want vandaag zouden we naar Marseille vliegen. Vanmorgen de trui ingepakt, in de koffer gelegd en wij naar Schiphol. Daar waren we keurig op tijd en toen we onze instapkaart wilde printen gaf de machine een rood scherm. De vlucht was geannuleerd! G$%@$ hier en Gunter nog aan toe!
Dus op naar de omboekbalie van de KLM. Daar had ik er 49 voor mij dus dat ging wel even duren. Na ruim twee uur wachten kwam er een bericht van de KLM op mijn telefoon, ze hadden de vlucht omgeboekt naar morgen. Wacht even maar dat willen we niet, we willen met de vlucht van vanavond mee, maar helaas die zat helemaal vol. De enige manier om nog naar Marseille af te reizen was een plek in het ruim of zittend op de vleugel van het vliegtuig en dat leek ons geen goed idee. Best wel zuur maar niks aan te doen. Nu maar hopen dat de storm gaat liggen en dat we morgen echt weg kunnen. Gelukkig konden wij weer naar huis en hoefden we niet op de luchthaven te slapen op zo'n veldbedje!
Arthur moet nog een dagje langer wachten op zijn tatu trui!
Toen Arthur dus geboren werd en zij het kleine mannetje voor het eerst zag gaf ze hem de bijnaam Tutur! Ik vond daar als oma wat van, maar had er natuurlijk niks van te vinden. Helaas is de naam behoorlijk ingesleten en wordt Arthur dus regelmatig liefkozend Tutur genoemd en gek genoeg luistert hij er ook naar. Laatst noemde zijn tante hem al Tuut en daar moest hij vreselijk om lachen. Gekker moet het niet worden, maar het allitereert dan wel weer leuk in deze blogtitel.
Tutur wilde dus een trui met een tatu auto. Hij gaat wel steeds meer kletsen maar als je in Frankrijk woont is het woord brandweerauto natuurlijk best moeilijk en dus zegt hij tatu auto. Nou best duidelijk. Het ging er nog even om spannen of ik hem op tijd af zou krijgen, want ook al kan ik weer breien het gaat toch niet in die mate dat je lekker kunt opschieten. Dan protesteert mijn vlerk en kan ik maar beter luisteren, want een vlerk met een slecht humeur is niet aangenaam.
Gisteravond kwam hij af. Net op tijd want vandaag zouden we naar Marseille vliegen. Vanmorgen de trui ingepakt, in de koffer gelegd en wij naar Schiphol. Daar waren we keurig op tijd en toen we onze instapkaart wilde printen gaf de machine een rood scherm. De vlucht was geannuleerd! G$%@$ hier en Gunter nog aan toe!
Dus op naar de omboekbalie van de KLM. Daar had ik er 49 voor mij dus dat ging wel even duren. Na ruim twee uur wachten kwam er een bericht van de KLM op mijn telefoon, ze hadden de vlucht omgeboekt naar morgen. Wacht even maar dat willen we niet, we willen met de vlucht van vanavond mee, maar helaas die zat helemaal vol. De enige manier om nog naar Marseille af te reizen was een plek in het ruim of zittend op de vleugel van het vliegtuig en dat leek ons geen goed idee. Best wel zuur maar niks aan te doen. Nu maar hopen dat de storm gaat liggen en dat we morgen echt weg kunnen. Gelukkig konden wij weer naar huis en hoefden we niet op de luchthaven te slapen op zo'n veldbedje!
Arthur moet nog een dagje langer wachten op zijn tatu trui!
Rare bijnamen inderdaad. De trui is erg leuk geworden. Jammer dat jullie een dagje uitstel hebben, hopelijk gaat de vlucht morgen wel door. En dan kijken we natuurlijk uit naar een foto van de trui als Arthur hem draagt! Veel plezier daar.
BeantwoordenVerwijderenWat is de trui prachtig geworden! Knap gedaan. Wij houden het gewoon op Arthur, hé, zo'n mooie naam!
BeantwoordenVerwijderenOntzettend jammer van die gecancelde vlucht, ik wens jullie vast voor morgen een voorspoedige reis en dan heel veel plezier in Frankrijk!
Ai, dat is balen als je niet weg kunt!
BeantwoordenVerwijderenMaar de trui is fantastisch leuk...