Weer naar school!

Vanmorgen was het dan zover. Om kwart over acht verliet ik het huis en wandelde door de mist naar het metrostation. Klaar voor mijn eerste schooldag! 

Eerste schooldag? Jazeker, de eerste schooldag voor de opleiding tot coach waar ik me de komende 5 maanden in ga bekwamen. 

Afgelopen jaar was het met de zorg voor en het overlijden van mijn vader een pittige eerste helft van 2024 en tegelijkertijd zat ik ook in het derde jaar van mijn weduweschap. Een jaar waar ik steeds meer bezig was met wie ben ik nu eigenlijk zelf, zonder mijn lief en hoe ga ik mijn toekomst nu op een beetje prettige manier zin geven? 

Daar ben ik zelf verantwoordelijk voor, want hoe lief en betrokken onze kinderen en familieleden ook zijn, zij hebben hun eigen leven en daar wil ik niet te veel op leunen. 

Dat waren best grote vragen en toen ik op mijn werk de vraag kreeg of ik wilde nadeken over een functie waar ik ook leiding moest geven, werd ik nog meer uitgedaagd om na te denken over wat ik nu wil. 

Eigelijk wist ik direct al wel dat een leidinggevende functie niet aan mij besteed is, daar word ik niet gelukkig van, maar waarvan dan wel? Even daarna overleed er een vrij jonge collega. Hij was al een poos ziek, maar de week voor zijn overlijden had ik hem nog aan de telefoon en hadden we nog een mooi gesprek. Zijn overlijden kwam niet alleen voor mij onverwacht maar ook voor zijn team. 

Het hakte er nogal in en ik werd gebeld door de leidinggevende om langs te komen om steun te bieden aan het team. Ik maakte mijn agenda voor de volgende ochtend leeg, reed die dag na het werk naar het dorp en kocht een mooi notitieboek, een vaasje, een witte roos, een waxinelichtjehouder met een led-lampje, een doos tissues en een fotolijstje. 

De volgende ochtend vroeg richtte ik een herdenkingsplekje in op de werkplek. De leidinggevende had een mooie foto en deed deze in het lijstje. We dronken koffie met elkaar en er was tijd en aandacht om stil te staan bij het verlies en herinneringen op te halen. Na afloop werd ik aangehaakt door een aantal collega's die nog even 1 op 1 wilde napraten. Toen ik terugreed naar kantoor dacht ik na over de vraag  waar ik nu blij van word en toen bedacht ik, dat ik blij word om er voor andere mensen te zijn. Gewoon een luisterend oor bieden. 

Met dat idee ben ik verder gaan zoeken, heb ik gesproken met andere mensen, heb ik nog een fijn gesprek gehad met de coach die mij zo fijn geholpen heeft in mijn rouwproces en langzaam ontstond het idee om zelf een coach te gaan worden. 

Nu is coach een vrij beroep en de ene coach is de andere niet, maar ik wil wel een goede coach worden en zijn en dus heb ik alles op een rijtje gezet en ben ik 4 uur minder gaan werken zodat ik nu elke vrijdag vrij ben en heb ik me ingeschreven voor deze opleiding. Ook om dat ik dit heel goed in mijn huidige werk kan gebruiken.

Het was best spannend om zo'n beslissing te nemen, maar het voelde goed en dus zat ik vanmorgen voor het eerst sinds jaren, op mijn 58e, weer in de klas! En leuk dat het was! 

De opleiding kent 5 modules en we zijn met 10 cursisten. De komende 5 maanden gaan we met elkaar op reis en deze eerste les kregen we een ontzettend aardige en bevlogen docent. Ze had de les zo goed ingedeeld, zo afwisselend en interactief dat het best bijzonder was dat we als totale vreemden voor elkaar binnen kwamen en aan het eind van de dag we allemaal het gevoel hadden dat we elkaar al aardig hadden leren kennen. 

Toen ik vanavond rond zes uur weer thuis kwam was ik erg moe, maar zeer voldaan! Natuurlijk zal het soms best pittig zijn, want ik leer iets minder makkelijk dan toen ik een stuk jonger was en moet ik ook echt tijd en energie vrij maken om te leren en de opdrachten te maken, maar gelukkig hebben we niet iedere week les en kan ik op de vrije vrijdag een hoop doen. 

Het zal me veel over mezelf leren en ik hoop het goed te kunnen toepassen in mijn huidige werk en heel misschien is het straks voor als ik over 10 jaar met pensioen ben ook nog iets wat ik dan kan doen in plaats van achter de geraniums te kruipen. In elk geval maakt dit besluit de toekomst die zo donker was al een heel stuk lichter! 

Theater & Tompouce

Begin September dwarrelde de nieuwe speellijst van het theater hier in het dorp in mijn mailbox. Bij het doorbladeren zag ik een leuke cabaretvoorstelling en appte dochter of ze zin had om mee te gaan. Dat had ze en dus bestelde ik kaartjes. 

Vlak voor kerst hadden we het over leuke dingen die er in 2025 aan zouden komen en ik noemde ons theaterbezoek. Oeps zei ze, ik kan die avond niet, met de vriendengroep hebben we ons verlate sinterkerstdiner en het was al zo'n gepuzzel om die datum bij elkaar te krijgen. Vind je het heel erg? 

Nee dat vond ik niet, ik zag op de website dat de voorstelling was uitverkocht en er was vast een wachtlijst dus als ik niemand in mijn omgeving zou vinden, was er vast nog iemand anders die ik er blij mee kon maken. 

Maar die iemand diende zich aan in de vorm van mijn broer. Hij had wel zin om mee te gaan. Vooraf zouden we een hapje gaan eten bij een eetcafé tegenover het theater dus helemaal goed. 

Dochter haalde opgelucht adem en later bleek dat er in de vriendengroep de vraag ontstond waar het diner te houden. Dochter was eigenlijk aan de beurt, maar met 8 mensen om tafel ging niet lukken in haar eigen appartementje. Doe het dan maar hier, zei ik. Aan de tafel die ik als mijn bureau gebruik passen net 8 mensen. Het is een beetje krap maar het gaat!

En zo geschiedde!  De vrienden hebben elkaar ooit leren kennen bij een zaterdagbaantje bij de Hema en nu ruim 10 jaar later hebben ze nog steeds goed contact. Toen ik het pand verliet om mijn broer op te halen kwamen er al heerlijke geuren uit de keuken. Dochter maakte het hoofdgerecht en de anderen namen allemaal iets mee voor de overige gangen en de drankjes. Het beloofde een heerlijk diner te worden. 

Zelf had ik ook een hele fijne avond. De voorstelling was een try-out van cabaretier Erik van Sauers en liep eigenlijk al als een trein, het was erg leuk. Hij kan goed verhalen vertellen en kleine, doodgewone zaken groots uitlichten op een erg grappige manier, waardoor ik zo'n situatie voor me zie en daar erg om moet lachen. Naast me hoorde ik mijn broer ook lachen en af en toe stootten we elkaar aan als herkenning. 

We dronken nog een drankje na en ik bracht hem weer naar huis. Toen ik weer bij mijn eigen huis arriveerde gingen daar juist de eerste gasten weer weg, die moesten de trein halen en in de gang klonken de stemmen van mensen die plezier hebben en rook het nog steeds naar lekker eten. 

De vaatwasser draaide overuren, maar toen ik vanmorgen beneden kwam was alles netjes opgeruimd. Dochter was hier blijven slapen en na de brunch kreeg ik een overheerlijke, zelfgemaakte tompouce en vertelde ze dat er allemaal lekkere restjes voor me in de koelkast staan. Vanavond hoef ik dus niet te koken. 

Ik noem dat een win-win situatie!

Bloghop van de maand Favorieten: Muziek

In december deed Elizabeth een oproep om op elke eerste vrijdag van de maand een blog te schrijven over FAVORIETEN. Vandaag is deel 1 en deze gaat over MUZIEK! 

Ik vind het leuk om mee te doen aan dit initiatief en ben daarom eens gaan nadenken wat nu mijn favoriete muziek is? 

Van huis uit ben ik niet opgevoed met muziek, het was een warm maar geen muzikaal nest. Althans niet in de zin dat er zelf muziek gemaakt werd. Ik heb dus ook nooit een muziekinstrument leren bespelen en ook geen noten leren lezen. Toch was er altijd muziek thuis, want de radio stond altijd aan en mijn moeder zong graag als ze aan het werk in huis was. Op zondagmiddag was een borreluurtje - voor ons kinderen met een glaasje limonade - vaste prik en deze werd muzikaal omlijst door de bandrecorder van mijn vader met pianomuziek van Tonnie Eijk. 

Vijftien jaar was ik toen we gingen verhuizen en ik mijn eigen kamer kreeg en daar luisterde ik graag naar de radio en nam de liedjes op die ik van de Top 40 leuk vond, op een cassettebandje. Weer iets later kreeg ik een pick-up en omdat ik op mijn zestiende begon met mijn eerste fulltime baan als administratief medewerker kon ik zo af en toe ook een elpee kopen, daar moest ik wel voor sparen want wat waren die duur toen. Platen als de jazzsinger van Neil Diamond en platen van Ray Charles en Percy Sledge, ik draaide ze helemaal grijs! En nog steeds vind ik dat heerlijke muziek! 

Elke dag staat hier de radio aan, ik luister graag naar NPO Radio2, vaak ook s'avonds want ik kijk weinig televisie. De afgelopen week heb ik dan ook weer erg genoten van de Top2000. En als er niks van mijn gading op de radio is dan is er nog spotify. Daar staat nog een playlist op van mijn man die ik ook mooi vind en ondertussen heb ikzelf diverse playlists aangemaakt. 

Verstand van muziek heb ik niet, mijn muzieksmaak is vrij eclectisch, van klassiek naar pop, jazz en soul. Waar ik absoluut niet van hou is muziek met krijsende gitaren en gestamp en geschreeuw en ik ben ook geen fan van meisjesmuziek zoals ik dat noem. Ik bedoel liedjes van (meestal jonge vrouwen) met ijle, saaie stemmen die zichzelf begeleiden op een gitaar. De teksten zijn vaak wel mooi, maar dat soort stemmen en de muziek kan mij niet bekoren. Ik hou meer van krachtige stemmen met een rafelrandje, zoals bijvoorbeeld Aretha Franklin! 

Muziek is mooi, maar ook wel eens lastig want soms brengt een liedje zoveel herinneringen naar boven dat het me in mijn rouw raakt en me in tranen brengt en dat komt dan niet altijd gelegen. Gelukkig biedt muziek ook zoveel troost en zorgt muziek ook voor vrolijkheid en plezier. 

Maar wat is dan mijn favoriete muziek? Want dat was de vraag van Elizabeth, maar die kan ik niet goed beantwoorden omdat er zoveel mooie muziek is. Spotify kwam me te hulp, want zij gaven een overzicht van de nummers die ik in 2024 het meeste luisterde en toen bleek dat ik het meeste naar soulmuziek heb geluisterd. 

Maar mijn favoriet op dit moment is toch wel het nummer van Bruno Mars en Lady Gaga: DIE WITH A SMILE. Ik hoorde dat nummer voor het eerst op een ochtend toen ik naar mijn werk reed en dat kwam zo binnen! Inmiddels kan ik er naar luisteren zonder dat mijn mascara er onder te lijden heeft!

Ik ben benieuwd naar de favorieten van de andere deelnemers van de Favorieten serie en hoop verrast te worden met muziek die ik nog niet ken. 

Gelukkig Nieuwjaar!

En dan zijn we in 2025 aangeland. Een heel nieuw jaar met nieuwe kansen en nieuwe mogelijkheden! 

Ik wens jullie een jaar 

• vol zon 
• met veel gezondheid
• met leuke nieuwe dingen
• met veel gezelligheid
• met mooie handwerk en/of creative dingen
• vol vrolijkheid
• met lieve mensen om je heen 
• vol blijheid en tevredenheid
• met veel gezellige boogberichten