dinsdag 6 december 2016

Wisseling van de wacht

De Sint heeft zijn hielen nog niet gelicht of het is al overal kerst. Zo ook in het zaaltje waar ik elke dinsdagavond yogales heb. Dit is in een zaaltje in een buurthuis waar overdag ook andere activiteiten zijn. Zo staat er een een boekenkast in het halletje waar je boeken uit mee kunt nemen en zelf ook weer boeken kunt plaatsen. Ik hoop altijd nog stiekem dat het laatste deel van een trilogie er staat, maar tot nog toe niks hoor. 

In het zaaltje zelf wordt er overdag dus flink geknutseld, gerummikupt, gesjoeld, geklaverjast, gestoeldanst en flink veel koffie geleut tijdens de inloopochtenden. Ik heb zo'n vermoeden dat dat zaaltje een fijn toevluchtsoord is voor eenzame (oudere) mensen. Fijn dat het er is, maar daar moet ik allemaal aan denken als ik op mijn matje lig en mijn best doe om de yoga oefeningen goed uit te voeren. Dan hoop ik maar dat de gordijnen goed dicht zitten en dat er geen pottenkijkers zijn, want het zal er best gek uitzien, zo'n 12 vrouwen op hun matje in allerlei rangen en standen. 

Vanavond was het best een bijzondere les. Het was koud buiten dus ik had me al met veel pijn en moeite van de bank afgeschopt en me in mijn yogakloffie gehesen en was toch maar met yogamat, kussentje en dekentje in de auto gestapt en naar het zaaltje aan de andere kant van het dorp gereden. 

In het halletje was het koud en tijdens het uittrekken van de schoenen loerde ik nog even in de boekenkast voor nieuwe exemplaren. Op kousenvoeten betrad ik het zaaltje, daar was het gelukkig iets minder koud en daar hing een vredige kerststemming. Op een tafeltje tussen twee ramen stond al een versierde kerstboom. Onder de boom stond een kleumerig stalletje met armzalige herders en daarvoor stond een soort van electrisch open haardje te zuchten en te steunen. Aan de muren hingen her en der wat kerstslingers, het zag er allemaal gezellig uit. 

Normaal gesproken verwacht je een herrie van jewelste als 12 vrouwen in een ruimte zijn. Een kippenhok is er meestal niks bij, maar hier in ons lesje niks van al hoor. Iedereen houdt zijn kakel alleen de yogajuf geeft uitleg hoe we de oefeningen moeten uitvoeren. Toen we daar zo met zijn allen op onze matjes lagen viel het ineens op wat een herrie het haardje maakte. Het haalde ons helemaal uit onze concentratie. Gelukkig zat er een stekker aan dat ding en konden we hem uitzetten. 

Het was een knusse les, zo bij de lichtjes van de kerstboom, bij de eindoefening waarbij totale ontspanning verlangd wordt droomde ik toch een beetje weg totdat ik iets voelde prikken onder mijn matje. Onder mijn linkerbil zat een bobbel die niet lekker lag. Een beetje schuiven hielp niet maar opstaan om te onderzoeken wat de bobbel was ging ook niet want dan zou ik de andere dames storen die wel in totale ontspanning op hun mat lagen. Hier en daar hoorde ik zelfs een klein snurkje!

Nu kunnen mijn billen best wat hebben, doorgaans zijn ze erg makkelijk, maar nu begon mijn linkerbil toch erg uit zijn humeur te raken en van de weeromstuit begon de rechter ook een duit in het zakje te doen.  Daarop begon mijn rechteronderrug ook een potje mee te mopperen. Die is de hele week al chagrijnig en ik had nu juist zo gehoopt hem in een goed humeur te krijgen door de yoga oefeningen. Dat leek te lukken tot de bult onder links zich manifesteerde.

Ik was blij toen het erop zat en ik mijn matje kon oprollen. En de bult? Dat was een verdwaalde pepernoot. Blijkbaar was er voor dat de kerstboom was opgezet toch nog eerst Sinterklaas gevierd in het zaaltje. Enfin ik hoop maar dat ze plezier hebben gehad.

Op weg naar huis, met een deuk in mijn linkerbil, had ineens het halve dorp de balkonnetjes versierd met kerstlichtjes en stonden er ineens overal weer van die befaamde driehoekjes met licht voor de ramen. 

Dag Sinterklaas, Welkom kerst! Zo snel kan het gaan!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten