Natuurlijk Sinterklaas

Je draait je even om en ineens is het december! Een gezellige maand maar ook oh zo druk. Gister vierden we Pakjesavond. Voor de tweede keer zonder mijn moeder, voor de eerste keer zonder onze zoon en voor de eerste keer dat er geen kinderen meer in de Goedheiligman geloven. Mijn neefje van 9 is afgelopen zomer ingewijd in het geheim van Sinterklaas, al bracht ik hem nog wel even aan het twijfelen toen hij mij dit vertelde en ik hem vroeg, nee joh echt? Bestaat Sinterklaas niet? Nou dat hadden ze mij ook wel eens eerder kunnen vertellen. Een klein momentje tuinde hij er in, maar hij kent zijn tante, gaf me een liefkozend tikje op mijn arm en zei toen: Doe niet zo raar, je weet toch zelf wel dat jij altijd de cadeautjes koopt! 

Natuurlijk werd het een gezellige avond en werden we weer verwend door de Sint, annex degene die het lootje had getrokken. Ik kreeg een houten tonnetje vol met heerlijke badspullen en ik kreeg de agenda voor 2017 van Seasons met recepten, ideeën om je huis of tuin te decoreren en prachtige natuurplaatjes. Blij mee!

Toen we gisteravond weer naar huis reden vroor het al een beetje en het werd een beetje mistig. Geen fijne combinatie voor het verkeer maar het maakte wel dat we vanmorgen wakker werden in een prachtige, berijpte wereld. De tuin zag er beeldschoon uit. De laatste roosjes die nog dapper een poging deden om uit te bloeien waren door moeder natuur voorzien van een zilveren randje aan de blaadjes en de rozenbottels hadden allemaal een mutsje op van ijs. 

Zoveel schoonheid, helemaal voor niets, daar moet je van genieten. Dus zette ik een kop koffie en aanschouwde al die pracht en drukte. De drukte kwam van de vogels. Het vogelrestaurant is nu een week open en wordt druk bezocht. Koolmezen, mussen, pimpelmezen, merels en een roodborstje komen telkens een hapje eten. Het is een drukte van jewelste en zo gezellig om naar te kijken. De pindakaaspot is wel erg favoriet, helaas ook bij de eksters en de kauwen die alle mogelijke moeite doen om er maar bij te komen. Als het eenmaal lukt dan hakken ze verwoed in de pindakaasbrij waarbij de klodders pindakaas in het rond vliegen. Slordige beesten zijn het met slechte tafelmanieren. 

Gelukkig zijn daar dan de merels en het roodborstje die alles weer netjes stofzuigen.  Toen ik vanmiddag terugkwam van een wandelingetje zag ik dat we een nieuwe bezoeker hadden. Wel een oude bekende, de halsbandparkiet. Hij zat op de pindakoker en keek olijk naar binnen. Vorig jaar hadden we ze ook in de tuin en de ervaring leert, als er een over de schutting is dan volgen er meer. De eksters en de kauwen zijn bang voor deze grote, groene vogels met hun rode snavels, maar de kleintjes trekken zich er niks van aan en nemen gewoon een ander gerecht. 

Jammer is wel dat met al dat vogelbezoek er van haken niks terecht komt. Dat gaat namelijk niet goed samen, haken en in de tuin koekeloeren. Menig toertje moet weer uitgehaald worden. Terwijl ik die deken zo graag af wil hebben, maar ja het is een hobby en het moet wel leuk blijven. Straks als de schemer valt dan valt er niet zoveel meer te koekeloeren en dan ga ik eerst een pannetje soep maken en dan nog fijn een poosje haken. Nog even een beetje rust voordat de grote kerstgekte weer losbarst. Even genieten van december want je draait je om en het is ineens januari!