Servies

Toen ik ging puberen en boeketreeksboekjes verslond als tussendoortjes droomde ik van liefde en de prins op het witte paard. Bij zo'n prins hoorde natuurlijk ook een huis en dat moest gevuld worden met allerlei spullen. De Uitzet, zoals dat toen genoemd werd. Mijn moeder vertelde altijd hoe zij en mijn vader in hun verkeringstijd de uitzet bij elkaar gespaard hadden. Leuke verhalen kwamen daar uit voort en dat ze dit grondig hebben gedaan toentertijd blijkt nu nog aan de hoeveelheid linnengoed die in het ouderlijk huis aanwezig is. 

Ook hadden wij vroeger thuis het daagse servies en het servies dat alleen op zon- en feestdagen op tafel kwam. Dat vond ik toen belachelijk dat je een servies had wat je alleen op zondag gebruikte en de rest van de week alleen maar mooi stond te zijn in de kast. Dat ging ik later anders doen, zo nam ik mij voor.

Nu wil het feit dat ik dol ben op serviezen. Zowel glaswerk als porselein. Om alvast te bedenken welk servies het moest worden als mijn prins mij om mijn hand had gevraagd ploos ik hele postordergidsen uit op zoek naar het meest mooie servies. Dat mijn prins misschien ook wel mee wilde bepalen van wat voor bordje hij wilde eten kwam niet eens in mij op. Uren was ik zoet met mijn servies zoektocht, maar ach ik was een jaar of dertien en internet bestond nog niet. 

Pas jaren later leerde ik mijn prins kennen en deze prins had al een eigen paleisje toen hij vroeg of ik de voordeur met hem wilde delen en hij had ook al een servies. Dat was een simpel wit servies van de Hema, niks mis mee, je kon er prima van eten en ik was zo verliefd dat het me niks had kunnen schelen al had ik elke dag van een papieren bordje moeten eten. Toen mijn prins mij uiteindelijk om mijn hand vroeg en wij in het huwelijk traden kochten wij dus geen nieuw servies, maar een nieuw bed en een stereo installatie. En we leefden nog lang en gelukkig.

Toch bleef de hoop om ooit, ooit, als het witte servies geheel versleten was, een nieuw servies te kopen. Zo rond onze koperen huwelijksdag waren er genoeg borden gesneuveld om eens aan een nieuw servies te denken. Ik zag een zonnig, geel servies bij de Blokker en vroeg voor diverse verjaardagen onderdelen en spaarde zo tevreden het servies bij elkaar. Mijn prins echter, vond het gele servies maar niks en stond nog net niet te juichen toen het dienblad vol kopjes, thee- en suikerpot kantelde en alles kapot viel. Met tranen in de ogen veegde ik de scherven bij elkaar en ineens leek dat hele servies niet meer zo zonnig. Weken daarna waren we bij de Zweedse warenhuis gigant en daar op de keukenafdeling hadden ze witte borden in de aanbieding voor maar veertig cent het stuk. Het leek in de verste verte niet op mijn droomservies, maar ach ze waren wit en rond en ze zouden vast snel breken.

Dat deden ze dus niet. Ze staan hier al jaren in de kast en ook al gebruiken we ze nog zoveel ze zijn niet kapot te krijgen. Grrr. Nu zijn er ergere dingen om je druk over te maken, maar een mens heeft zo zijn dromen. Gelukkig deed de vaatwasser zijn intrede en die maakte die Zweedse borden toch wel erg vaal hoor. Het witte ging eraf en ze werden akelig grijs. 

Dus ben ik vorige week, toen er nog een boterhambordje van het gele servies het loodje had gelegd, maar eens naar de plaatselijke Blokker gestapt. Laten die nu een leuk basic servies verkopen voor een prikkie. Ik heb mijn slag geslagen en eindelijk 8 nieuwe boterhambordjes en 8 vorstelijke dinerborden gekocht. Oke oke het komt niet in de buurt van mijn vroegere gedroomde servies, maar vergeleken met de Zweedse bordjes komt het een aardig eindje in de buurt hoor. 

Trots dekte ik dus op eerste paasdag de ontbijttafel en later die dag de tafel voor het paasdiner met mijn nieuwe Villeroy en Blokker borden. Mijn wit gestreken damasten tafelkleed op tafel, wat gezellige paasservetjes en daar stond mijn nieuwe servies te blinken. En wat denken jullie? Niemand, echt helemaal niemand hier in huis, zelfs mijn vader die een paasvorkje mee kwam prikken, viel het op dat ze van nieuw servies aten. Zou je ze niet! Ik denk dat ik uit pure frustratie die ellendige grijze Zweedse troep kapot ga smijten. Maar dat is dan weer zonde.