Leentjebroer!

De herfstvakantie  vond ik vroeger als kind al zo heerlijk en toen ik later zelf kinderen had genoot ik daar ook weer vol op van. Vaste prik was het om met ons grut in de herfstvakantie een dag naar een museum te gaan. Nu willen mijn eigen kindertjes soms best nog met mij naar een museum maar niet speciaal meer in de herfstvakantie. Sterker nog dit jaar heeft dochter geeneens herfstvakantie want daar doen ze niet aan op de universiteit. 

Jammer maar niks aan te doen. Om toch dat speciale herstvakantiegevoel te krijgen leende ik gewoon twee kinderen. Dat was heel gemakkelijk want ik ben de trotse tante van mijn neefje (9) en nichtje (12), de kindertjes van mijn broer en schoonzus en die waren wel bereid om hun grut uit te lenen. Het grut wilde zelf ook graag dus dat leverde allemaal geen problemen op. Neef had weken geleden al te kennen gegeven graag naar Naturalis in Leiden te willen en zijn zusje vond dat ook prima. 

Vorige week neusde ik eens rond op de site van Naturalis, je wilt als tante tenslotte goed beslagen ten ijs komen op zo'n tripje, en toen bleek dat het Museum gesloten was wegens een verbouwing. Ja, in een schuurtje konden we een Tyrannosaurus (koosnaampje Trix) aanschouwen. Het leek me geen goed idee om een half uurtje naar een skelet te loeren en dus moest er een plan B komen. Heel handig is het dat nichtje nu ze naar de middelbare school gaat ook over een mobieltje met whatsapp beschikt. Ik appte dus de stand van zaken en vroeg haar met haar broer te bespreken of ze dan wel naar Naturalis wilden plus een aanvullend programma elders of dat er een ander museum de voorkeur kreeg. 

Al na een uurtje kreeg ik antwoord; het moest het spoorwegmuseum worden. Op mijn verbaasde app van jullie zijn daar toch al vaak geweest kwam per ommegaande het antwoord, ja maar dat vinden we leuk. Oke prima, het was hun dag dan gaan we naar het spoorwegmuseum en zo geschiedde. 

Echter manlief en ik voelden de bui al hangen dat we daar met een uurtje of twee wel uitgekeken waren en dat we alsnog een aanvullend programma moesten aanrukken en we bedachten een list. We zouden eerst iets anders gaan doen.

Om half negen gister werd het kroost afgeleverd en neef ging direct op zoek naar de bak met K'nex om een groot voertuig mee te bouwen en nicht nestelde zich op de bank met de blauwe omslagdoek die daar nog lag. Lekker warm, lekker zacht. Eigenlijk toch wel een mooie kleur dat blauw, mag ik hem hebben? Tuurlijk kind. Vervolgens dook ze in de tas met wolletjes en vroeg of ik haar wilde leren haken. Al spoedig had ze door hoe ze een vaste moest maken en daar zaten we. Nee we hoefden niet zo nodig direct op pad, we konden ook wat later vonden ze en respectievelijk werd er vrolijk door gehaakt en geK'next. We namen nog maar een kopje koffie. 

Eigenlijk hadden we dus niet weg gehoeven maar de kaarten waren nu eenmaal besteld. Dus hup in de auto op weg naar de Lage Vuursche waar we eerst een pannenkoek gingen eten. De Lage Vuursche vind ik zelf een soort van sprookjesdorp waar het goed pannenkoeken eten is in zo'n sprookjeshuis. Nieuwsgierig klonken er vragen vanaf de achterbank, waar gaan we naar toe, rij je niet verkeerd, papa rijdt altijd heel anders naar het spoorwegmuseum. Mijn man glimlachte en zei dat zullen jullie wel zien. 

Oh wat een schattig dorpje riep nichtje uit toen we de auto geparkeerd hadden terwijl neefje zijn neus in de lucht stak en verheugd riep: ik ruik pannenkoeken. Hij is namelijk ons pannenkoekenmonster in de familie en ruikt op een kilometer afstand of er ergens pannenkoeken gebakken worden. Het waren heerlijke pannenkoeken en we genoten met zijn vieren. 

Na de pannenkoeken gingen we alsnog naar het spoorwegmuseum en bezochten we de koninklijke trein van Juliana, de Oriënt Express en de Arend, de allereerste stoomlocomotief die in Nederland reed. Leuk zo'n stukje geschiedenis. Thuis gingen we "borrelen" en aten we zuurkoolstamppot. Tegen achten stonden broer en schoonzus op de stoep om hun kroost weer op te eisen. Ze gingen niet van harte mee en na veel tijdrekken met schoenen en jassen aantrekken kregen we een dikke knuffel. 

Volgend jaar in de herfstvakantie gaan we weer met jullie naar een museum hoor werd er door allebei gezegd toen ze eindelijk afscheid namen. Mijn herfstvakanties kunnen de komende jaren niet meer stuk!