Gele sokken en feestverlichting!

Afgelopen woensdag moest ik na het werk naar de stad om nog wat kerstcadeautjes in te slaan. Na een gezellige werkdag reed ik naar huis. We hadden die dag de kerstlunch en dan maakt iedereen van onze afdeling iets lekkers en dan peuzelen we dat gezamenlijk op. Altijd leuk, altijd lekker en gezellig.

Thuis parkeerde ik de auto, verwisselde het kantoorkloffie voor iets casuals en begaf me in een akelige miezer regen naar de metro. Het was geen weer om vrolijk van te worden. Nu had ik een heel goed humeur, wat meestal het geval is, maar met sommige van mijn medereizigers was het qua humeur niet zo goed gesteld. Er zaten een paar mensen stikchagrijnig voor zich uit te kijken. Een man zat daar met een nors gezicht en de grote hond die aan zijn voeten lag keek al even boos. Geen gezellig duo om naast te gaan zitten!

En toen stapte er een vrouw in met een vrolijke bos rode krullen. Die schudde ze even uit voor ze plaats nam op het bankje tegenover mij en ze lachte me vrolijk toe. Gelukkig, daar was ook iemand met een goed humeur. Terwijl ze haar tas opende en daar wat in rommelde zag ik het. Ze had knalgele sokken aan met een vrolijk werkje. Daar moet een mens wel vrolijk van worden.
Andere passagiers zagen het ook en warempel hier en daar zag ik een mondhoek neigen naar een glimlach. Zelfs de hond, die helemaal goed zicht had op de sokken, keek wat vrolijker!

Toen ik mijn halte had bereikt, wenste ik haar een fijne avond en wandelde het metrostation uit naar het kantoor waar mijn echtgenoot werkt. In de stad miezerde het ook een beetje, maar er hing een vrolijke stemming in de straat door alle kerst(boom)lichtjes in de huizen. Zo'n grote, brede straat met aan de ene kant wat huizen, veel kantoorpanden en een chique hotel en aan de overkant hoge Amsterdamse huizen met veel ramen en nu dus met veel lichtjes. Ik passeerde een groot raam zonder gordijnen en kon lekker even naar binnen loeren. Er stond een prachtige, enorm grote kerstboom en op de bank lag een klein meisje opgekruld tv te kijken.

Manlief kwam me tegemoet en samen gingen we naar het centrum. Daar was het helemaal een groot lichtjesfeest. De feestelijke kerstverlichting in de straten, de gigantische kerstboom met lichtjes op de Dam en de Bijenkorf van onder tot boven verlicht. Ik hou er van!

Als kind gingen we vroeger rond kerst altijd een middag naar de stad om lichtjes te kijken. We hadden het niet breed, maar we gingen dan ook een hapje eten. Bij de V&D of bij de Wimpy. De voorloper van de McDonalds. Geweldig vond ik dat altijd. Die feestelijke sfeer in de stad met al die kerstlichtjes. Toch bijzonder dat je meer dan 40 jaar later nog steeds dat blije feestelijke gevoel kunt hebben om al die kerstlichtjes. Dan maakt het niet uit of je 8 of 51 bent!

We kochten de cadeautjes en zetten de traditie van een hapje eten in de stad en de lichtjes te bekijken maar voort. We namen een trammetje naar het Rembrandtplein en gingen in een eetcafé aan het plein voor het raam zitten met uitzicht op het ijsbaantje en de kerstmarkt. Alsof we in een kerstkaart zaten!

Van kleine dingen blij worden, gewoon omdat het kan!