Pietertje en Dikkie Dik

Al de hele week kijk ik steeds verliefd naar een paar foto's van de 3D echo die zoon en schoondochter lieten maken van hun kleine mannetje. Hij is nog niet geboren maar ik ben nu al helemaal stapel op dat jochie. Op het gevaar af dat ik zo'n oma wordt die constant en alleen nog maar over haar kleinkind loopt te emmeren en te pas en te onpas foto's laat zien aan iedere voorbijganger en lyrisch is over elk boertje, lachje, huiltje en volle luier, deel ik toch maar even hier hoe trots ik al ben. Het is al even geleden dat ik het over hem had dus nu kan het wel even. Toch? Verder beloof ik plechtig dat ik me in zal houden.

Het is wel ongelooflijk hoe goed je op zo'n 3D echo al het gezichtje van zo'n hummel kunt zien. Het was wel even oefenen met kijken en op sommige foto's zie ik het nog niet goed, maar er zijn ook een aantal hele duidelijke bij. En wat heeft hij een lief koppie met al schattige bolle wangetjes. (ik weet het, dat zeggen alle oma's). Alles zit er op en er aan en volgens schoondochter is hij soms flink aan het voetballen in haar buik dus tot nog toe gaat het helemaal goed. Gelukkig maar!

Ondertussen ben ik druk bezig met zijn dekentje, die schiet lekker op. Alleen nog de pen uitbreien en dan afkanten en alle draadjes afhechten. Daarna kan ik de contouren van Dikkie Dik borduren en de rand er aan haken met de wol die schoondochter had gekocht. In elke breisteek stop ik een heleboel liefde zodat dat mannetje straks onder een dekentje van liefde in zijn bedje ligt. Ik wil hem volgende week af hebben zodat hij als kerstcadeautje op de post kan. Dat gaat vast lukken.

Deze week hebben manlief en ik een weekje vakantie. We hadden nog niet heel veel gehad, absoluut niks te klagen hoor, maar die vakantiedagen moeten wel een beetje op. Het is erg lekker zo'n weekje vrij. Geen wekker om 06.45 uur. Alhoewel ze zijn hier in de buurt aan het heien dus die wekker is eigenlijk niet nodig want wakker wordt je toch wel van die herrie. Maar ach het feit dat je er nog niet uit hoeft is al heerlijk. Lekker langzaam opstarten zo'n dag.

Gisteren en vandaag stonden in het teken van uitgestelde opruimklussen. Van die klussen waar je in het weekend niet aan toekomt.  Nu wel en ook dat is fijn, zo'n opgeruimd huis. Ook de schuur moest er aan geloven en nadat we vandaag ook de tuin winterklaar hebben gemaakt en de bollen geplant voor wat kleur in de lente zijn we naar de gemeentewerf gereden om daar de overtollige troep te brengen. Opgeruimd staat netjes.

Donderdag gaan we een paar dagen naar Zeeland en dan hoop ik toch zo dat  we vrijdag of zaterdag naar Arnemuiden kunnen naar de handwerkwinkel van Jeanet. Heerlijk even snuffelen en wol inslaan voor een volgend project.

Want Pietertje moet toch ook nog een vestje. Een stoer vestje met een kwastje aan de capuchon is het volgende project.