"Avec une voiture de police"

Voor zo'n kleine trui ben ik er best nog een poosje mee bezig geweest, maar hij is nu dan eindelijk klaar. De trui "avec une voiture de police" voor Arthur kan op de post naar Frankrijk. Al mijn liefde heb ik er in gestopt en nu maar hopen dat hij dit ook voelt. 

Dat zal vast wel want ook al zien we elkaar heel weinig nu, we hebben een goede band. Twee weken geleden was Arthur hier samen met zijn papa en wat hebben we genoten van dit bezoek! Natuurlijk was het een dingetje in coronatijd, zo'n bezoek uit Frankrijk uit een besmet gebied, maar we hebben met elkaar alles overwogen en hebben alle maatregelen in acht genomen en gelukkig is dat goed gegaan. 

Acht maanden je kind en kleinkind niet zien is best lang en wat was het heerlijk toen de auto tenslotte echt de straat in kwam rijden. En wat maken acht maanden veel verschil bij zo'n klein mannetje! In februari sprak hij al wel wat woordjes, maar nu spreekt hij hele zinnen! 

Aan het begin van de logeerpartij was dat voornamelijk Frans, maar na een paar dagen werd het een mengelmoesje van Frans en Nederlands. Hij had zijn step meegenomen - en dat was sowieso al een genot om naar te kijken, zo'n klein mannetje die op zo'n step met een noodgang over de stoep sjeest - en als we dan gingen wandelen s'middags en hij stepte voor ons uit dan stopte hij keurig op de hoek om over te steken en vroeg dan: die kant op of die kant op!

Het toppunt van pret was toch wel de politieauto die we tegenkwamen op onze wandelingetjes. Wij stonden te wachten om over te steken toen de politieauto de busbaan in wilde rijden. Arthur zag de auto en riep al wijzend heel enthousiast: oma une voiture de police! De agenten in de auto zagen dat en zwaaiden naar hem en deden het zwaailicht heel even voor hem aan! Pure verrukking in de ogen van Arhur. Zo leuk! 

Thuis wees hij regelmatig op mijn breiwerk en zei: pour Arthur en later heel schattig: voor mij! Ja voor jou! Hij zei er nog net niet bij dat oma even op moest schieten met die trui. Maar ja het was toch echt leuker om boekjes met hem te lezen, torens te bouwen met de duplo van zijn vader die we weer hadden opgezocht en naar de speeltuintjes in de buurt te gaan. Dat breiwerk moest even wachten. 

Maar nu is hij af en hij komt naar je toe hoor Arthur!