Wel of niet?

De zomer had haar deuren nog maar net dicht gedaan en de herfst was amper begonnen toen ik al dacht, oh ja straks is het weer kerst. Wat gaan we daar dit jaar van maken. En rees de vraag, wél of géén boom? 

Vorig jaar had ik op een prachtig kerstboeket na geen enkele kerstversiering. Ik kon het niet opbrengen die eerste kerst zonder mijn lief. Mijn lief die altijd van de kerst was en het liefst alles versierde. Van een grote boom tot een volledig kerstdorp op onze brede vensterbank en verlichting in de tuin. 

Geen boom besloot ik, gedoe en al die herinneringen die daar bij gepaard gaan die brengen maar tranen met zich mee. December is van zichzelf al moeilijk genoeg! Met het verlies van mijn lief verloor ik ook mijn kerstgevoel. Dacht ik! 

Want begin november ging ik met Arthur even naar de intratuin hier in Amsterdam voor kattenvoer en kattengrit en daar was de kerst al volop bezig. En daar liep ik met een jochie van 5 die vol voor al dat kerstgedruis ging. Waar ik de lichtjes van al die kerstmeuk weerspiegelt zag in zijn mooie bruine ogen. Die verrukt stil stond bij een opgebouwd dorp en die mijn hand pakte en me langs al die huisjes voerde, met kijk oma een schaatsbaan en kijk daar een draaimolen en kijk hier een kabelbaan. 

Ik stond daar, keek naar dat mannetje en slikte de dikke prop in mijn keel weg en genoot met hem mee. Het was en is wel duidelijk dat Arthur de kerstgenen van zijn opa heeft geërfd. 

Na sinterklaas kwam ik op kantoor en daar had iemand een kerstboompje neergezet met wat lichtjes en een paar ballen. Hmm toch wel gezellig! Een paar dagen later ging ik oppassen op Arthur en Laurens en werd ik meegetroond naar het kerstboompje van Arthur en trots liet hij me de versierselen zien. Met Laurens op mijn arm keek ik met hem mee. 

Eenmaal thuis zocht ik de kersthuisjes van zijn opa op. Ik kon niet overal bij, maar 1 tas met een paar huisjes mocht hij alvast hebben, samen met de skiërs die er ook bij zaten en ik vertelde hem hoe opa daar een prachtig dorp mee bouwde met een eigengemaakte skihelling. Zijn vader zocht de foto's op en samen maakten ze een eigen kerstdorpje en ik beloofde Arthur dat als hij er goed voor zou zorgen, hij elk jaar een paar huisjes erbij krijgt. 

Afgelopen zaterdag ging ik met dochter, zoon en Arthur naar de grote intratuin in Ter Aar, zodat Arthur daar kon genieten van de grote kerstshow en alle dorpen die zij altijd maken. Wat was het gek om daar weer te lopen zonder mijn lief, maar ook weer zo mooi omdat Arthur er zo van genoot. En toen ging de knop om en heb ik samen met hem een boompje uitgezocht. 

Het is wel een kunststofboompje geworden, want een echte kerstboom is giftig voor een kat, maar het is een schattig boompje en thuis zocht ik de kerstspullen op. Dochter deed de lichtjes in de boom en samen met Arthur werd hij versierd. En natuurlijk mocht hij de piek erop zetten. 

En zo heb ik na al het twijfelen toch een kerstboom en hoewel we de kerst niet samen zullen vieren omdat zij naar Frankrijk gaan, hebben we nu toch al samen nieuwe herinneringen gemaakt en daar kom ik die kerst wel mee door! Samen met mijn dochter en met Tim natuurlijk. Die de kerstboom tot nog toe geen blik waardig keurt. Maar wat niet is kan nog komen.