Fijne jaarwisseling!

De laatste dag van het jaar 2023 alweer. Wat is het hard gegaan! Het was een lastig jaar met moeilijke momenten, maar gelukkig ook met heel veel mooie momenten. De komst van Tim in juli en natuurlijk de geboorte van kleinzoon Laurens die inmiddels alweer 4 maanden is. Een vrolijke, tevreden baby die groeit als kool. Hij is samen met zijn grote broer, mijn kinderen en familie het lichtpunt in mijn bestaan. 

Op handwerkgebied was het geen uitgesproken jaar, maar toch ben ik wel met leuke dingen bezig geweest. De afgelopen weken heb ik bij mijn vader vaak zitten haken. Begin december is hij van boven naar beneden van de trap gevallen en is daarna opgenomen in het ziekenhuis. Dat had nog wat voeten in de aarde want dat wilde hij niet, maar wij kregen hem thuis niet goed verzorgd hoezeer we ons best ook deden en toen kon het niet anders. 

Na ruim een week ziekenhuis is hij naar een transferafdeling gebracht en dinsdag gaat hij naar een revalidatiekliniek. Dat vindt hij zelf allemaal niet leuk, hij wil eigenlijk niet meer leven, maar ja, Magere Hein denkt daar tot nog toe anders over. Het is eigenlijk heel verdrietig als je op deze manier oud moet worden. 

De afgelopen weken ben ik bijna iedere dag een poos bij hem geweest en dan haak ik een paar toeren weg. Dat vindt hij wel gezellig. De andere bewoners op de afdeling die dan ook in de huiskamer zitten vinden dat ook wel gezellig en zo maak je nog eens makkelijk een praatje. Aan de kabeltrui voor Arthur schiet ik dus helemaal niet op, want daar moet ik mijn aandacht bij houden. 

Als ik dan weer thuiskom na zo'n bezoek wordt ik opgewacht door Tim. Hij woont nu 5 maanden bij me en is helemaal gewend. Waar hij in het begin nog wegvluchtte als ik te dichtbij kwam blijft hij nu - soms vreselijk - in de weg liggen en moet ik over hem heen stappen. Zelfs op de trap, maar met Laurens op mijn arm is dat gevaarlijk en moet Tim dus echt aan de kant, wat hij dan met een beledigd miauwtje doet. Sinds kort komt hij s'avonds achter me op de rugleuning van de bank liggen, geeft me kopjes en "kamt" mijn haar. Hij is letterlijk en figuurlijk mijn steuntje in de rug en ik ben zo blij dat hij er is! 

Waar ik ook nog altijd blij van word is het lezen van jullie blogs. Dat is en blijft een gezellig momentje op de dag, al heb ik de laatste weken niet altijd tijd meer om even een reactie te sturen. Het is een beetje hectisch met al het mantelzorgen en de ziekenhuisbezoeken en alles wat daarbij komt kijken. Maar weet dat jullie blogs voor mij ook lichtpuntjes zijn. Gewoon even lezen over dagelijkse dingen en mooie, gezellige en lekkere dingen die jullie maken en laten zien. 

Ik wens jullie dan ook een hele fijne jaarwisseling en dank jullie voor jullie steun en alle lieve reacties op mijn blogs dit jaar.