De laatste bloghop van de maand: Favoriete Seizoen

Elke drie maanden in het jaar

Staat er een nieuw seizoen voor ons klaar

Vandaag in de laatste bloghop van Elizabeth gaat het zoals je ziet

Over welk seizoen is nu je favoriet?

En dus stelde ik mezelf de vraag 

Waarmee ga ik beginnen vandaag

Zo op de verjaardag van de Sint

Mijmeren over welk seizoen ik het fijnste vind?

Het is het einde van de herfst, de natuur bereidt zich voor

Laat alle blaadjes vallen en geeft soms een gouden zon

strooit nog even met de mooiste kleuren

En maakt diamantjes in een web die een spin ooit spon

En dan komt koning winter, tegenwoordig vaak zonder echte kou

De mensen willen schaatsenrijden, gaat het nog vriezen

Maar de dagen zijn vaak grijs en grauw

Blauwe lucht en een helder vries zonnetje ach konden we dat maar kiezen

Maar dan in maart, met het het eerste fijne groen

Kondigt de lente zich weer aan

de zon warmt ons weer wat op, de vogels fluiten

Oh wat is het heerlijk buiten

Daarna de zomer, soms met hitte, soms met regen

Alles staat in bloei en s’avonds is het heel lang licht

Lekker met vakantie, lange files op de Europese wegen

Dagen waarin je toch weer voor dat ijsje zwicht

Maar welke van deze vier is dan mijn favoriet

Herfst, winter lente of zomer, welk jaargetijde

Ach ik hou van alle vier en kiezen kan ik niet

Ik ben blij te leven in een land dat mij met zoveel verschillende seizoenen kan verblijden. 

Een Sintwegwijzer maar zonder wortel!

Gistermiddag haalde ik de kleinzonen op om een nachtje te logeren én om hun schoen te zetten bij oma. Arthur vroeg zich of of Sinterklaas en de Pieten wel zouden weten dat ze nu bij mij logeerden. Tja, dat was een goede vraag en daar had ik al rekening mee gehouden en vertelde hem dat ik contact had gehad met de Schoencadeautjespiet en dat deze het in het grote boek van Sinterklaas had genoteerd. Maar, had deze Piet gezegd, misschien is het wel goed om een mooie Sinterklaastekening op het raam te hangen zodat wij het in alle drukte niet vergeten. 

Dat vond Arthur een heel goed idee en dus bedachten we wat het dan moest worden. Tekenen vindt hij erg leuk en doet hij veel, maar die muts van Sinterklaas kan ik nu wel oma, maar zijn jas nog niet zo goed.  Ik begreep zijn zorg want het moest toch een beetje lijken op Sinterklaas want voor je het weet zit er niks in je schoen. We keken op een website met Sinterklaasknutsels en daar zag Arthur een knip en plakwerk van een Sinterklaas met een baard gemaakt van echte watten. 

Gelukkig had ik rood en ander gekleurd papier in huis en we gingen aan de slag. Laurens wilde ook wel wat tekenen en kwam er gezellig bij zitten totdat hij er genoeg van had en met de garage ging spelen. Op Spotify zocht ik Sinterklaasliedjes op en we hadden kruidnootjes met- en zonder chocola, kortom het was een kneuterig uurtje. 

Toen Sint geknipt en geplakt was en versierd met gouden randjes (ik heb al die randjes nog van het kaartenmaker wat ik lang geleden graag deed en dat komt nu weer goed van pas) hebben we de baard gemaakt en Sint voor het raam in de keuken gehangen. 

We hadden ook nog een Sint gezien die gemaakt was van een wc-rolletje. Gelukkig had ik een lege en deze hebben we ook nog gemaakt. Deze Sint hebben we boven op de vensterbank gezet, goed zichtbaar voor elke Piet, paard of Sinterklaas. 

Voordat Laurens in bad ging was het zover; de schoenen werden gezet. Dat gaf nog wat gedoe tussen de heren want Arthur had 1 schoen op de mat gezet, maar Laurens vond dat gek en zette zijn andere schoen erbij. Dat stond veel te hebberig dus die moest weg vond zijn grote broer. Toen dat akkefietje beslecht was -we laten Laurens zijn schoenen zo staan want dat snapt hij nog niet - werd er gezongen. De stoomboot, natuurlijk Sinterklaas Kapoentje en Bonne Bonne Bonne en als klap op de vuurpijl nog hoor de wind waait door de bomen. Alle buren konden meegenieten, maar dat mocht de pret niet drukken. 

De spanning of er wat in hun schoen zou zitten maakte dat ze beiden erg vroeg wakker waren, dat had ik al ingecalculeerd en zo kwam het dat we vanmorgen om 7 uur beneden zaten. Sint of Piet, want we weten natuurlijk niet wie van de twee langs is geweest, had voor allebei een boek door de brievenbus gestopt. 

Dat deze oma een beetje roestig is wat betreft het Sinterklaasgebeuren ontdekte ik vanmorgen, want toen ik het ontbijt ging maken zag ik in de groentelade van de koelkast de twee winterpenen liggen die ik speciaal had gekocht om in de schoenen te doen voor het paard. Arm beestje, helemaal vergeten en nu heeft hij hier niks lekkers gehad. Nou ja volgend jaar beter, deze penen gaan in de hutspot. 

Om 11.00 uur bracht ik de heren weer thuis, want Arthur had nog een kinderfeestje en toen ik thuis kwam had ik het gevoel dat ik er al een hele dag had opzitten. Dat gaf niks want zo kon ik mooi nog even de tulpenbollen planten. Is dat klusje ook weer geklaard. 

Ditjes en Dikkie Dikjes

Vorige week vrijdag was het vies weer, een echte grauwe, grijze novemberdag. Zo'n dag waarop je liever niet naar buiten wil. Dat moest ik uiteindelijk wel want ik zou Arthur ophalen van school en samen met hem naar de bandenwissel gaan. 

Tot die tijd had ik de dag voor mezelf en al hakend aan mijn zigzagdeken kreeg ik ook weer zin om te breien. Op Pinterest had ik hele leuke afbeeldingen gevonden van een Dikkie Dik trui en ik kreeg steeds meer zin om zo'n trui voor Laurens te breien. Hij is dol op dieren en vooral op kater Tim, (die Laurens ook wel lief vindt, maar alleen als hij slaapt) en de boekjes van Dikkie Dik vindt hij inmiddels ook erg leuk. 

Ik ging eens op zoek naar de patronen want deze hebben ooit, lang geleden in een blad gestaan. Ik meen de Kinderen en ik had ze ooit, maar ja hoe gaat dat? Je denkt oh wat een leuke trui die ga ik voor mijn kind maken en vervolgens komt het daar niet van en dan belandt zo'n blad uiteindelijk bij het oud papier omdat je kind al groter is dan jijzelf en heftig pubert. En nu vond ik dat een hele slechte beslissing, maar gelukkig was er een mevrouw die de patronen wel bewaard heeft, daar foto's van heeft gemaakt en het op Pinterest heeft gezet. Toevallig zag ik deze week in de blog van Akkelien (van de breimeisjes) ook een Dikkie Dik trui voorbij komen uit dezelfde serie. Hoe leuk is dat!

Ik ga de Dikkie Dik in de sneeuw maken, alleen dan zonder sneeuw, maar in het gras. Aangezien ik mezelf inmiddels ken ben ik bang dat de trui niet in een maand af is en als hij (hopelijk) pas tegen de lente klaar is dan komt een trui zonder sneeuw beter van pas. En als ik eerlijk ben vind ik al die sneeuwvlokken erin breien of erop mazen teveel werk!

Nu was het nog een hele toer om goed passend garen te vinden want het Lanarte garen wat ze toen gebruikten wordt niet meer verkocht en ik wilde wel een beetje passende steekverhouding anders klopt het niet en dan wordt het niks en is het zonde van mijn werk. 

Wat speurwerk naar vervangend garen op internet leverde niet zoveel op en dus mailde ik naar Jeanet van Atelier Jaffari om advies en al snel mailde ze me terug. Het oranje garen voor Dikkie had ze niet op voorraad maar kwam snel binnen dus ik moest even geduld hebben en dat had ik. Gisteren kreeg ik bericht dat het met de post mee was gegaan en vanmiddag is het bezorgd. 

Eigenlijk had ik dit weekend allerlei afspraken staan, maar een vervelend virus kwam ongenood op visite en zorgde ervoor dat ik de hele week me erg verkouden en niet fit voelde én amper een stem had en daarom heb ik al die afspraken afgezegd omdat ik niemand wil aansteken, mijn stem niet teveel wil belasten en even goed wil uitrusten zodat ik maandag gewoon weer naar kantoor kan en een gesprek kan voeren. Deze hele week heb ik thuis gewerkt en zo min mogelijk gesprekken gevoerd en het is fijn dat het kan om thuis te werken, maar een hele week is ook erg saai. 

En dat geeft dus allemaal ruimte om aan Dikkie Dik te beginnen en daar heb ik helemaal zin in!

Deze afbeelding is van Pinterest!

Simpel Rood

Op 14 november 2015 was ik met mijn lief in Rome voor een concert van Simply Red. We hadden daar toen een geweldige avond en een paar heerlijke dagen, waar ik met veel plezier op terug kijk. Mooie herinneringen dus. 

Gisteravond, precies tien jaar en twee dagen later, zat ik tussen onze zoon en dochter in de Ziggo Dome in Amsterdam voor het concert van Simply Red 40th anniversary tour. Een cadeau van zoon. 

En ook nu had ik weer een geweldige avond, wat een feest van herkenning waren al die liedjes weer en Mick Hucknall, de zanger van de band, met wat meer rimpels dan tien jaar geleden maar nog steeds met een dijk van een stem. Ook de bandleden zijn allemaal wat ouder geworden, maar spelen nog steeds de sterren van de hemel. Ik heb genoten!

Eigenlijk was het genieten én verdrieten zo tussen onze kinderen in, want het gemis wat ik in het dagelijks leven steeds wat makkelijker met me mee kan nemen, grijpt me dan weer ontzettend bij de keel en zorgt dan voor zo'n moment dat je door je hoeven zakt van verdriet. Figuurlijk dan. En dat mag, dat hoort bij rouwen en dat gaat nooit meer over. Dat is de prijs die je voor echte liefde betaalt. En die betaal ik graag. 

Afgelopen donderdag had ik de eerste lesdag van de opleiding/training Rouw- en Verliesbegeleiding en op die eerste dag was dat ook het thema. Als je een dierbare of je gezondheid verliest gaat het rouwen niet meer over, maar leer je het gaandeweg te verweven in je leven en op den duur kun je weer verder en een ander soort vorm van geluk/tevredenheid vinden. Het lesmateriaal wat we moesten bestuderen gaf me weer veel inzicht. 

Dus kon ik gisteren ook erg genieten van alles wat het concert meebracht, het samenzijn, onze verbondenheid, de sfeer en de muziek. En hoe fijn was het dat het liedje dat mijn lief ooit voor mij zong, nu ook aan bod kwam. In mijn gedachten en hart was hij erbij.                            

                                                                                My love

                                                                                    I'll never find the words, my love

To tell you how I feel, my love

Mere words could not explain

Precious love

You held my life within your hands

Created everything I am

Taught me how to live again

Only you

Cared when I needed a friend

Believed in me through thick and thin

This song is for you

Filled with gratitude and love

God bless you

You make me feel brand new

For God blessed me with you

You make me feel brand new

I sing this song 'cause you

Make me feel brand new

My love

Whenever I was insecure

You built me up and made me sure

You gave my pride back to me

Precious friend

With you I'll always have a friend

You're someone whom I can depend

To walk a path that sometimes bends

Without you

Life has no meaning or rhyme

Like notes to a song out of time

How can I repay

You for having faith in me

Bloghop van de maand november: Favoriete winkel!

Het is alweer tijd voor de bloghop van de maand november. Deze bloghop is bedacht door Elizabeth en gaat deze maand over je favoriete winkel! 

In deze maand buigen we ons in de bloghop over je favoriete winkel en ja die heb ik zeker, maar eigenlijk is dat er niet eentje! Het hangt er een beetje vanaf waarvoor ik moet winkelen en dat is niet het enige, want ook een winkel waar je fijn geholpen wordt door prettig personeel kan ook een prettige winkel zijn. 

Hier op het dorp hebben we een parfumerie van een bekende winkelketen, deze is ooit overgenomen van de vorige eigenaar en alle medewerksters zijn mee overgegaan naar de winkelketen en omdat ik daar al zo lang kom is het mijn favoriete parfumerie. Niet door de naam van de winkel maar door die leuke vrouwen die er werken en die ik goed ken en zij mij. 

Ook zit er hier op het dorp een woonwinkel die er ook al jaren zit, voorheen was het een ijzerwarenzaak die ook raambekleding verkocht. Hij is van vader op zoon overgegaan en ook daar kom ik graag omdat de service goed en persoonlijk is. 

Zo overdenkend zijn er dus meer winkels die mijn favoriet zijn en daarom heb ik maar een categorie gemaakt. 

Handwerken

In deze categorie is de handwerkwinkel van Jeanet Jafari van het blog Blij dat ik Brei een favoriet. Ik ben twee keer in haar winkel geweest samen met mijn lief. Als we een weekendje Zeeland deden dan was een bezoek aan haar winkel vaste prik. Nu ligt Arnemuiden te ver weg om zomaar even binnen te wippen, maar gelukkig heeft ze ook een webwinkel en daar bestel ik nog wel eens wat. 

Dichter bij huis is De Afstap ook een favoriet. Ze hebben daar prachtig, maar wel duur garen en ik heb er menig handwerkcursus gevolgd. Daar, zittend op de vide, met een groep enthousiaste medehandwerk(st)ers was het altijd fijn toeven in het hartje van Amsterdam. 

Huis en keuken

Op dit gebied ben ik fan van die goede oude Hema, maar ook ben ik fan van Dille en Kamille. Daar hangt altijd een prettige sfeer, soms als ik in de buurt ben wip ik even binnen en vaak snuffel ik even zonder iets te kopen, want hoeveel houten lepels verslijt een mens in zijn kokende leven? 

Søstrene Grene is ook zo'n winkel waar ik graag even mag snuffelen, daar heb ik een tijdje geleden leuke theeblikjes gekocht die ik gebruik voor losse thee. 

En die thee koop ik dan weer graag bij De Peperbol, een winkel op de Amsterdamse Albert Cuijpmarkt. Ze hebben daar niet alleen leuke keukenspullen maar ook heel veel soorten kruiden, drop en thee. En allemaal veel vriendelijker geprijsd - vooral de kruiden - dan in de supermarkt.

Boekenwinkel

Hier in Amsterdam heb je ook wel boekenwinkels waar ik graag even kom, maar er is maar één boekenwinkel die de titel "mijn favoriete boekenwinkel" mag krijgen. Daar kom ik al sinds mijn jeugd. Wij zaten bijna elk weekend in de caravan in Ermelo en toen ik oud genoeg was om zelfstandig naar het dorp te fietsen ging ik daar even snuffelen. Zo'n heerlijke boekenwinkel met (toen) een open haard en wat leunstoelen waar je rustig even kon zitten om te kijken of een boek wat voor je was. 

In de jeugdafdeling stonden krukjes en ik wilde heel graag een boek van Cissy van Marxveldt hebben (ik weet niet meer precies welke, de omnibus van Joop ter Heul of de omnibus van Marijke) en daar was ik voor aan het sparen. Bijna elk weekend ging ik wel even kijken of het boek er nog was en dan las ik steeds een stukje. Ik heb dat hele boek zowat uitgelezen daar en telkens vonden ze het prima en lieten ze me heerlijk lezen. Soms schaamde ik me wel een beetje, maar toen ik genoeg had gespaard heb ik het boek wel gekocht en nog heel vaak gelezen. Ik heb het nog steeds. 

Nu kom ik niet meer zo vaak in Ermelo, maar als ik er ben dan ga ik altijd even naar die boekwinkel. De hele familie weet het al, altijd nog even naar 

Riemer en Walinga De Boekverkopers

En deze winkel staat dus wel met stip op nummer 1 als mijn favoriete winkel!

Een paar jaar geleden ben ik er met Arthur geweest. 

Tuinpraatje!

Het is de laatste dag van oktober en er is nog zoveel kleur te zien in de tuin! Ook dit jaar kwam de dahlia pas laat op gang. In de zomer was er al een lange stengel te zien maar tijdens een zware regenbui lag die toch geknakt op de grond. Daar zouden geen bloemen meer aan komen. 

Tot mijn grote vreugde deed deze dahlia toch haar best om weer een nieuwe stengel te maken en deze week was het de vraag wanneer de bloem zich zou openen. Toen ik vanmorgen beneden kwam en in de tuin keek was het zover. Wat een schoonheid is het. 

In september kocht ik samen met Arthur een grote chrysant. Hij zat nog zo dicht in de knop dat de kleur amper te zien was, dat geeft niet oma want hij moet nog helemaal exploderen en dan zie je welke kleur hij krijgt. (Ik vond het grappig dat hij het woord uitkomen van bloemen niet kent en dat hij daarom er een eigen draai aangaf. Het blijft mooi die tweetaligheid)  Daar had hij natuurlijk gelijk in en er kwam een mooie herfstkleur naar voren. 

In een hoekje van de tuin stond nog een chrysant van vorig jaar die de winter had overleefd en daar kwamen weer groene blaadjes aan. Dan kan ik het niet opbrengen om zo'n plant weg te gooien en dat werd beloond want ook deze staat weer in bloei. 

Ik geniet erg van al die herfstkleuren en moet hoognodig aan de slag in de tuin want de bollen moeten er nog in. Sterker nog die moet ik nog kopen. Het is niet mijn favoriete tuinklusje, bollenplanten, maar de beloning in het voorjaar is altijd groot dus ik moet er toch tijd voor vrij maken. En hopen dat het in een weekend een paar uurtjes droog blijft. 

Hup Ajax hup!

Het duurde even, maar hij is nu echt af! De Ajaxtrui voor Arthur. Ik ben er vorig jaar in november aan begonnen en toen het achterpand af was bleek dat ik de eerste steek van het rugpand aan het begin al had laten vallen en die was dus niet meegebreid. Die steek kreeg ik er natuurlijk niet meer bij en toen ben ik maar opnieuw begonnen en meteen maar een maat groter. 

Vorige week vrijdag had ik het voor- en achterpand al aan elkaar gezet en de hals erin gebreid en toen ik Arthur zondagavond zag moest hij even passen omdat ik het gevoel had dat de mouwen wat tekort waren. Dat bleek ook het geval en dus heb ik daar deze week een stuk aangebreid en het logo erop gemaasd. 

Het is zo fijn dat ik op de vrijdagen niet meer werk, dan heb ik ook tijd om dit soort dingen op mijn gemakje te doen. Het logo heb ik op Pinterest gevonden als telpatroon, het patroon heb ik van Jessica Tromp en de verdeling heb ik zelf een beetje bedacht en de inspiratie voor de mouwen heb ik ook van een voorbeeld van Pinterest. Het garen is van colourcrafter en dat breit heerlijk en is lekker zacht. 

Hoewel het project een tijd stil heeft gelegen, ik begin altijd enthousiast en dan komt er halverwege toch vaak de klad in, heb ik er veel plezier aan beleefd. Het is leuk dat Arthur zo van voetballen houdt en fan van Ajax is. Hij zit natuurlijk in Amsterdam op school waar veel vriendjes ook Ajax fan zijn en waarmee hij graag en veel voetbalt. Die genen heeft hij niet van zijn vader, maar wel van zijn opa. Die zou erg trots op hem zijn. 

Als hij wat groter is dan wil ik een keer samen met hem naar een wedstrijd in de Arena. Dat had hij ongetwijfeld met opa gedaan, maar nu moet ik de honneurs maar waarnemen en dat is ook leuk. Zelf ging ik als meisje met mijn oom en tante naar Ajax in toen nog stadion De Meer. Daar heb ik mooie herinneringen aan. 

Helaas gaat het nu niet zo goed met Ajax, maar dat gaat vast wel weer beter worden als ze een betere manier van samenwerken hebben gevonden. Arthur maakt het niet uit, hij is toch wel fan. 

Nu dit breiproject is afgerond denk ik voorzichtig al weer aan een volgend. Misschien nog een trui voor Laurens, want ik zag zo'n leuke trui voorbij komen met Dikkie Dik, maar eerst even verder haken aan de zigzagdeken. Met dit herfstige weer wat niet uitnodigt om lekker in de tuin te rommelen is het binnen goed toeven met een haakwerkje en een potje thee!

                                                

Haarlem, Vlissingen, Hasselt, Barneveld en Ameland!

De titel van dit blog duidt niet op een rondreisje door Nederland. Het zou qua volgorde ook helemaal geen logische route zijn en je bent dan ook wel even onderweg, want in deze volgorde moet je - ik heb het uitgerekend - 765 kilometer rijden. En dan heb ik de kilometers vanaf mijn woonplaats naar Haarlem en vanaf Ameland weer terug naar huis nog niet eens meegerekend. Hoewel ik denk dat ik dan op Ameland wel een fijn hotel had geboekt om even bij te tanken. 

Het gaat dus niet om een reis, maar bovenstaande plaatsnamen komen overeen met de kleuren van het garen van Scheepjes Colour Crafter, alle kleuren van dit garen hebben een naam van een plaats. En de "route" is dus niet geografisch gekozen maar de volgorde van kleuren die ik het mooiste vond voor mijn zigzag dekentje. 

Van Haarlem (bruin), Barneveld (roomwit) en Ameland (zachtgroen) had ik van elk nog drie bollen op voorraad en het leek me leuk om daar een dekentje van te haken. Een lekker dekentje in een leuk patroon wat makkelijk weghaakt en wat fijn is om op een koude winteravond over je voeten te leggen op de bank. 

In mijn vakantie was ik op zoek gegaan naar een leuke steek zie dit blog en had ik met een restje het patroon geoefend. Het was heerlijk om daar zomaar een dag aan te besteden. Toen ik dat onder de knie had heb ik de steken opgezet en ben ik begonnen met bruin en al gauw dacht ik, hmm met drie kleuren wordt het misschien toch een beetje saai. Als je op Pinterest kijkt naar voorbeelden zie je zoveel leuke combinaties voorbijkomen en daarom moest er wat bij, ook omdat ik met het garen dat ik had waarschijnlijk maar een kort dekentje zou kunnen maken. 

Nu heeft Colour Crafter heel veel verschillende kleuren en ben ik eens lekker gaan snuffelen bij diverse online handwerkwinkels en bedacht ik waar die kleuren bij moeten passen. Mijn bank is bruin en er liggen oranje kussens op en ook een groene, een beetje de kleur van kleur Ameland en dus wilde ik er een warm oranje bij hebben en een zandkleur. 

Het was nog een beetje puzzelen welke volgorde het zou worden, ik had diverse combinaties gemaakt met de bollen wol, maar deze leek me het leukste. En het haakt heerlijk weg. Ik heb gekozen voor brede strepen van zes toeren, dan heb ik wat minder draadjes weg te werken en oogt het wat rustiger. 

Heel ver ben ik nog niet, want ondertussen heb ik ook druk aan de Ajaxtrui voor Arthur gewerkt. Alle panden zijn af, de hals zit er in en ik ben het logo erop aan het mazen. Morgen zie ik hem en kan ik nog even meten of de mouwen lang genoeg zijn. Mocht dat niet zo zijn dan kan ik ze nog aanpassen. 

Het is maar goed dat ik niet zo'n rondreisje maak want bij Elizabeth zag ik vandaag ook alweer zo'n leuke deken voorbij komen. Inspiratie genoeg, nu de tijd om het te doen nog! 

Wijze woorden van Patricia

Begin deze maand overleed Patricia Routledge, een Britse actrice die jarenlang de rol van Hyacinth Bucket (zoals zij het uitsprak Bouquet) vertolkte. Ik keek graag naar die serie en verwonderde me dan over hoe één vrouw, die zich beter voelde dan anderen, zo'n impact kon hebben op haar omgeving. Dat soort gedrag zag ik wel eens in mijn werkomgeving en dan kreeg zo'n iemand in mijn hoofd het etiket; dat is een Hyacinth! 

Maar ik dwaal af, want de reden dat ik zo graag keek was vooral de humor die er in voorkwam, er waren afleveringen bij dat ik zowat van de bank afrolde van het lachen met haar absurde plannen en de gekke situaties die daaruit voortkwamen. Ik herinner me een aflevering waarin ze een boot gingen huren om er een chique diner of zoiets op te geven. In plaats van een super-de-luxe jacht werd het een simpel kajuitbootje en er ging van alles mis. Mijn lief en ik lagen blauw van het lachen. 

Patricia Routledge is 96 jaar geworden en rondom haar overlijden kwamen er diverse interviews met en berichten over haar in de media waarin ze vertelde over haar lange leven en hoe ze daar op terug keek. 

Mooi om te lezen en één ding raakte me in het bijzonder. Ze zei: 

"Ouder worden is geen laatste stap, het kan het mooiste hoofdstuk van je leven zijn als je jezelf toestaat om weer tot bloei te komen."

Het heeft me aan het denken gezet, want wat ze zegt kan het verschil maken tussen een fijn leven in je laatste jaren en langzaam verbitterd en verzuurd ouder worden tot je laatste uurtje is geslagen. Natuurlijk moet je dan wel je gezondheid en de omstandigheden waarin je leeft een beetje meehebben, maar hier komt mijn favoriete quote weer goed van pas! 

Mooi ook dat iemand die over zo'n groot talent beschikte om anderen zo ontzettend aan het lachen te maken ook het vermogen bezat om mensen aan het denken te zetten. Een veelzijdig iemand, Patricia Routledge, ik hoop dat ze mag rusten in vrede. 

Ondertussen denk ik na over haar advies hoe ik dat in de praktijk ga brengen want het laatste wat ik wil is een zure en verbitterde oude vrouw worden. Zo een waar mensen dan van zeggen: Oh die, nee daar moet je met een grote boog omheen lopen, wat een vreselijk chagrijnig mens is dat. Dat wil ik te allen tijden zien te voorkomen. 

En ineens denk ik terug aan mijn eigen moeder die in het laatste jaar van haar leven, geconfronteerd met een zwak hart en een warrig hoofd, vaak tegen me zei. Ach laten we nog maar een beetje lol maken, want dat deden we voor haar ziekte altijd zo graag. En dat deden we dan weer, tot de tranen van het lachen over onze wangen siepelden. 

Net zoals Patricia dat in de rol van Hyacinth voor elkaar kreeg. Tot mijn grote vreugde vond ik het allerleukste stukje van die boot terug op YouTube. En ook nu weer kreeg ik de slappe lach. 

https://www.youtube.com/watch?v=_rQOwakB7Z0

Kopje thee!

Om 16.00 uur werden we verwacht in het Amstel Hotel en dus stapten dochter en ik, netjes aangekleed, om half vier op de metro. We stapten uit op het Weesperplein en liepen naar het hotel. Over de blauwe loper mochten we naar binnen. (ik had stiekem op een rode loper gehoopt, maar dat zat er niet in). 

In de prachtige hal met een majestueuze trap werden we ontvangen door een aardige meneer achter de receptie die onze jassen aannam en ons verzocht om plaats te nemen in de hal want vanuit daar werden we opgehaald voor de afternoon tea. 

Dat wachten was geen straf want zo konden we even het mooie interieur aanschouwen. De prachtige herfstboeketten die op allerlei sokkels kunstig opgesteld stonden in het midden van de hal, de mooie, hoge plafonds en een schitterende kroonluchter, waarbij ik wel direct dacht; je zult zo'n ding maar moeten poetsen. 

Om 16.00 uur verscheen er een heer in de hal die ons en alle andere mensen één voor één opzocht op zijn gastenlijst, ons verwelkomde en ons naar onze plaatsen bracht in de serre met uitzicht op de Amstel. Wij kregen een mooi gedekte tafel voor het raam en onze stoelen werden aangeschoven. 

Er kwam een dame die ons een glas champagne inschonk en vertelde wat de bedoeling was. We zouden 4 gangen krijgen, twee hartige en twee zoete en bij elke gang kregen we een andere thee geserveerd. 

Even later kwam de eerste gang dat bestond uit een klein glaasje gazpacho van pompoen, een schaaltje met een salade afgetopt met rilletes van eend en een heel klein bordje met wildzwijnenpaté en een toastje van ontbijtkoek. Daar kregen we een groene thee bij met citrusaccenten. 

De tweede gang bestond uit drie mini sandwiches, belegd met zalm, pastrami en gegrilde groente en een roggebroodrondje met roomkaas, komkommer en mierikswortel en bij deze gang kregen we een speciale jasmijnthee. 

Bij de derde gang kwam er een prachtige etagere op tafel met allemaal heerlijke zoetigheden, zoals een macaron, een witte chocolademousse met iets van rood fruit gevuld. Een eclair van melkchocolade gevuld met iets van sinaasappel, een stukje operacake én een tartelette met caramel en room. Hier kregen we een earl grey thee bij, geserveerd in een portglas. 

Als laatste gang kwamen er twee scones, een vanille en iets met sinaasappel en pistache en daarbij zat een glaasje met perengelei en een clotted cream. De thee was een icetea met rabarber. 

Het was een groot feest! Al die mooi opgemaakte bordjes en schaaltjes, al die smaken die zo goed op elkaar waren afgestemd samen met de verschillende theesoorten. De prachtige omgeving, het uitzicht op de Amstel en het gezelschap van mijn dochter. 

Hoewel het allemaal kleine hapjes waren, was het al met al toch een beste maaltijd en hebben we daar 2,5 uur gezeten. Ik had vooraf geen idee wat ik verwachten kon en had als avondeten een pannetje groentesoep gemaakt. Een lichte maaltijd na zo'n theefestijn, maar we zaten zo vol dat we de soep thuis niet meer aangeraakt hebben. Die komt wel op en gaat anders de vriezer in. 

Het was een geweldig verlaat verjaardagscadeau en ik heb er van genoten! 

Een rood randje en tegenstellingen.

Gistermorgen lag ik op de behandeltafel bij de huisarts terwijl zij heel vakkundig een gerstekorrel uit mijn linkerooglid aan het verwijderen was. Het kreng zat er al een tijd en ondanks warme kompressen en het verzoek om die plaats vrijwillig te verlaten, deed hij dat niet. Terwijl de huisarts aan het peuteren was zei ze, ik hoop niet dat je dit weekend een feestje hebt waarbij je vol in de make-up moet, want dat is nu even niet verstandig. 

Nee, zo'n feestje heb ik niet dit weekend, maar ik had gistermiddag wel "dienst" bij de voedselbank. Inmiddels ben ik lid van het vrijwilligersteam en mag ik na een paar keer meegekeken te hebben samen met nog iemand de intakegesprekken en de herintakegesprekken doen. 

Bij dit soort gesprekken hoef je niet volop in de make-up en opgedoft aanwezig te zijn dus de afwezigheid van mascara en het rode randje aan mijn oog viel helemaal niet op. En ik kon er niks aan doen dat het rode randje nog wat roder was geworden én dat mijn andere oog ook wat roder was geworden aan het eind van de middag.

Want wat een schrijnende en intens verdrietige verhalen hoor je daar en wat is het dan mooi dat je een luisterend oor kunt bieden en als na de intake blijkt dat iemand recht heeft op boodschappen dat je toch iets kunt doen. Al is het maar een heel klein beetje. En wat kunnen mensen dan blij en opgelucht zijn als blijkt dat ze boodschappen krijgen en dat de tranen van opluchting dan vloeien. Een klein druppeltje op een gloeiende plaat, maar vaak helpt dat kleine druppeltje en daar gaat het om. 

Ook gisteren hoorde ik weer een schrijnend verhaal en bloedde mijn hart en hoewel ik in mijn werk geleerd heb om wel mee te leven maar niet mee te lijden, schoot ik toch even vol. Gelukkig had deze client recht op boodschappen en was het fijn om te zien hoe de client met een grote tas met verse groente en andere boodschappen de deur uitging. Nu staat er de komende dagen in elk geval een warme maaltijd op tafel. 

Het is niet allemaal verdriet, het zijn ook verhalen van hoop, moed en heel veel veerkracht van mensen die zich beetje bij beetje uit hun ellende weten te ontworstelen en ook dat is mooi om te zien. Na zo'n middag besef ik steeds weer hoe goed ik het zelf heb en dat het leven een roulette is waarbij het balletje zomaar in het verkeerde vakje kan vallen. In elk geval ben ik blij met dit vrijwilligerswerk, het geeft me het gevoel iets te kunnen bijdragen, al is dat niet veel. 

Een hele bijzondere tegenstelling is dan wel dat ik vanmiddag samen met mijn dochter een high tea heb in een van de sjiekste hotels van Amsterdam. Het Amstel Hotel. Dat is nog een verjaarscadeautje uit 2023. Toen kreeg ik van dochter een voucher om samen met haar te gaan high teaen. De bon was twee jaar geldig en het was er nog niet van gekomen om hem te verzilveren. 

Dus vanmiddag ga ik met mijn rode randje, zonder make-up, maar wel netjes aangekleed naar dat sjieke hotel. Daar mag ik vast wel naar binnen zonder mascara en anders zet ik mijn zonnebril op. Dat doen beroemde gasten die in zo'n hotel logeren ook om niet herkend te worden. Ik ben benieuwd of we nog een beroemdheid spotten en ik ben heel benieuwd naar de entourage en natuurlijk het lekkers dat we gaan krijgen. Ik hou jullie op de hoogte! 

Bloghop van de maand oktober: Favoriete Quote!

Het is alweer tijd voor de bloghop van de maand oktober. Deze bloghop is bedacht door Elizabeth en gaat deze maand over je favoriete quote! 

Of ik een favoriete quote heb? Nou en of! Let op, daar komt ie:

Je kunt niet kiezen wat je overkomt, maar je kunt wel kiezen hoe je ermee omgaat!

Deze quote heeft me al vaak geholpen als het even anders liep dan ik had gewild. Dat kunnen kleine dingen zijn, zoals een wollen trui te heet wassen of als er een apparaat stuk gaat dan helpt me dat altijd weer te relativeren. Maar ook bij grotere en ernstige dingen helpt het me.

Toen ik in 2022 op zoek moest naar een andere baan moest ik een nieuw cv maken. We kregen van mijn toenmalige werkgever workshops van loopbaancoaches om zo goed mogelijk beslagen ten ijs te komen op de arbeidsmarkt met solliciteren. Eén van die adviezen was om je favoriete quote of een gezegde die op jou van toepassing was, op te nemen in je cv. 

Begin maart 2022 was ik druk met een nieuw cv te maken en wist ik meteen dat bovenstaande quote erop moest komen. Niet wetende dat diezelfde maand ik met mijn eigen quote om de oren werd geslagen toen heel plotseling mijn lief overleed. 

Daar zat ik dan, na de uitvaart. Het leven had me geconfronteerd met iets waarvoor ik niet gekozen had en ook nooit zou kiezen, want ik wilde heel graag oud met hem worden. En toch hielp deze quote me ook weer om mijn leven stapje voor stapje weer op te bouwen en voor een toekomst zonder hem te gaan. 

Ik kon kiezen voor een leven in het hoekje van de bank, wat heel verleidelijk was, maar ik wist heel zeker dat als ik daarvoor zou kiezen dat ik de verbinding met de wereld om me heen zou kwijtraken. En dus koos ik ervoor om regelmatig van de bank af te komen en die stappen te zetten. Was het makkelijk? Nee absoluut niet, maar wel de moeite waard want ondanks het grote gemis heeft die keuze me ook weer heel veel gebracht. 

Natuurlijk besef ik heel goed dat dit voor iedereen anders is en dat het ook een beetje in je karakter moet zitten om te durven kiezen. Maar toch, het is jouw leven, jij zit aan het stuur en dus mag jezelf keuzes maken! 

Nou dit blog is een stuk serieuzer geworden dan ik voor ogen had toen ik begon met schrijven, want ik wilde het luchtig houden, maar blijkbaar kozen de woorden zich vanzelf. En nu ga ik gauw eens lezen welke andere quotes er in deze bloghop voorbij komen. 

Pompoenen, Jasper en Francois!

Wat een heerlijk herfstweer is het dit weekend. Gisteren had de zon even tijd nodig om goed voor de dag te komen, maar ze kwám en dat was fijn. Zo'n zonnetje geeft de wereld een mooie herfstgloed waar ik erg van kan genieten. Ik hou van de herfst en zo langzamerhand komen er ook weer wat herfstgerechten op het menu. 

Ik kookte gisteren een lekker pannetje pompoensoep en dat vertelde ik in de gezinsapp mét de mededeling dat iedereen die daar zin in had welkom was. En ze hadden er zin in, aan het eind van de middag zat ik met mijn gezin en de kleinzonen aan tafel.  Wij zaten heerlijk te kletsen terwijl de jongens aan het spelen waren. De speelgoedgarage is een groot succes trouwens! 

Het was gezellig en de pompoensoep viel in de smaak. Dochter houdt van bakken en zij had een heerlijk brood gebakken voor bij de soep en als toetje een perencake. Erg lekker allemaal. 

Vandaag was de zon al meteen present en dat was fijn om lekker even in de tuin bezig te zijn. Nu moest ik eerst naar het tuincentrum voor kattenbakgrit en daarvoor haalde ik Arthur op die gisteren al te kennen gaf graag mee te willen. 

Het werd een gezellig uitje. Er waren nog volop herfstplanten en sierpompoenen, maar ze waren ook druk bezig om de kerstafdeling weer op te tuigen. En ook om de speurtocht uit te zetten die ze altijd in oktober doen. Arthur had al snel in de smiezen dat het dit keer om dinosaurussen gaat. Tot mijn verbazing kent hij die verschillende beesten ook nog bij naam. Ach zo leer ik ook weer wat. Voor de speurtocht moeten we weer terug, want die is pas vanaf 1 oktober te doen. 

Natuurlijk dronken we wat in het tuincafé, dat hoort erbij, en zochten we niet alleen wat plantjes uit, maar kozen we samen ook een paar sierpompoenen. We sjouwden samen de zware zakken kattenbakgrit in en weer uit de auto en hebben samen de plantjes in de potten gezet en het rek weer gezellig gemaakt. 

Daarna mocht hij de pompoenen schikken op het rek. Het duurde even voordat het naar zijn zin lag, maar nu is het weer een gezellig plekje. We bekeken nog even twee grote spinnenwebben. Hij vindt spinnen een beetje griezelig en toen hij web nummer 1, waarin een dikke spin, had gespot vertelde ik dat dit Jasper was en dat hij niets doet, behalve muggen vangen. 

Hij zag nog een verlaten web waar een bij tegenaan gevlogen was en die heb ik maar even bevrijd door zachtjes een draadje van het web los te trekken zodat de bij loskwam en weer verder kon vliegen. We keken hem samen na en aanschouwden nog even een hommel die in de asters druk naar nectar aan het zoeken was toen Arhtur nog een web zag met daarin ook een grote spin. Hoe heet deze oma? Ehm, geen idee, ik had deze nog niet gezien. 

Oh hoe zullen we hem noemen dan Oma? Er passeerden verschillende namen, maar uiteindelijk is het Francois geworden. We hebben Jasper en Francois verder met rust gelaten en zijn naar binnen gegaan, want een middagje bij oma in de tuin werken is leuk, maar even tv kijken zonder dat je kleine broertje om aandacht komt vragen is ook leuk. En binnen zijn geen spinnen! 

Vakantie met wind en regen!

Natuurlijk weet je dat als je in september vakantie hebt je pech kunt hebben met het weer. Gelukkig had ik met mijn dochter al kunnen genieten van een klein weekje zon op Kreta. Voor de twee weken erna had ik allerlei plannetjes in mijn hoofd gemaakt. Een ochtendje naar de stad om de Albert Cuijpmarkt weer eens te bezoeken. 

Het onkruid in de tuin wieden en een beetje opruimen. Een rondje door een tuincentrum maken. Weer eens naar een (nieuwe) kringloop gaan en daar een paar uurtjes stukslaan. (ik had een mooie gezien op de website van Elizabeth op een uurtje rijden hier vandaan en daar kon ik dan direct een leuk dagje van maken). Lunchen met een vriendin! De schuur opruimen! (niet leuk maar moet wel eens gebeuren). Een haakwerkje opzetten!  Arthur van school halen en samen naar de stad gaan. Laurens ophalen voor een middagje bij oma spelen. De banden van mijn fiets oppompen om weer eens een fijn stukje te fietsen en ook wilde ik mijn kledingkast weer eens opruimen.

Maar zoals dat gaat met plannen maken vooraf, blijkt dat de praktijk anders in elkaar zit. Helaas bleek dat een luchtweginfectie als ongenode gast op visite kwam en voor je die dan de deur uit hebt gewerkt ben je weer even verder. 

Ook zat het weer niet erg mee. Windkracht 8 hadden we hier afgelopen maandag en de haren woeien zowat van je hoofd en van in de tuin werken kwam het dus niet echt en ook mijn fiets bleef met zachte banden in de schuur staan, net als alle rommel daar. Enfin, niemand die het ziet. 

Door die luchtweginfectie was mijn energieniveau niet heel hoog en konden werkjes als kasten opruimen me gestolen worden. En dat is natuurlijk helemaal niet erg. Jammer is het wel zo tijdens de vakantie, maar er is nu eenmaal niets aan te doen. 

Gelukkig ging het al snel weer beter en kon de middag met Arthur wel gewoon doorgaan. In de hozende regen stond ik op het schoolplein en enthousiast kwam hij op me afrennen. Het was geen weer om de stad in te gaan en dat wilde hij ook helemaal niet. Gewoon lekker spelen hier en er stond nog een verrassing op hem te wachten want ik had aan het playmobil assortiment een nieuwe auto toegevoegd. Die stond al een poosje op zijn verlanglijstje. We hebben hem samen in elkaar gezet en hij heeft er de rest van de middag meegespeeld. Een groot succes. 

Voor Laurens had ik iets anders bedacht. Hij is niet zo van het bouwen met blokjes zoals Arthur dat op die leeftijd wel was. Laurens is gek op auto's. Uit de duplo bak vist hij eigenlijk alleen maar de auto's eruit en daar speelt hij mee. Voor hem bedacht ik dat een houten garage wel leuk zo zijn. Daar had ik dus voor naar een kringloopwinkel gewild, maar als je goed zoekt dan vind je op het internet ook leuke dingen voor een schappelijke prijs. Zo kocht ik een nieuwe garage in een kapotte doos die flink was afgeprijsd. 

Waar ik geen rekening mee had gehouden was dat ik dat ding zelf nog in elkaar moest zetten en daar ben of liever gezegd was ik geen held in. Dat deed opa altijd. Maar nu moest ik het zelf doen en heb ik daar een middag aan besteed en staat hij in elkaar. Zo'n leuk ding. Arthur vond hem ook leuk en wist zeker dat zijn broertje daar helemaal weg van zou zijn. 

Laurens heeft hem nog niet gezien, maar dat komt vrijdag. Gisteren was het ook zulk slecht weer dat ik mijn schoondochter had aangeboden om daar even op Laurens te passen terwijl zij met Arthur naar zwemles moest. Dat was heel gezellig en ik mocht ook nog blijven eten. 

Ook vandaag regent het al sinds ik opstond en volgens buienradar blijft het niet droog. Nou dan niet. Ik ga toch maar een opruim klusje doen en dan lekker haken aan mijn nieuwe zigzagdeken of, en eigenlijk moet dat eerst want dat heb ik beloofd, het voorpand afbreien van de Ajaxtrui voor Arthur. 

Een andere vakantie dan vooraf gepland en gedacht, maar eigenlijk ook wel prima zo. Gewoon een beetje rommelen in huis en midden op de dag een beetje handwerken! Die Albert Cuijpmarkt loopt niet weg en het tuincentrum ook niet! 

Zigzag

Vakantie hebben is natuurlijk ook uitermate fijn om op een gewone dinsdagmorgen, terwijl het buiten met bakken uit de lucht komt, een beetje te rommelen met garen en een haaknaald. Natuurlijk is het jammer dat de zon niet schijnt, maar gelukkig heb ik de zon vorige week volop mogen zien toen ik een klein weekje op Kreta was met mijn dochter. 

Het was heerlijk daar en toen we vrijdagavond heel laat weer op Schiphol landden werden we hier ook weer getrakteerd op een mooi en zonnig weekend, dus ik heb helemaal niets te klagen. 

Terug naar de draadjes dan. Toen ik begin vorige maand keek naar garen voor een trui voor Laurens spitte ik mijn voorraad door en zag daar nog wat overschotten Scheepjes Colour Crafter in roomwit, donkerbruin en mosgroen. In mijn hoofd begon een plannetje te rijpen want ik had wel weer eens zin in om te haken. 

Op mijn zonnebedje aan de rand van het zwembad vorige week op Kreta dacht ik er over na wat dan leuk zou zijn. Ik heb de Adriana's sprei nu diverse keren gehaakt en hoewel dat een superleuk patroon is wilde ik toch wat anders en dus haalde ik gister mijn haakbijbel te voorschijn en zocht op steken. Ook een rondje op internet leverde voorbeelden op van leuke steken en dekens en zo bleef ik hangen bij de zigzagsteek. 

Een oefenrondje met de beschrijving uit de haakbijbel bleek niet het gewenste resultaat op te leveren, ik kreeg het niet goed voor elkaar aan de hand van de beschrijving en het schema. Maar gelukkig biedt Youtube dan uitkomst en vond ik een filmpje van Wendy van Delden en zij legde het stap voor stap uit en toen had ik het zo onder de knie. Het wordt dus een deken(tje) van restjes in de zigzagsteek. Ook wel chevronsteek genoemd. Dat klinkt natuurlijk wat chiquer, maar we gaan niet voor chique, maar voor een simpel, maar fijn dekentje in de zigzagsteek. 

Vanmorgen heb ik de lossen opgezet, wat is dat toch altijd lastig tellen als je 196 lossen + 3 moet haken. Ik ben dan zo gauw afgeleid in mijn hoofd, maar nu kwamen de mooie steekmarkeerders die ik vorige week kreeg goed van pas. 

De lossen heb ik met haaknaald 5 gehaakt om het niet te strak te maken en de eerste toer met naald nummer 4,5. Zo'n eerste toer is altijd even pielen, vind ik, maar het ging goed en ik had juist geteld want het patroon kwam precies uit. 

Dus nu kan ik de hele dag haken als ik wil, maar dat kan niet want ik ga vanavond op de jongens passen zodat zoon en schoondochter uit eten kunnen op hun trouwdag en daarom maak ik thuis alvast de pastasaus met veel verse groenten en gehaktballetjes zodat ik daar vanavond snel aan tafel kan met twee hongerige mannetjes. 

Heerlijk zo'n vakantiedag!

                                                                       Proeflapje!

Bloghop van de maand september: Favoriete ruimte in huis.

Het is alweer tijd voor de bloghop van de maand september. Deze bloghop is bedacht door Elizabeth en gaat deze maand over je favoriete ruimte in huis! 

Toen ik nadacht over de mijn favoriete ruimte in huis kwam als eerste het Engelse spreekwoord: My house is my Castle! Letterlijk vertaald mijn huis is mijn burcht. De plaats waar je je het meest veilig en op je gemak voelt. 

En dat voel ik me eigenlijk in mijn hele huis al moest ik na het overlijden van mijn lief er wel erg aan wennen dat ik alleen in ons huis woonde. In het begin vond ik dat vooral s'nachts eng, maar het wende op den duur ook. Sterker nog in die eerste maanden was mijn/ons huis de plek waar ik het allerliefste wilde zijn. Veilig op mijn plekje op de bank. Als het niet hoefde ging ik de deur niet uit, alleen voor wat frisse lucht en dan het liefste nog in de tuin, zo dicht mogelijk bij huis. 

Nu ga ik weer gewoon en ook met plezier de deur uit, maar is het nog steeds fijn om weer thuis te komen. Zeker nu ik begroet wordt door Tim die altijd enthousiast aan komt rennen als ik weer thuis kom na een werkdag. Ben ik even een uurtje weggeweest, dan komt hij zijn mand niet uit! 😀

Toch is er wel wat verschoven in de favoriete ruimte want eerst was dat de keuken! Het is maar een kleine ruimte en er staat een kleine eettafel met vier stoelen, maar daar zaten we altijd na het werk. Op vrijdag hadden we altijd daar een borreluurtje en als mijn ouders kwamen of vrienden dan schoven we een stoeltje bij en zaten we daar heel gezellig te borrelen en te kletsen met zijn allen. Ondertussen stond er dan iets lekkers op het fornuis te pruttelen of deed de oven zijn best om een gerecht te garen. Fijne herinneringen heb ik daaraan. 

Nu zit ik zelden nog in de keuken. Alleen als de kinderen er zijn want die houden die traditie graag in ere. Maar in mijn eentje vind ik er niks aan en zit ik er alleen als ik aan het koken ben en wacht tot de piepers gaar zijn. 

De favoriete ruimte in huis is nu de woonkamer. Met als veilige haven mijn hoekje op de bank met uitzicht op de tuin. Daar voel ik me fijn en tevreden. Zeker met een kleinkind op schoot of  met Tim naast of achter me op de leuning die dan heel hard ligt te spinnen. Dan zijn we samen tevreden. 

Een andere ruimte in huis is de slaapkamer, met ons fijne bed waar ik op de dagen dat ik niet hoef te werken en dus niet vroeg op hoef, graag nog even lig te lezen met een kop koffie in de buurt! 

Al met al is ons huis, nu mijn huis mijn kasteel waar ik wil blijven wonen tot ik het tijdelijke met het eeuwige ga verwisselen. 

Favoriete hoekje op de bank van Tim.