Begin deze maand overleed Patricia Routledge, een Britse actrice die jarenlang de rol van Hyacinth Bucket (zoals zij het uitsprak Bouquet) vertolkte. Ik keek graag naar die serie en verwonderde me dan over hoe één vrouw, die zich beter voelde dan anderen, zo'n impact kon hebben op haar omgeving. Dat soort gedrag zag ik wel eens in mijn werkomgeving en dan kreeg zo'n iemand in mijn hoofd het etiket; dat is een Hyacinth!
Maar ik dwaal af, want de reden dat ik zo graag keek was vooral de humor die er in voorkwam, er waren afleveringen bij dat ik zowat van de bank afrolde van het lachen met haar absurde plannen en de gekke situaties die daaruit voortkwamen. Ik herinner me een aflevering waarin ze een boot gingen huren om er een chique diner of zoiets op te geven. In plaats van een super-de-luxe jacht werd het een simpel kajuitbootje en er ging van alles mis. Mijn lief en ik lagen blauw van het lachen.
Patricia Routledge is 96 jaar geworden en rondom haar overlijden kwamen er diverse interviews met en berichten over haar in de media waarin ze vertelde over haar lange leven en hoe ze daar op terug keek.
Mooi om te lezen en één ding raakte me in het bijzonder. Ze zei:
"Ouder worden is geen laatste stap, het kan het mooiste hoofdstuk van je leven zijn als je jezelf toestaat om weer tot bloei te komen."
Het heeft me aan het denken gezet, want wat ze zegt kan het verschil maken tussen een fijn leven in je laatste jaren en langzaam verbitterd en verzuurd ouder worden tot je laatste uurtje is geslagen. Natuurlijk moet je dan wel je gezondheid en de omstandigheden waarin je leeft een beetje meehebben, maar hier komt mijn favoriete quote weer goed van pas!
Mooi ook dat iemand die over zo'n groot talent beschikte om anderen zo ontzettend aan het lachen te maken ook het vermogen bezat om mensen aan het denken te zetten. Een veelzijdig iemand, Patricia Routledge, ik hoop dat ze mag rusten in vrede.
Ondertussen denk ik na over haar advies hoe ik dat in de praktijk ga brengen want het laatste wat ik wil is een zure en verbitterde oude vrouw worden. Zo een waar mensen dan van zeggen: Oh die, nee daar moet je met een grote boog omheen lopen, wat een vreselijk chagrijnig mens is dat. Dat wil ik te allen tijden zien te voorkomen.
En ineens denk ik terug aan mijn eigen moeder die in het laatste jaar van haar leven, geconfronteerd met een zwak hart en een warrig hoofd, vaak tegen me zei. Ach laten we nog maar een beetje lol maken, want dat deden we voor haar ziekte altijd zo graag. En dat deden we dan weer, tot de tranen van het lachen over onze wangen siepelden.
Net zoals Patricia dat in de rol van Hyacinth voor elkaar kreeg. Tot mijn grote vreugde vond ik het allerleukste stukje van die boot terug op YouTube. En ook nu weer kreeg ik de slappe lach.
https://www.youtube.com/watch?v=_rQOwakB7Z0
Geen opmerkingen:
Een reactie posten