Blokfluitles

Vanmorgen werd ik wakker van de herrie van een groep meeuwen die hun eerste blokfluitles kregen. Althans zo klonk het! Tjonge wat een lawaai was dat. Het kunnen ook halsbandparkieten geweest zijn want die zitten hier ook in grote betalen, maar het was nog vroeg, 8.00 uur en ik lag nog te lekker om mijn bed uit te stappen en te vragen of de blokfluitles elders kon plaatsvinden. Gelukkig nam de herrie na een half uurtje af, maar toen was ik al te wakker om me nog even om te draaien en verder te slapen. 

Nu is 8 uur ook weer niet zo vroeg, maar op mijn vrije zaterdag voor mij echt te vroeg! Er lag een pittige week achter me met natuurlijk de gewone werkdagen en op donderdag de verjaardag van mijn lief. Een verjaardag waar niets meer te vieren valt, omdat hij niet meer verjaart, maar die er qua emoties behoorlijk inhakte. 

Zijn derde verjaardag zonder hem alweer en wat nu dus eigenlijk zijn geboortedag is. Ik moest deze dag gewoon werken. In eerste instantie had ik gepland om net als vorig jaar thuis te werken, maar helaas stond er een afdelingsoverleg gepland en omdat ik geen spelbreker wilde zijn ben ik toch naar kantoor gegaan. 

In eerste instantie ging dat best goed, totdat er van veel lieve mensen appjes binnenkwamen die aan me dachten op deze dag en toen dachten de emoties, ja maar ho even als we zo beginnen dan mogen wij ook los! Nou lekker dan, het behoeft vast geen uitleg dat ik tijdens het overleg er niet altijd even scherp bijzat. Het allerliefste wilde ik naar huis en diep onder mijn dekbed wegkruipen. 

Best gek is dat op zo'n dag die emoties zo'n eigen leven leiden, want toen hij er nog was zat ik op zijn verjaardag óók gewoon op mijn werk en was ik daar dan niet mee bezig. Maar goed, toen viel er natuurlijk nog wat te vieren s'avonds als we allebei thuis waren. Het is ook niet zo dat ik hem op de dag ervoor dan minder mis, maar blijkbaar is dit hoe zo'n rouwproces zijn eigen gang gaat. 

Eenmaal thuis was daar dochter, die een appelcake aan het bakken was en kater Tim die me blij kwam begroeten. Dat was fijn. En even later reed zoon met gezin de straat in en kwamen de kleinzonen het huis binnenrollen. Arthur met heel veel knuffels en met een ernstig snoetje zei hij, oma ik weet wel waarom we vandaag bij jou eten hoor. Oh ja, ja want eigenlijk zou opa jarig zijn, maar die is overleden en als we samen eten dan groeten wij opa. Zo heeft mama me het verteld. Nou hou het daar maar eens droog bij! 

Gelukkig kwam Laurens daar achteraan gestapt op zijn nieuwe schoenen. Hij gaat steeds beter lopen en doet niks liever dan dit te showen. Soms is het nog een beetje wankel en valt hij op zijn luierbillen waarbij hij dan boem roept en hij de lachers op zijn hand heeft. En zo brengen ze licht en lucht met zich mee. 

Mijn broer kwam ook een vorkje meeprikken en we openden toch maar de champagne die van oudjaar nog stond te wachten en hieven het glas op die lieve man, vader, opa en vriend die we allemaal zo missen. Zo fijn als je dit met elkaar kunt doen en delen. 

Gisterochtend zag de wereld er een stuk lichter uit. Vanuit de metro, op weg naar lesdag 3, zag ik de zon boven Amsterdam opkomen en dat was prachtig. Na een fijne lesdag ging ik moe, maar voldaan weer naar huis. Halverwege stapte er een echtpaar in van mijn leeftijd in de metro en daar had ik toch zo'n leuk gesprek mee. Dat zijn gewoon cadeautjes. Ze kwamen uit Twente en waren onderweg naar de Ziggo dome voor een voorstelling. Ik hoop dat ze het fijn hebben gehad. 

Eigenlijk vond ik dus dat ik wel een ochtendje uitslapen had verdiend. Meestal is het de krantenjongen, die me al luid schreeuwend in zijn telefoon in een taal die ik niet versta, wakker maakt, maar vanmorgen dus die vogels met hun herrie. Uiteindelijk heb ik er toch een relaxte ochtend van gemaakt met koffie en ontbijt op bed voor ik de boodschappen ging halen.

Morgenochtend ga ik gewoon in de herkansing en nu maar hopen dat die beesten dan niet de tweede les hebben!