Kerstmis

Kerstmis, elk jaar weer 2 dagen waar ik naar uit kijk en waar ik ook tegenop zie. Omdat er veel dingen moeten, je wilt iedereen tevreden houden, alles moet perfect (van wie ook al weer?) en dat betekent dat je die laatste dagen voor het feest losbarst toch weer als een idioot aan het rennen bent om alles voor elkaar te krijgen en dan tenslotte afgepeigerd aan het diner op kerstavond verschijnt met een grote ladder in je panty omdat je nou net vergeten bent een nieuwe te kopen. Dit jaar moest dat anders! Er is zoveel gebeurd, zoveel gezondheidsgedoe geweest dat ik met mijn neus op de feiten ben gedrukt. Wat is er nou echt belangrijk? Dat zes-gangen menu tot in de puntjes bereidt, waar je uren voor in de keuken staat, uiteindelijk zere voeten en een zere nek hebt en er voor zorgt dat je humeur beneden alle peil daalt? En waar doe je het voor? Om te horen dat je zo goed kan koken? Omdat het bij jou altijd zo perfect is? Is dat belangrijk? Nee helemaal niet eigenlijk. Belangrijk is dat je mekaar nog hebt! Dat het uiteindelijk allemaal goed is gegaan en dat je ook aan een kerstmenu kan zitten waar je niet uren voor in de keuken stond. Zo geschiedde dus. Voor het eerst in 23 jaar heb ik minimale inspanningen geleverd om een kersmenu op tafel te krijgen! Een halfuurtje voor we gingen eten deed ik een schort voor en ben ik wat gaan voorbereiden. Was het lekker? Ja dat was het! Was het gezellig? Ja ook dat was het? Jammer alleen dat meneer griepvirus ook aan tafel kwam en manlief als prooi uitkoos. Normaal gesproken ben ik altijd gastvrij, maar deze ongenode gast had ik het liefste over de schutting gekieperd, maar hij liet zich niet verwijderen. Het kreng. Dus moesten alle plannen voor vandaag weer bijgesteld worden. Teleurgesteld? Ja! Want ik had er zo op gehoopt dat het deze kerst nu allemaal eens van een leien dakje zou gaan. Maar aan de andere kant, het afgelopen jaar hebben we hier met zijn allen al flink geoefend in het bijstellen van de plannen. Dat kunnen we hier nu al als de beste. Dus was het misschien maar goed dat meneer griepvirus ons huis uitkoos i.p.v. bij mensen die nog niet zo goed geoefend hebben. We tellen onze zegeningen, want ook daar zijn wij goed in geworden. Kijken naar wat er wel kan en niet naar wat er niet kan. Genieten van die momenten dat het gesmeerd loopt. GENIETEN met hoofdletters. Is dat dan de kunst van leven? Ik denk het wel. Daarom is deze kerst, hoewel anders gepland, toch een kerst van bezinning en dankbaarheid. Om wat er wel is! En dat is heel veel! Vrolijk kerstfeest!