Toen ik klein was wilde ik heel erg graag koningin worden. Dat had best gekund want Willem en ik schelen niet zoveel. Hij is maar een paar maanden jonger dan ik dus dat had geen problemen opgeleverd. Zelf vond ik dat mijn voornaam door mijn ouders alvast erg goed gekozen was. Koningin Annemarie klonk best wel goed vond ik op achtjarige leeftijd. Elk jaar als ik naar de beelden van prinsjesdag kijk dan herinner ik me weer dat voornemen, want die Willem interesseerde me niet zo veel maar die pracht en praal des te meer. Het feit dat je als Koningin iedere dag een nieuwe jurk aan kon trekken en een hoedje op je hoofd kon planten leek me wel wat. Wat nog het meest aantrekkelijk leek was dat je dan eens per jaar in de Gouden Koets mocht plaatsnemen om naar de Ridderzaal te rijden in je mooie jurk en minzaam naar het volk kon wuiven.
Gelukkig is het nooit wat geworden met dit voornemen en dat is maar goed ook, want ook al ben ik dol op hoedjes het was natuurlijk geen gezicht geweest. Willem met mij aan zijn zijde in die gouden koets gepropt. Aan Maxima heeft hij een intelligentere en ook veel mooiere vrouw. Mensenkinderen alles wat die vrouw aantrekt, ja zelfs een postzak, staat haar beeldig. Ze stapt blijmoedig met haar maat 42 op haar hooggehakte, prachtige schoenen met die altijd charmante glimlach op haar hoofd op een hele elegante manier die koets in.
Dat zou ik dus nooit voor mekaar krijgen. Vind ten eerste maar eens een couturier die een alle vetrollen verhullende jurk wil maken. Daar valt geen eer aan te behalen dus dat wordt hem niet. Die hoed dat zou geen probleem zijn. Ik heb best een hoedenhoofd en als mijn kapper Bert zijn best doet (en dat doet die schat altijd) zit het met het kapsel ook wel snor. Maar ja dan die schoenen met palen van hakken waar ik dan elegant het paleis mee uit moet schrijden (nee niet wankelen, maar schrijden) zonder over de zoom van mijn jurk te struikelen of over een plooi in de rode loper. Ik zie het voor me! Als ik die hindernissen dan met goed gevolg heb genomen dan zou ik het vege lijf met bijbehorend dik achterwerk nog bevallig die koets in moeten hijsen, terwijl Willem zich dan zou staan te verbijten over zoveel onhandigheid en de lakeien zich de lippen kapot zouden bijten om niet over de grond te dweilen van het lachen. De koets die dan staat te schudden bij zoveel inkomend geweld en de paarden die staan te briesen van ongeduld en met zijn allen roepen dat er een collegapaard bij moet omdat het anders niet te doen is om de kar te trekken! Dat allemaal onder het toeziend oog van de camera van de NOS en de toekijkende landgenoten. Ziet u het voor zich? En dan hebben we het nog niet eens over het uitklimmen van de koets aangekomen bij de Ridderzaal. Het is voor Willem gelukkig echt maar goed dat hij dus met Maxima is getrouwd en niet met mij!
En toch als ik die hoedjesparade zie dan vind ik het best een beetje jammer. Ik kan altijd nog de politiek ingaan natuurlijk en dan als minister van laten we zeggen Volksgezondheid of Onderwijs (ik heb van beiden geen verstand) dan op prinsjesdag pontificaal in die ridderzaal gaan zitten met een pronte hoed op mijn kop.
Maar ja, dat achterwerk he, dat past dan weer niet in die stoelen in de Tweede Kamer of de Ridderzaal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten