Me of Mijn

De kogel is door de kerk, de jury is eruit het woord ME is verkozen tot irritantste woord van 2015. Het stond op Nu.nl dus dan zal het wel waar zijn.

http://www.nu.nl/cultuur-overig/4178729/me-gekozen-als-irritantste-woord-van-jaar.html

Ik ben er eigenlijk wel blij om, want al jaren erger ik me gruwelijk aan het oneigenlijke gebruik van het woordje me! Dat is natuurlijk hartstikke zielig voor dat woord want het heeft wel degelijk een functie. Het is alleen zo jammer dat het verkeerd gebruikt wordt. 

Hoe vaak ik niet lees op twitter of op Facebook; "ja ik ben met ME vriendin......." Oh griebels gruizels waarom zijn mensen nog te belazerd om gewoon even het woord mijn te typen of als het dan perse moet het verkleinwoord m'n. Hoe moeilijk is dat? Als ik zoiets van mijn eigen kroost lees gaan mijn haren recht overeind staan en ik heb het er niet letterlijk ingeramd want je mag je kinderen natuurlijk nooit slaan, maar er wel op gehamerd (ook niet letterlijk) dat je me zo niet gebruikt. (Gekke zin eigenlijk, want dat je me zo niet gebruikt klopt dan weer wel) :-)

Ik denk eigenlijk dat het van de jeugd laksigheid is. De meeste berichten typen zij natuurlijk op een telefoon en dan is me natuurlijk sneller en makkelijker dan m'n. Een soort van straattaal die iedereen toch wel begrijpt. Misschien ben ik daar te ouderwets in. Of teveel gedrild door Juf Koeman, Meester Priem en mijn leraar Nederlands op de Mavo, meneer De Vries. Reken maar dat er een dikke rode streep op het proefwerkblaadje kwam te staan als ik me geschreven had als het m'n moest zijn. Je werd in die tijd nog uitgejouwd in een volle klas! Je liet het de volgende keer wel uit je hoofd.

Misschien is het ook wel zo dat ons onderwijs in de Nederlandse taal tekort schiet de laatste jaren. Dat het niet meer zo uitgebreid en gedegen is als toen ik honderd jaar geleden op de Mavo zat. Zelfs mijn bloedeigen nicht die op de pabo zit en juf wil worden op een basisschool zie ik toch regelmatig in de fout gaan. Als ik haar daar mee plaag haalt ze de schouders op en zegt ach wat maakt het uit. Nou ik vind het dus wel uitmaken. Zij gaat straks een volgende generatie kindertjes de Nederlandse taal bijbrengen en ik hoop toch niet dat al die schatjes ook gaan me'en. Toch hou ik van mijn nichtje.

Ik lieg niet als ik zeg dat ik de afgelopen jaren duizenden sollicitatiebrieven in mijn mailbox kreeg en die ik allemaal stuk voor stuk moest doorlezen en ook dan schrik ik van het oneigenlijk gebruik van het woordje me. Eigenlijk zou je iedereen die deze fout maakt subiet moeten afwijzen, maar ja als je iemand bent van de handen uit de mouwen en schrijven is niet erg je ding, is het dan eerlijk om zo streng te zijn. Ik begrijp best dat als je ernstig dyslectisch bent dat het je worst zal wezen of je me of m'n  schrijft want zo'n brief is al moeilijk genoeg, maar aan de andere kant moet je er toch niet aan denken dat je iemand aanneemt die in de zakelijke brieven struikelt over me en m'n. 

Nee zo makkelijk is het allemaal niet lieve mensen. Gelukkig is er nu die verkiezing geweest en weet iedereen dat het woordje me het irritantste woord van 2015 is. Dan kunnen we het vanaf nu allemaal goed doen. Zo moeilijk is het toch niet? Toch heb ik zo'n donkerbruin vermoeden dat het ge-me is 2016 ook nog niet van de baan is. Want een zo'n verkiezing zet natuurlijk nog geen zoden aan de dijk. 

Misschien moet ik me er in 2016 maar niet meer aan ergeren, maar er gewoon om lachen. Jammer is het wel van onze mooie taal. Dat dan weer wel.