Kroket

Eigenlijk is een kroket niks meer dan een beetje bouillon, wat stukjes vlees, wat bloem en een bergje paneermeel. Op zichzelf niet veel bijzonders, maar alles bij elkaar, met de juiste kruiden en goed gebakken is zo'n kroket eigenlijk een juweeltje. Zeker als de ingredienten van goede kwaliteit zijn en de kroket ambachtelijk met veel liefde is gemaakt. Nog veel lekkerder dan zijn collega de frikandel. Al is die op zijn tijd ook niet te versmaden maar dan moet hij wel flink toegedekt zijn onder een dekentje van ketchup, mayonaise en een laagje vers gesneden uitjes. Ik weet het, het zijn beide geen gezonde jongens en alle biologisch verantwoorde, rechts- of linksomdraaiende vegetarisch minnende medemensen zullen nu hun gezonde neus ophalen, maar ik durf er ronduit voor uit te komen dat ik wel van dit duo hou. 

Terug naar de kroket. Zo'n bruine, knapperige jongen die gloeiendheet uit het vet op jouw bordje is gedropt en die je dan in de lengte heel voorzichtig doormidden snijdt en de beide helften met de knapperige kant naar boven op een witte boterham vlijt. Een helft met een likje mosterd en de andere helft met een likje mayonaise. Ik word daar heel gelukkig van. Een heel simpel middeltje eigenlijk om gelukkig te worden zo'n broodje kroket en duur is dat geluk al helemaal niet. Natuurlijk moet je dat niet zo vaak doen, ten eerste word je dan wel heel erg gelukkig en ook heel erg dik. Dat laatste ben ik al, maar ik vind dat geen reden om dan maar niet aan de kroketten te gaan. Van een broodje winterwortel krijg ik die geluksgevoelens nou eenmaal niet.

Zeker ik hou ook van de winterwortel. Lekker om zo een plakje te snoepen met een likje pittige mosterd of gekookt in de hutspot of verwerkt in een carrotcake. Allemaal heerlijk, maar het brengt toch net wat minder gelukshormonen met zich mee dan een bammetje kroket. 

Voorheen hadden wij een bedrijfsrestaurant op het werk en daar stonden kloeke dames kroketten te bakken. Zo af en toe kwam ik dan wel eens in de verleiding om mezelf te trakteren op zo'n bruine knapperige vriend. Vooral op een koude winterdag of op een dag waar het allemaal niet zo lekker liep overkwam me dat nog wel eens. Helaas is sinds januari van dit jaar het bedrijfsrestaurant gesloten. Nu moet ik wel mijn eigen brood meenemen en dat is ook niet erg. Tenslotte maak ik zelf ook lekkere bammetjes of ik neem een restje soep mee om dit in de magnetron op te warmen en een salade voor tussen de middag gaat er ook wel in. Allemaal veel gezonder dan de kroket.

Vanmiddag nam mijn echtgenoot me mee naar de plaatselijke lunchroom. Daar hebben ze heerlijke kroketten. Verkrijgbaar per twee op een wit casinobammetje met een kommetje grove mosterd. Om het niet te gek te maken delen manlief en ik zo'n bordje. We nemen dan 1 tosti, die zijn daar ook al zo lekker, en de twee kroketten. Ieder eten we een halve tosti en ieder een bammetje met een kroket. Als we dat 1 keer per kwartaal doen is het veel dus ons krokettenverbruik blijft binnen de perken. 

Ik heb er weer van genoten. Eigenlijk wil ik de komende uren niks anders eten anders blijft de smaak niet lang genoeg hangen en ik moet daar toch echt nog een poos op teren. Ik zit hier dus heel gelukkig mijn stukje te tikken. 

Eenmaal thuis gekomen na het krokettenfestijn moesten de boodschappen worden uitgepakt en dook ik met de kerstallerhande op de bank. Ik moet nog steeds bedenken wat we dit jaar met de kerst naar binnen zullen schuiven. Het wil niet vlotten met het kerstmenu. Helaas geen inspiratie. Ik stelde eerder deze week al aan het gezin voor om maar gewoon een stamppotje te maken maar dat voorstel werd direct naar de prullenbak verwezen. Er moet een driegangenmenu komen want dat doen we altijd met kerst. Ja ja dacht ik, en wie staat er dan weer uren in de keuken? Precies, ik zei de gek.

Terwijl ik landerig zat te bladeren in het kookblad van de grootgrutter en al die kerstgerechten voorbij zag komen, het een nog bewerkelijker dan het ander, kreeg ik een lumineus idee. Driegangen menu? Prima. Ik weet het! 

Vooraf bitterballen, als hoofdgerecht een ambachtelijk sneetje brood met kroket en desnoods huisgemaakte mayonaise. Doe eens gek en als toetje gooi ik gewoon bevroren kroketten in het keukenmachien en schep daar bolletjes van in mooie glazen et voila, krokettenijs! 

Volgens mij worden we daar allemaal heel gelukkig van!