Wie zoet is krijgt lekkers!

In de herfstvakantie was ik in een grote kookwinkel met een gigantische bakafdeling. De meest mooie en handige bakspullen vind je daar. Er lagen ook speculaasplanken in alle soorten en maten en zakjes speculaaskruiden. Ik nam mij ernstig voor om dit jaar in de Sinterklaastijd nu echt eens zelf speculaas te bakken en nam zo'n zakje mee!

Maar zoals dat wel vaker gaat met goede voornemens, ook van dit voornemen kwam dus niets terecht. Er zijn ergere dingen in de wereld dus ik zat er niet zo mee. Toch dacht ik van de week nog, nou misschien kan ik op 5 december nog iets bakken. Dan zitten we met de hele familie bij elkaar en dan is een stukje speculaas wel lekker. 

Nu is het 5 december en zijn alle cadeautjes ingepakt om straks naar mijn broer te gaan om pakjesavond te vieren. Speculaas gebakken heb ik echter niet. Toch zullen we straks zwelgen in de zoete lekkernijen, want:

Afgelopen woensdag had ik mijn laatste stagedag en daar mocht ik aanschuiven bij het werkoverleg. Na afloop kreeg iedere medewerker een groot rood pak met een gedicht erop. Zo ook ik! Het gedicht was prachtig en toen ik het rode pak openmaakte kwam er een speculaaspop van een meter uit. Hij ziet er heerlijk uit en is rijkelijk gedecoreerd met amandelen. Het water liep me in de mond maar toch liet ik deze Sint lekker in zijn cellofaantje zitten want juist hadden wij thuis een pakje amandelspeculaas van de bakker in de trommel gestopt en die moesten eerst op. Normaal is dat niet zo'n probleem maar ik had juist erg geoefend in het eten van 1 koekje bij de koffie in plaats van 1 pakje koek bij de koffie. Ik heb die nieuwe vaardigheid nu aardig onder de knie al wil ik me nog wel eens te buiten gaan aan bij ieder kopje een koekje (toch twee koekjes dus) en die nieuwe vaardigheid wil ik niet direct weer overboord gooien want mijn broeken gingen net weer zo prettig dicht. Dus die meter speculaas is nog steeds een meter en geen milimeter minder!

Donderdag kreeg ik op kantoor de jaarlijkse banketletter uitgereikt. Mmmm ik ben dol op banket maar ook dit schatje liet ik in  de doos en beloofde haar (of is een banketletter een hem?) dat ze vanavond mee mocht naar pakjesavond om daar de hele familie blij te maken zoals elk jaar. Maar nee ze hoeft niet mee want dit jaar heeft schoonzus zelf al voor een letter gezorgd. Zo jammer!

Donderdag kreeg manlief op zijn werk ook bezoek van Sinterklaas en die bracht voor hem twee grote stukken gevulde speculaas mee, die manlief op zijn beurt weer mee naar huis nam.

Gisteren vierde zoonlief met familie nog even dat hij afgelopen woensdag een jaartje ouder is geworden. Bij ons thuis mag de jarige altijd de taart kiezen. In dit geval koos zoon voor een aardbeienbavaroisvlaai en een soort van chocoladevlaai met soesjes. Hoewel de visite hun best deed op de taart is er toch nog bijna een halve aardbeienbavaroisvlaai over. 

Vanmorgen kregen wij bij het boodschappen doen bij de krantenman waar we wekelijks de tijdschriften kopen en een gokje wagen in de Lotto een grote zak met pepernoten. Alsjeblieft sprak hij monter, voor mijn vaste klanten. Onder ons gesputter van nee doe maar niet riep hij ben je mal, je kan het hebben, eet maar lekker op en propte de zak gauw in de tas bij de krant. Tsss...

En zo komt het dus dat wij nog een meter speculaas, een banketletter, twee grote stukken gevuld speculaas, een halve vlaai en een grote zak met pepernoten moeten wegwerken. Want weggooien is zonde. Maar ja mijn eigen lijf als kliko gebruiken vind ik ook zonde en ik hoor mijn broeken al roepen; als je het maar laat. 

Geef het weg zult u nu zeggen. Goed idee, dus ik naar de buren maar ook daar een soortgelijk verhaal. De overburen dan maar. Idem dito. 

Ik ben bang dat we nog wel een poosje zoet zijn!