Laatste haakles!

Vanmorgen was alweer de laatste haakles. Om kwart over tien nam ik de metro die mij naar het centraal station bracht en daar stapte ik over op tram 2 voor het laatste stukje. Heen neem ik altijd de tram en terug loop ik dan naar het station. Het was druk in Amsterdam en de tram was vol. Achter mij zat een Engels stel met een schattig klein, blond meisje, maar ze krijste het uit. Blijkbaar was ze erg bang en snikte steeds maar "not in bus". Ach gossie, best zielig zo'n bang klein wurm. Papa en mama kregen het spaans benauwd met de sirene op hun schoot en zoals het een echte Amsterdammer betaamt begonnen een boel mensen zich met dit gezin te bemoeien en ongevraagd advies te geven. Ik vond het vooral erg zielig voor dat kleintje, zo bang in een Amsterdamse tram en dacht na of ik iets had wat haar kon troosten. 

Ik had twee granny squares in mijn tas, het huiswerk voor de haakles van vandaag, samen met wat wolletjes een haaknaald en een grote stopnaald in een buisje. Niet direct iets waarmee je een meisje van hooguit anderhalf, twee jaar kunt troosten. Jammer dat ik niet standaard een leuk zelf gehaakt knuffeltje in mijn tas heb om kleine Engelse meisjes te troosten. Maar daar was mijn halte al en moest ik eruit. Terwijl de tram doorreed klonk het angstige gejammer nog in mijn oren. 

Het was koud en guur en in gezwinde pas liep ik door de steeg en via de brug over de gracht de jordaan in. Op weg naar de koffie. Toen we in februari begonnen waren er zeven dames die zich hadden opgegeven en dat werden er per les steeds minder. De vorige les zaten we zelfs met z'n drieen en kregen we bijna priveles. Heel comfortabel allemaal. Vandaag waren we met z'n vieren en stond er op het programma dat we onze gehaakte creaties netjes aan elkaar leerden maken. Als je een deken wil maken van granny's of een kledingstuk dan moet de boel natuurlijk netjes aan elkaar gemaakt worden. Onder het genot van een kop koffie leerden we hoe dat moet. Leuk hoor want dat geeft een werkstuk toch nog even de juiste afwerking. 

We leerden diverse manieren en maakten ook nog een bloemetje wat uit twee lagen bestaat. Veel te snel was de les om en namen we afscheid. Het waren vijf leuke lessen op een leuk plekje in Amsterdam en ik heb er veel geleerd. Zo leuk dat ik zo'n granny square nu zelf kan haken en dat het lezen van een haakschema (bijna) geen geheimen meer heeft. Ik ben echt blij dat ik mezelf deze haakcursus toch cadeau heb gedaan en als er in de herfst een vervolg komt dan zal ik me snel weer melden. 

Thuis ga ik lekker verder met mijn projecten. De Kenya sjaal gemaakt van Unicat Zeewind vordert gestaag en ik heb goede hoop dat hij op tijd klaar is zodat mijn vriendin hem op haar verjaardag zelf kan krijgen. Als het niet lukt krijgt ze hem wat later want een dag na haar verjaardag gaan wij op vakantie en dan maak ik het gewoon af in de vakantie. Mag je eigenlijk haken in een vliegtuig? Of gooien ze bij de douane je haaknaald weg omdat ze bang zijn dat je de piloot gaat bedreigen? Iets wat ik echt nooit zal doen. 

Misschien moet ik nu eerst maar even snel beginnen met een knuffeltje, want straks gaan we opnieuw naar de stad ergens een klein hapje eten en wie weet kan ik dan wel in de tram een huilend peutertje troosten.