Kiele kiele maar klaar!

Vanmiddag heb ik het vest van Pietertje afgemaakt. Gisteren op de Albert Cuijpmarkt bij Jan een rits gekocht en bijpassend garen om de rit er in te kunnen zetten. Dat was maar goed ook want ik had maar net genoeg garen om het vestje af te maken. Het was echt kiele kiele. Dat heb ik niet  goed ingekocht.

Wat ons betreft mag Pietertje nu gewoon komen. Dan kunnen we een vlucht boeken en gauw naar Marseille om zoon, schoondochter en het kleine wonder in de armen te kunnen sluiten. Het is best spannend. Eigenlijk veel spannender dan toen ik zelf zwanger was. Dat is natuurlijk ook anders omdat je het kindje dan zelf bij je draagt en nu zitten we 1200 km ver weg, maar ook omdat je hoopt, vurig hoopt dat het allemaal goed mag gaan en dat hij gezond geboren wordt en het met zijn moeder ook goed gaat. Dat is onze grootste wens. Je moet er toch niet aandenken dat het misgaat en juist vanwege mijn werk weet ik dat het ook wel eens.......

Nee daar gaan we niet aan denken, we gaan er vanuit dat het allemaal goed komt. Positief zijn!

Ondertussen gaat het gewone leven door, al zorg ik wel dat mijn mobiele telefoon altijd dicht in de buurt is. Normaal gesproken zit die telefoon soms uren in mijn tas, uit het zicht, maar nu ligt hij zelfs op mijn nachtkastje. Je moet er toch niet aan denken dat je nu het bericht of telefoontje mist.

Alle afspraken op mijn werk voor eind februari, begin maart heb ik onder voorbehoud geaccepteerd en pas woensdag is het zeker of ik vrijdag wel mee ga naar de handwerkbeurs. Als hij woensdag geboren wordt dan zullen we zeker vrijdag nog niet vertrekken dus dan ga ik lekker met de meiden mee naar Zwolle. Telefoon bij de hand maar wel genieten van de leuke wolletjes. Sterker nog ik ben van plan om nieuwe wolletjes te kopen.

Nieuwe wolletjes voor een dekentje voor hier in het ledikantje. Het ledikantje is er nog - het oude ledikantje waar zowel mijn moeder, ikzelf en onze eigen kinderen in hebben geslapen - en dat komt hier in de logeerkamer te staan voor als Pieter komt logeren en daar moet natuurlijk nog een dekentje in.

Tussen het breien door de afgelopen weken heb ik al even gezocht op leuke patroontjes. Als de handen te erg gingen slapen ging ik maar even googelen en ik ben gevallen op het dekentje van Call the midwife. Ik zag dat voorbij komen op een blog van Elisabeth en ik ben daar een beetje verliefd op. Ik ga voor de kleuren wit, lichtgrijs en turkoois of azuurblauw. En daar tussen en omheen komt dan donkergrijs. Lijkt me een mooie opdracht voor mezelf daar op die beurs.

Ondertussen ga ik morgen maar verder met het cashmere dekentje en ben ik nog van plan om de neushoorntjes te haken voor aan de muziekmobiel, maar daar voor moet ik eerst het patroon vertalen.
Genoeg te handwerken dus en dat is maar goed ook want dat houdt de zenuwen in bedwang!