Hoewel Amsterdam Noord een hippe buurt dreigt te worden nu de NoordZuidlijn metro er rijdt zijn er toch genoeg plekken waaraan valt af te zien dat het een echte arbeiderswijk was. Er zijn nog steeds rafelrandjes van de stad zichtbaar.
Op loopafstand van de NDSMwerf ligt de Papaverweg en daar is dat rafelrandje nog goed te zien. Waar vroeger grote fabrieken zaten is er her en der wat braakliggend land met uitzicht op mooie nieuwe flatgebouwen die uit de grond gestampt worden en waar de bewoners straks een prachtig uitzicht op het IJ zullen hebben.
Op de Papaverweg staan nog steeds een aantal grote loodsen, waar nu geen fabriek meer in zit maar waar de een gevuld is met antiek en brocante en de buurman er tegenover vol staat met vintage meubels. Daartussen staat een soort van cafe waar je de lekkerste appeltaart van Amsterdam kunt eten. Dat heb ik van horen zeggen, want ik heb er nog nooit appeltaart gegeten maar ik neem het graag aan.
Beide loodsen staan tjokvol spullen en het is zo leuk om daareven tussen te snuffelen. Zo ook gisteren. Ik moest voor een ander boodschapje even in Amsterdam Noord zijn waarop mijn echtgenoot voorstelde om even een brocante rondje te doen. Altijd goeie ideeën die man van mij!
In de loods hangt nog altijd de sfeer van de fabriek. Ik weet niet wat voor fabriek er in gezeten heeft maar ik vermoed dat het om scheepsbouw ging. De immense katrollen en kabels hangen er nog altijd en hoewel het er nu voornamelijk naar oude meubelen ruikt bespeur ik hier en daar ook nog een vleugje teer en olie, maar dat zal mijn verbeelding wel zijn.
Het was ontzettend koud in de loods en we hadden snel een rondje gedaan. Het is altijd leuk om te gaan snuffelen met een soort van opdracht en we kunnen wel een "nieuw" bijzettafeltje gebruiken, maar helaas zat er niets van onze gading tussen. Geeft niks, het heeft geen haast. Wat ik wel vond was een geslepen glaasje met een zilveren voetje. Ah, die kwam door mijn strenge voorkeurbeleid en mocht ik voor een paar euro de mijne noemen en mee naar huis nemen.
Aan de overkant in de vintage hal ook geen bijzettafeltje naar onze zin, maar daar viel mijn oog wel op een zilveren bonbonschaaltje. Het stond verdekt opgesteld achter een oude lamp op een wankel tafeltje. Ik werd direct verliefd. Wat een schatje. Natuurlijk geen echt zilver, maar verzilverd, maar zo mooi en sierlijk. Ook die werd voor een luttel bedrag van mij! Op weg naar huis gauw nog even een flesje zilverpoets gekocht.
Vanmiddag heb ik dat poetsklusje eens gedaan. Dat arme schaaltje heeft wel wat te lijden gehad in die vochtige, koude hal, maar wat knapte het op onder mijn handen. Beide staan nu te glanzen in de vitrinekast. Daar voelden ze zich al snel thuis en ik geniet van mijn aankopen.
Een mens is snel tevreden.
Op loopafstand van de NDSMwerf ligt de Papaverweg en daar is dat rafelrandje nog goed te zien. Waar vroeger grote fabrieken zaten is er her en der wat braakliggend land met uitzicht op mooie nieuwe flatgebouwen die uit de grond gestampt worden en waar de bewoners straks een prachtig uitzicht op het IJ zullen hebben.
Op de Papaverweg staan nog steeds een aantal grote loodsen, waar nu geen fabriek meer in zit maar waar de een gevuld is met antiek en brocante en de buurman er tegenover vol staat met vintage meubels. Daartussen staat een soort van cafe waar je de lekkerste appeltaart van Amsterdam kunt eten. Dat heb ik van horen zeggen, want ik heb er nog nooit appeltaart gegeten maar ik neem het graag aan.
Beide loodsen staan tjokvol spullen en het is zo leuk om daareven tussen te snuffelen. Zo ook gisteren. Ik moest voor een ander boodschapje even in Amsterdam Noord zijn waarop mijn echtgenoot voorstelde om even een brocante rondje te doen. Altijd goeie ideeën die man van mij!
In de loods hangt nog altijd de sfeer van de fabriek. Ik weet niet wat voor fabriek er in gezeten heeft maar ik vermoed dat het om scheepsbouw ging. De immense katrollen en kabels hangen er nog altijd en hoewel het er nu voornamelijk naar oude meubelen ruikt bespeur ik hier en daar ook nog een vleugje teer en olie, maar dat zal mijn verbeelding wel zijn.
Het was ontzettend koud in de loods en we hadden snel een rondje gedaan. Het is altijd leuk om te gaan snuffelen met een soort van opdracht en we kunnen wel een "nieuw" bijzettafeltje gebruiken, maar helaas zat er niets van onze gading tussen. Geeft niks, het heeft geen haast. Wat ik wel vond was een geslepen glaasje met een zilveren voetje. Ah, die kwam door mijn strenge voorkeurbeleid en mocht ik voor een paar euro de mijne noemen en mee naar huis nemen.
 |
| Voor het poetsen |
Aan de overkant in de vintage hal ook geen bijzettafeltje naar onze zin, maar daar viel mijn oog wel op een zilveren bonbonschaaltje. Het stond verdekt opgesteld achter een oude lamp op een wankel tafeltje. Ik werd direct verliefd. Wat een schatje. Natuurlijk geen echt zilver, maar verzilverd, maar zo mooi en sierlijk. Ook die werd voor een luttel bedrag van mij! Op weg naar huis gauw nog even een flesje zilverpoets gekocht.
Vanmiddag heb ik dat poetsklusje eens gedaan. Dat arme schaaltje heeft wel wat te lijden gehad in die vochtige, koude hal, maar wat knapte het op onder mijn handen. Beide staan nu te glanzen in de vitrinekast. Daar voelden ze zich al snel thuis en ik geniet van mijn aankopen.
Een mens is snel tevreden.
 |
| Na het poetsen |
Mooie gelukjes, geniet ervan!
BeantwoordenVerwijderen