De keuze is reuze

Toen ik klein was namen mijn ouders mij, mijn zusje en broertje in december altijd een zatermiddag mee naar de stad. Dan gingen we lichtjes kijken en een hapje eten bij de Wimpy. De voorloper van de MacDonalds. Dat vond ik een geweldig uitje!

De tram stopte toen nog niet in ons dorp en dus moesten we een flink eind lopen naar het beginpunt van lijn 9 net naast het Ajaxstadion op de Middenweg. Eenmaal in de tram begon het feest al want zo aan het eind van de middag dan brandden de lantaarns al en vaak stonden er ook al kerstbomen in de huizen.

Eenmaal in het centrum wandelden we vanaf het Centraal Station over de prachtig verlichte Nieuwendijk en dan door de passage bij de C&A naar het Rokin want er moest natuurlijk in de mooie etalages van de Bijenkorf gekeken worden. Vandaar over de Dam door de Kalverstraat en daar ergens bij het Rembrandtplein streken we neer bij de Wimpy.

Ik weet nog zo goed hoe die prachtig verlichte en ingerichte etalages zo'n indruk op mij maakte en dat kneep ik mijn ogen tot sterretjes om te bedenken dat als ik later groot zou zijn wat ik dan allemaal zou willen hebben van al die - in mijn ogen - prachtige spullen. We kochten helemaal niks, maar dat hoefde ook niet want alleen al het fantaseren over wàt je allemaal zou kunnen kopen was al genoeg om blij van te worden.

Dat had ik bijvoorbeeld ook met de Wehkampgids die in de krantenbak lag. Als al mijn bieb boeken uit waren en ik dus niks meer te lezen had was dat als boekenwurm een straf voor mij, maar dan pakte ik de Wehkampgids en mocht ik van mezelf van elke bladzijde 1 ding kiezen. De dames en herenmode sloeg ik over, maar dan ging ik los. Soms was het wel eens lastig want het mocht maar 1 ding van elke bladzijde zijn en soms waren er wel 2 dingen op zo'n bladzijde die ik begeerde. Enfin zo kon ik mezelf vermaken zonder dat er natuurlijk ooit wat besteld werd.

Nu met het internet kan ik wel eens een hele avond - vooral als ik soms een slecht humeur heb - lekker shoppen. Ik zoek de allermooiste setjes kleding uit, op een paar centen wordt niet gekeken, gooi alles in mijn virtuele winkelmand en aan het eind van de avond gooi ik alles er weer uit. Heerlijk geshopt zonder een cent uit te geven en tevreden ga ik dan naar bed.

Dit jaar kregen wij als kerstpakket een klein, smal doosje met daarin een kaartje en met de code op dat kaartje kon je op de bijbehorende website zelf uitzoeken wat je graag wilde hebben. Er was een categorie cadeaus: daarin stond van alles; een airfryer, schroevendraaiers, sieraden, doucheschuim je kon het zo gek niet bedenken of het was er. Van collega's hoorde ik dat de airfryer erg populair was. Het zou dus zo maar kunnen dat meer dan de helft van mijn collega's lekker zit te airfryen de komende weken en dat vind ik een grappig idee.

Verder was er een categorie Uitjes: waarin je bijvoorbeeld een uurtje kon gaan paardrijden op het strand. Nou dat vond ik zielig voor dat paard met mij op zijn rug, dus nee geen goed idee.

Ik had een paar heerlijke uurtjes met die kaart. Terwijl mijn lamme vlerk netjes lag te rusten op het kussentje heb ik elk cadeau wat voorbij kwam bekeken en gewikt en gewogen of ik dat zou kiezen. En ik kwam tot de ontdekking dat ik eigenlijk op dit moment helemaal niks nodig heb. Hoe heerlijk is dat niet, dat je alles wat je nodig hebt ook hebt.

Toen heb ik maar besloten die kaart om te wisselen voor een cadeaukaart van de Bijenkorf. Altijd handig als je daar iets nodig hebt en die kaart blijft heel lang geldig. Ik kreeg per mail de vouchers en borg ze goed op voor als het eens van pas zou komen.

En dat kwam sneller dan gedacht want gistermorgen probeerde ik een streepje oogpotlood te zetten toen de stift afbrak. En daarmee was het potlood op. Het was een chique geval van Chanel die ik vorig jaar voor mijn verjaardag had gekregen. Pure luxe!

Net die middag zouden we even naar de stad gaan. Toch nog even lichtjes kijken want dat blijf ik gezellig vinden en bovendien moest manlief nog een nieuwe pyjama hebben. We stapten op de metro, namen een trammetje en stapten voor de deur van de Bijenkorf uit. Helaas begon het net weer te gieten zodat het van etalages kijken niet meer kwam. Dan maar naar binnen.

Beneden op de parterre zijn alle luxe make-up merken gevestigd en als ik al die luxe spulletjes zie dan komt toch dat kleine meisje in mij weer naar boven die daar al kijkend van kan genieten. En nu had ik die voucher in mijn mailbox zitten en fluisterde mijn volwassen versie; je hebt die bon ga lekker een nieuw oogpotlood kopen. Dat is veel leuker dan een airfryer.

En daar stond ik al bij de stand van Chanel en toen er zo'n prachtige dame op me af kwam zweven die me met een allervriendelijkste blik en lach vroeg wat ze voor me kon doen, hoorde ik mezelf zeggen: Een oogpotlood graag!

Het potlood werd opgezocht, de juiste kleur werd bepaald door wat streepjes op mijn hand te zetten met een tester en ik zocht mijn bon op en betaalde. Het werd keurig ingepakt en ik kreeg nog wat proefjes mee met heerlijke, chique crèmepjes en daar stonden we weer op straat.

 De regen was opgehouden en de lichtjes brandden extra feestelijk! Bijna had ik mijn man gevraagd of we naar de Wimpy zouden gaan, maar we moesten nog een pyjama kopen.