Praatjes in het Frans én in het Nederlands

Arthur is nu 22 maanden oud en begint een aardig mondje te kletsen. Dat is heel erg grappig om te horen want hij spreekt een soort mix van drie talen waarbij het Frans natuurlijk wel de boventoon voert omdat hij dat de hele dag hoort.

Toch is het ook doorspekt met Nederlandse woorden. Als hij een bordje warm eten voorgezet krijgt dan roept hij Eten en daarna vraagt hij aan papa of mama: c'est chaud? (Is het heet). Als hij wat wil drinken dan geeft hij zijn beker aan papa of mama en roept: l'eau papa (of mama). Als hij het ergens niet mee eens is dan kan hij heel boos kijken met een frons tussen zijn wenkbrauwen en roept dan hard: Non!

Maar als zijn vader vraagt zal ik dit of dat even voor je doen Arthur dan roept hij: Ja Ja.

Deze week hebben ze de kat van een vriendin te logeren en die is regelmatig te gast als zijn baasjes met vakantie zijn dus Arthur kent de kat goed. Als we aan het facetimen zijn en je vraagt waar is de poes dan kijkt hij zoekend om zich heen en roept; poessss, poessss met zo'n schattige Franse s.

Het is heel gezellig om met hem te facetimen want hij maakt echt contact en we kunnen echte gesprekken hebben nu en dat is erg leuk ook al is het soms nog echt een brabbeltaal en verstaan we er niks van.

Gisteren vroeg ik of hij al wist of hij een trui van oma wilde. Hij knikte instemmend, ja dat wilde hij wel. Zoon zei dat hij het patroon van de brandweerauto wel leuk vond, maar dat Arthur de laatste weken ook helemaal gek is van een schildpad (tortue) en dat een trui met een schildpad ook wel leuk voor hem zou zijn.

Arthur keek hem aan met een blik van nou eh papa mag ik zelf beslissen. Onze zoon vroeg hem daarop Arthur wil je een trui met een brandweerauto (tatu) of een trui met een tortue?
Zijn hele koppie begon te stralen en hij keek me recht in de lens aan en riep: tatu auto!
Kijk daar is geen woord Frans bij. Dat snapt deze Nederlandse oma heel goed. Zijn papa herhaalde het nog maar even, dus je wil een trui met een brandweerauto. Arthur knikte instemmend, ja tatu auto.

We bespraken nog even de basiskleur van de trui en die moest blauw worden van zijn papa want dat staat hem zo leuk en dus heb ik vandaag de wol besteld. Ik heb gekozen voor de softfun van Scheepjes omdat daar ook katoen in zit en dan kan hij hem wat langer door dragen.

Het gaat goed met mijn arm. Ik kan al weer veel meer dan een week of twee geleden en heb dan ook zo af en toe weer een stukje gehaakt. Weliswaar kleine stukjes en niet te lang achter elkaar maar het gaat goed. Dat is zo fijn! Ook de tintelingen zijn steeds vaker helemaal weg en dat duidt er op dat de operatie geholpen heeft. Ik ben er nog niet, want als ik teveel doe dan protesteert mijn vlerk, maar het gaat echt de goede kant op. Een pluim voor mijn chirurg. Wie weet wil de goede man ook wel een trui met een brandweerauto erop! 😀

In elk geval krijgt Arthur zijn tatu auto en nu hoop ik maar dat hij niet denkt dat hij nu een grote brandweerauto van oma krijgt want ik heb geen idee of hij het woord trui kent!