Vlaggen voor verdriet

Al eerder schreef ik over de vlaggenlijn die ik aan het haken was. Hij is al een poosje af, maar omdat het een cadeautje was kon ik ze hier nog niet laten zien. Het was ook een beetje een bijzonder cadeautje omdat ik niet zeker wist of ik de ontvanger er wel blij mee zou maken. Waarom doe je het dan, zou je zeggen en nou dat komt zo!

In 2019 haakte ik een vlaggenlijn voor iemand die dat op twitter vroeg. Ze wilde die in bepaalde kleuren en ik haakte met plezier die vlaggenlijn. Toen ze af waren en opgestuurd kreeg ik een enthousiaste foto dat de vlaggen juist op tijd waren gearriveerd om de verjaardag van hun zoon op te luisteren. Vrolijk hingen ze in de kamer op die derde juni, zijn verjaardag. 

Ik volgde deze vrouw al een tijdje op twitter en was onder de indruk van haar positiviteit omdat haar zoon ernstig ziek was, hij had een stofwisselingsziekte en ik was helemaal onder de indruk van de zoon zelf die een kei was in positief denken en omdenken. 

Hij was daar een kei in want in september 2020 is hij overleden, nog maar 17 jaar oud. Ik had en heb echt met zijn ouders, en vooral zijn moeder met wie ik twitter en mailcontact heb, te doen. Het lijkt me zo vreselijk om je kind te verliezen!

Toen ik begin dit jaar op zoek was naar restjes wol voor de trui van Arthur, kwam ik de restanten tegen van de vlaggenlijn en toen ontstond er zomaar een ideetje in mijn hoofd. Ik maakte een nieuwe vlaggenlijn met 9 vlaggetjes, zes voor zijn naam en drie voor zijn geboortedatum. Geen vlaggenlijn om iets te vieren, maar om te herdenken. Vandaag, 3 juni 2021, zou hij 18 jaar geworden. Een moeilijke dag voor zijn ouders en zus. 

Hoewel ik het met grote schroom verstuurde, viel het gelukkig in goede aarde. Ik hoop maar dat het ze een heel klein beetje troost kon bieden. 

Het is leuk om te doen, zo'n vlaggenlijn al was het wel even puzzelen met de letters erop borduren want dat had ik nog nooit gedaan. Het was ook net in de periode dat alle winkels dicht waren en er was geen velletje ruitjespapier in huis om de letters uit te tekenen en ze allemaal gelijk te krijgen. 

Uiteindelijk vond dochter nog een paar lege bladzijdes in een heel oud wiskundeschrift en lukte het toch. Ik ga dat zeker nog eens doen, maar dan liever om iets te vieren. Maar ja in het leven draait  het nu eenmaal om vreugde én verdriet!