Rommelig

En dan is het zomaar ineens al weer twee weken geleden dat ik een blogje schreef. De tijd rommelt door en op dit moment zijn mijn dagen gevuld met werken. Ik heb het erg naar mijn zin in mijn nieuwe baan. Het is heel veel informatie wat er op me afkomt. De dossiers waar ik me op in moet lezen, omdat het nu mijn dossiers zijn, de mensen met wie ik kennis moet maken, het is best veel. Als ik s'avonds thuis kom dan ben ik gesloopt. 

Ik heb me van te voren niet goed gerealiseerd wat het met me zou doen, een nieuwe baan voor 36 uur in de week en een rouwend hoofd en lijf. Hoewel ik in mijn oude werk ook al weer opgebouwd had naar een volledige werkweek was dat toch anders, omdat ik daar het werk en de mensen kende. Het is pittig, zeker omdat ik natuurlijk twee zomermaanden niet zoveel gedaan heb, maar er is niks aan te doen. Rouwen of niet er moet gewoon geld verdiend worden, want ik wil niet eindigen in een doos onder de magere brug in Amsterdam! 

En ik vind werken ook gewoon leuk. Ik geniet er van om weer met mijn vak bezig te zijn en het is fijn om je zo welkom te voelen. Stuk voor stuk zijn alle mensen met wie ik kennismaak vriendelijk en welwillend om me op weg te helpen. Het gaat er om dat ik een balans vindt tussen werk, rouwen en rust en dat heeft gewoon wat tijd nodig. Het bloggen komt daarbij op een wat lager pitje. 

Hoe leuk ik het ook vindt om te bloggen soms is het ook lastig om een goed onderwerp te vinden om over te schrijven. Elk blog over de zwaarte van het rouwen, het intense gevoel van gemis en het diepe verdriet, daar zit niemand op te wachten. Onzin dingen maak ik nu niet zo mee en over handwerken valt eigenlijk niets te melden omdat ik niet haak of brei tegenwoordig. Dat laatste gaat me een reprimande opleveren van Arthur want die wil zijn beloofde powerrangertrui hebben, maar in Marseille is het daar nu toch nog veel te warm voor dus oma heeft nog even tijd. Nu de temperaturen gaan dalen en het s'avonds al weer eerder donker wordt komt de zin in breien weer vanzelf. 

Ik ga er eens over nadenken hoe ik op een beetje gezellige manier het bloggen kan voortzetten en voor nu heb ik dan toch nog een onzinding! 

Sinds kort heb ik op zaterdag de krant. Door de week lees ik hem digitaal maar op zaterdag krijg ik de papieren krant. Dat vind ik gezellig, mijn zaterdag beginnen met de krant en een kop koffie. Vanmorgen werd ik wakker door een hoop lawaai. De krantenbezorger is nogal luidruchtig. Hij bezorgt de krant al luid telefonerend in een voor mij vreemde taal (ik vermoed een taal van het continent Afrika) en vanmorgen duwde hij de krant zo hard door de brievenbus dat de brievenbus er aan de binnenkant van de deur er helemaal afhangt. 

De krant ligt onbeschadigd op de mat. Dat dan weer wel. Enfin ik moet mijn doe-het-zelf vaardigheden maar weer eens oppoetsen om dat klusje te klaren. Het wordt dus een rommelige zaterdag. Net als dit een rommelig blogje is geworden. Fijn weekend!