File theater!

Zaterdagmorgen, lekker nog een uurtje blijven liggen en dan met koffie en de krant (die vanmorgen keurig bezorgd is, de dag opstarten. Buiten is het grijs en het lijkt wat te miezeren. Poes Lapje, een huisgenootje van Toontje, is ook al langs geweest voor een aaitje en de vogels vliegen af en aan. 

Een goed begin van het weekend, na de werkweek. Ik begin langzamerhand te landen in mijn nieuwe baan. Niet alleen heb ik de systemen leren kennen, maar ook werkwijzen en steeds meer mensen. Nog lang niet allemaal, want ik heb zo'n 6000 collega's, maar dat hoeft ook niet. Mijn account speelt zich af op vier locaties in Noord Holland, twee in het midden van het land en één in Zuid-Holland. 

Ik ben dus veel onderweg naar verschillende locaties en dat is leuk en afwisselend. Ook mijn fordje vindt het heerlijk om weer zoveel onderweg te zijn en snort van genoegen. Met het reizen zijn ook de files weer in mijn leven gekomen en dat is ook wel even wennen.

Van de week was ik onderweg naar Bunnik en reed ik van de A2 de A12 op. Daar zijn ze aan de brug aan het werk en dus stroopte het verkeer helemaal op en stonden we een geruime tijd stil. Achter mij stond een witte auto met twee mensen er in. Een vrouw achter het stuur en een man naast haar. 

In mijn spiegel ving ik wat gebaren op en zag ik dat de vrouw met wilde handgebaren een verhaal aan het vertellen was. De gebaren werden steeds groter en haar gezichtsuitdrukking werd steeds bozer en woester. Het moet gezegd, ze had een goede mimiek! De man naast haar kroop steeds verder in zijn stoel en keek benauwd. 

Ik kon natuurlijk niet verstaan wat er gezegd werd, maar een boeiend schouwspel was het zeker. Mijn fantasie sloeg op hol. Wie waren deze mensen? Twee collega's, waar de man meereed en de vrouw zijn chef was en van de gelegenheid gebruik maakte om de man eens goed te vertellen hoe beroerd hij functioneerde? Of dat hij eens moest stoppen met flauwe opmerkingen te maken tegen de dame van de receptioniste of dat dat belangrijke rapport nu eindelijk eens ingeleverd moest worden!

Of was het een echtpaar en had de man de ontbijtboel niet opgeruimd/vergeten het vuil buiten te zetten/de rode was samen met de witte was gewassen/staan zoenen met de buurvrouw en vond de vrouw de file een prachtig moment om haar echtgenoot de oren te wassen over de vermeende zonde. 

Het was fascinerend om het te aanschouwen, de vrouw werd steeds bozer en de man kroop steeds verder in zijn schulp en ik dacht zelfs een moment dat hij uit zou stappen, maar gelukkig deed hij dat niet want dat was wel erg gevaarlijk geweest, zo midden op die drukke brug. 

En ineens, ineens was het over. Man en vrouw keken elkaar aan en lagen dubbel van het lachen. Nooit zal ik weten waarom zij nu zo boos was en ook nooit zal ik weten waarom het ineens over was. Toch jammer! Maar het was wel een mooi tijdverdrijf, theater in de file! 

Over tijdverdrijven gesproken, ik moet mijn koffie opdrinken, eens met mijn luie kont van de bank afkomen en de logeerkamer opruimen, stoffen en zuigen want volgend weekend komen mijn Franse liefjes!