DahliJAAAAAAA

Drie jaar geleden had ik zin in Dahlia's in de tuin dus ging ik naar het tuincentrum (net toen het weer mocht in die coronaperiode) en zocht de mooiste uit. Althans degene die volgens het kaartje mooi zouden worden, want die bruine knolletjes met hier en daar een verdroogd sprietje zien er zo in hun zakje niet erg appetijtelijk uit. 

Ik zette ze in de tuin en hoopte op mooie Dahlia's in het najaar. Er kwamen wel wat groene sprieten boven na verloop van tijd, maar bloemen ho maar. 

De jaren daarna kwamen de sprieten steeds wel op, maar kwamen er ook geen bloemen aan. Elke keer dacht ik, ik haal die knollen uit de grond en dan maar geen Dahlia's, maar ik vergat het ook steeds weer. Ik maak de tuin niet meer echt winterklaar, omdat dit beter schijnt te zijn voor de vogels, insecten en overwinterende egeltjes. En ook omdat ik gewoon lui ben! Dat ook! En ook omdat ik zo'n rommelige tuin in de winter leuk vindt om naar te kijken. Een regenbui zorgt voor honderden diamantjes in een uitgebloeide bloem als de zon er op schijnt en daar kan ik erg van genieten. 

Ook dit jaar zaten de knollen nog in de grond en kwamen de sprieten weer op. Dit keer werden ze steeds groter en groter en kronkelden ze zich een weg door mijn border. Omdat ze zo een mooi steuntje werden voor andere bloemen liet ik ze staan. 

En dit jaar werd mijn geduld (of mijn luiheid) dan eindelijk beloond. Prachtige Dahlia's heb ik inmiddels in de tuin. Pure schoonheden van soms wel 15 cm doorsnede. Het is genieten!

Zeker op zo'n dag als vandaag waarop het met bakken uit de lucht komt en alles er buiten troosteloos uit ziet. Ik werkte thuis vandaag (alleen de ochtend) en had dus goed uitzicht op de tuin en mijn mooie Dahlia's. Echt genieten hoor. 

Wel jammer dat die harde wind en striemende regen die Dahlia's en ook mijn andere bloemen een knauw geven. Het is nog geen minuut droog geweest. Tim wil altijd graag naar buiten, maar waar hij dan normaal gesproken voor de achterdeur zit te miauwen, van laat me eruit, zat hij nu op de vensterbank naar de regen te kijken en hij deed geen enkele poging om naar buiten te willen. 

In plaats daarvan heeft hij zich opgekruld in de stoel en ligt uitgebreid te chillen. Ik ga zijn voorbeeld maar eens volgen. Althans me niet opkrullen in mijn stoel en een dutje doen, maar ik ga wel even chillen op mijn vrije middag. Met een kopje thee, mijn haakwerk én uitzicht op mijn Dahlia's! 

Is het geen schoonheid?