Nijn in de maak

Tijdens mijn vakantie in september was het in de tweede week niet zulk mooi weer als ik had gehoopt. De herfst had haar komst aangekondigd en toen kreeg ik zin in potten thee, kaarsjes aan en een breiwerk. 

Er stond nog een breiwerk op de pennen en dat was de kabeltrui voor Arthur. Een mooi maar niet makkelijk patroon - in de zin van je moet je hoofd erbij houden en tellen - en die had ik ik door de zorg van mijn vader en de rompslomp na zijn overlijden even weggelegd. Helaas zag ik dat er een aantal steken van de naald was gegleden. Ook dat nog en de vraag was ook, past hij Arthur nog wel want die was in de zomervakantie een behoorlijk eind gegroeid. Dat breiwerk ging dus even aan de kant. 

Maar wat dan wel? Ik had nog veel blauw van dat garen en bedacht dat ik helemaal nog geen trui voor Laurens heb gebreid. Dat arme kind, al ruim een jaar oud en nog geeneens één zelfgebreide trui van zijn oma gehad. 

De keus werd snel gemaakt, ik zocht een patroontje, breide een proeflapje en ging van start. Een Nijntje trui moest het worden, want Laurens is dol op Nijntje. Van alle boekjes die hier in zijn speelgoedkrat zitten, pakt hij altijd eerst de boekjes van Nijntje. 

Op de website van Jessica Tromp vond ik verschillende inbrei patronen van Nijntje en het leek me leuk om Nijn in een tuinbroek te maken, maar helaas die paste niet. Eigenlijk paste alleen Nijntje met de bal en die heb ik al eerder voor Arthur gebreid, maar ach dat truitje is toen naar een neefje in Frankrijk gegaan en Laurens moet toch ook zijn eigen Nijntje trui hebben. 

Het was weer een gezellig werkje. Ik breide eerst het rugpand, toen de mouwen en gisteren maakte ik het voorpand af. Nu moet ik de bal er nog op mazen en hier en daar wat details. Dat ga ik volgend weekend doen bij daglicht. Het wordt al weer zo vroeg donker dat ik dit na een werkdag niet meer red. 

In de herfstvakantie gaat Laurens met zijn grote broer en mama naar Parijs om de franse familie weer te knuffelen, maar als ze terug zijn dan hoop ik dat ik de trui af heb. Zo gezellig weer zo'n breiwerkje onder handen!

Tips & Tricks: Dagelijkse dingen

Voor de tips & tricks voor oktober wilde ik nu eens een echt handige tip met jullie delen, zo eentje waarvan je zegt, goh dat is me toch handig, had ik dat maar jaren eerder geweten. Ik sloeg aan het nadenken, maar het bleef leeg in de bol. Ik kwam niet verder dan kranten boven op je keukenkastjes leggen die het stof en het vet opvangen en die je dan een keer in de zoveel tijd in de vuilnisbak kiepert, doekje over de kastjes en hup weer nieuwe kranten erop. 

Maar dat was nou niet direct een geweldige tip. Zelf heb ik dat ooit eens geprobeerd maar ik was zo aan het hannesen om die kranten op de kast te krijgen zonder dat je dat zag dat ik de hele handel al in de papierbak had gegooid voor er nog maar 1 krant pasklaar op lag. Geen fijne tip dus. 

Ik sloeg aan het graven in mijn geheugen of er nog niet ergens in een laatje van mijn brein een fijne tip lag van mijn moeder of mijn oma's, maar met dat kwam ik niet verder dan de tip: Bezint eer gij begint!

Nou dat is een hele ouderwetse tip natuurlijk, maar nog steeds heel goed bruikbaar. En zo bedacht ik dat er veel tips verborgen zijn in spreekwoorden en gezegdes: 

• Gooi geen oude schoenen weg voordat je nieuwe hebt.
• Haastige spoed is zelden goed.
• Een goed begin is het halve werk. 
• De aanhouder wint.
• Al is de leugen nog zo snel, de waarheid achterhaalt hem wel.
• De tering naar de nering zetten.
• Je moet het ijzer smeden als het heet is.
• Wie zijn eigen nest bevuilt moet erin liggen. 
• Wie de bal kaatst kan hem terug verwachten.
• Wie het laatst lacht lacht het beste. 
• Een mens lijdt het meest door het lijden dat hij vreest. 

Het is dus géén blog geworden met een tip waar je echt wat aan hebt, sorry, maar je moet maar zo denken:

Wie het kleine niet eert is het grote niet weerd!

Dit blog is tot stand gekomen naar aanleiding van een oproep van Elizabeth

Zak

Ik zal het maar eerlijk bekennen: Ik heb een zakprobleem! Bij al het leed in de wereld is mijn zakprobleem natuurlijk een futiliteitje, maar toch, ik heb er last van. 

Wat is het geval? Toen ik vijf weken geleden nieuwe kozijnen en ramen kreeg, pasten de luxaflex beneden en in mijn slaapkamer niet meer. De werkmannen hadden hun hielen bij wijze van spreken nog niet gelicht of daar stond de inmeetman van de winkel hier uit het dorp die zulks verkoopt op de stoep. Hij mat een en ander op en ik zocht samen met mijn dochter de nieuwe luxaflex uit. 

Dit moet hier hangen tot ik naar het bejaardenhuis ga dus we hebben een weloverwogen keuze gemaakt, de boel is besteld en de fabriek gaat alles op maat maken. Helaas zijn dit geen standaardmaten waardoor het allemaal wat langer duurt! 

Nu wilde ik in mijn slaapkamer toch wat voor de ramen hebben want ik hou niet van inkijk en wil in mijn geboortekostuum vanuit de douche mijn slaapkamer in kunnen lopen zonder dat er een glazenwasser van schrik van zijn ladder kukelt. 

Nu mag je in die kunststof kozijnen niet boren en was het verstandig om er ook niks op te plakken omdat dit akelige lijmresten kan achterlaten en daarom had ik bedacht om vuilniszakken te gebruiken en die met een soort kneedgum - waar ik ook de tekeningen van Arthur mee op de keukendeur plak - op te hangen. 

Het leek een goed plan en door de vuilniszakken was het ook lekker donker in de slaapkamer. Nou wat zeur je dan over een zakprobleem, zul je zeggen? Maar na 5 weken is de kneedgum het wel zat. Die heeft er geen zin meer in en laat los, waardoor de zakken losschieten en ik ze elke dag opnieuw moet bevestigen. Nu is dat ook niet zo erg, maar van de week lag ik in bed al een beetje weg te doezelen, met Tim vredig maffend op het voeteneind, toen de zakken in een keer van het raam donderden en Tim en ik ons een hoedje schrokken. 

En wij vonden dat geen pretje om door die zakkende zakken wreed uit onze slaap gehaald te worden. Maar goed het is dus geen wereldprobleem en ik hoop maar dat de luxaflexen snel klaar zijn. 

Ondertussen is er ook nog iets leuks te melden! Tim is vandaag uit zichzelf, helemaal alleen door zijn kattenluik naar buiten gegaan! Van buiten naar binnen ging al helemaal goed, maar andersom nog niet. We hebben geoefend met een open luik en hem er door heen gepraat, net zolang tot hij het zelf aandurfde met dat open luik en toen met het luik op een kiertje. 

Vanmiddag was ik op tijd thuis van mijn werk, maar ik had nog een overleg en dat vond Tim niet gezellig. Hij zat te miauwen voor de achterdeur, laat me naar buiten vrouw. Maar dat ging dus niet want ik moest mijn aandacht bij het gesprek houden. Ik hoorde een hoop gerommel bij het luik, hoorde het openklikken en even later zag ik meneer in de tuin lopen. 

Ik zat in een heel serieus gesprek met iemand die door een moeilijke periode gaat en ik moest me bedwingen om niet hardop te juichen dat mijn kat door zijn luik gaat. Dat zou een beetje gek zijn geweest, maar ik vind het fijn voor hem dat hij nu zelf kan bepalen wanneer hij naar buiten en naar binnen wil. 

Helemaal trots ben ik op hem. Nu nog een oplossing vinden voor mijn zakken!