Tenen, Teen, Teentjes

Zonder tenen kom je in het leven niet ver. Je hebt ze nodig bij het lopen want ze zorgen voor balans en evenwicht. Nu heb je tenen en tenen, van mooie verzorgde tenen in een slippertje of onverzorgde, gribus tenen waar de vellen bij hangen in zo'n zelfde slippertje. Ik hoef hier vast niet verder over uit te weiden want nu het hoogzomer is hebben we daar vast allemaal (helaas) wel beeld bij en die beelden zijn vaak niet zo prettig. 

Maar goed die tenen dus, je hebt ze nodig en zijn belangrijker dan je denkt. Ik denk wel eens dat je daarom een teen knoflook door een gerecht moet doen omdat één zo'n teen vaak net dat beetje extra smaak geeft wat een heel gerecht oppept. Al moet je er wel van houden natuurlijk, van die tenen! 

En waarom nu dit betoog over tenen? Nou ik had gisteren weer de allerliefste teentjes te logeren. De kleinzonen kwamen een nachtje slapen en babyvoetjes hebben natuurlijk de allerliefste teentjes. Toen Arthur heel klein was zagen we hem natuurlijk niet zo vaak, maar als we hem zagen dan deed ik altijd het tenenspelletje met hem. Als hij dan net uit bad kwam dan droogde ik zijn teentjes af en vroeg, heb jij nog tenen? En dan telde ik ze en elk teentje kreeg een kusje. 

Heel grappig was dat dit zo'n gewoonte werd dat als we hem dan weer zagen hij uit zichzelf al zijn voetje toestak om het tenenspelletje te doen. Inmiddels is hij 7 en heeft hij stevige jongensvoeten, waarmee hij hard kan rennen en goed kan voetballen en is hij uitstekend in staat om zijn eigen voeten af te drogen. Dus dat spel wordt niet meer gespeeld. 

Maar zijn kleine broertje heeft nog wel van die lieve voetjes met kleine ronde teentjes en sinds zijn geboorte speel ik datzelfde spelletje met hem. En ook hij vindt het zo leuk dat hij te pas en te onpas me een voet onder de neus duwt om zijn teentjes te tellen en te kussen. Dat ze dan soms een beetje zanderig zijn mag de pret niet drukken. Inmiddels moeten na de tenen ook zijn vingers geteld en gekust worden. Het is een mooi ritueel waar we allebei van genieten totdat ook hij te groot is. 

Vrijdagavond zat meneertje hier in bad en dat vindt hij heerlijk. Het werd dan ook een groot spetterfestijn en ik zit dan op de badrand om hem in de gaten te houden en dat betekent dat ik ook nat gespetterd wordt. Dat is natuurlijk het allerleukste. Toen het water te koud werd tilde ik hem eruit, wikkelde hem in een handdoek en droogde dat kleine lieve, naar Zwitsal ruikende, lijfje af. Zo ook zijn tenen. En natuurlijk moest er geteld en gekust worden, maar ach zijn grote teen was wat gehavend. 

Hij had er een paar dagen geleden iets op laten vallen, daar was ik al over geïnformeerd en kreeg een foto van de gehavende teen.  De nagel was blauw en hij had een wondje, wat nu al weer aan het genezen was, maar blijkbaar vond hij dat er toch extra aandacht voor deze zielige teen moest komen en dat deze teen dus extra kusjes nodig had. Nou dat verzoek kon ik zeker voor hem inwilligen. 

En wat is nu het moraal van dit tenen verhaal? Dat elke teen, van groot of klein, een beetje zorg en aandacht nodig heeft!