Herfstzon

Eigenlijk zou een mens per dag het weer moeten uitkiezen wat het beste bij die dag past. Neem nou vandaag, een vrije dag maar ik moet met mijn neus in de boeken want over drie weken moet ik iets inleveren. Tijd zat maar ik heb liever wat tijd over dan dat ik te laat ben. En juist op zo'n dag laat het weer zich van zijn beste kant zien. Had het nu gestormd en geregend dan was ik vol overgave achter mijn laptopje gekropen en had e.e.a. natuurlijk een twee drie op papier gestaan. Nu schijnt de zon volop en de herfstkleuren in de tuin roepen uitnodigend. Kom, kom naar buiten! Ik weersta de verleiding en ga aan het werk. Dan gaat de bel. De aardappelman! En terwijl ik in de deuropening wacht tot hij de piepers aflevert ruik ik de herfst. Dan toch maar even naar buiten. Met een goed excuus want er moeten boodschappen gehaald worden en in ons mooie nieuwe winkelcentrum wordt vandaag de Douglas geopend. Goede reden om toch maar even op de fiets te stappen en met de wind in de haren even naar het dorp te karren. Het is heerlijk buiten, mijn hoofdpijnhoofd knapt er helemaal van op. De nieuwe Douglas met het vertrouwde personeel van de vorige eigenaar is mooi en het is gezellig om die dames weer te zien. Ik trakteer mezelf op een nieuw nagellakje en wordt verwend met nieuwe luchtjes. ( de proefjes dus, niet dat ik nu een uur in de wind stink). De boodschappen even doen en dan weer terug naar huis. Niet te hard fietsen om zo nog even langer te kunnen genieten. Wat worden de bomen in de laan al prachtig! Helaas net te laat, de brug gaat open. De Carolina uit Hattem ligt geduldig te wachten tot ze er door kan. Meerdere mensen verzamelen zich voor de slagboom en allemaal staan we geduldig te wachten en van de zon te genieten. De tram komt aanrollen en schuift zachtjes rammelend over het kruispunt. Daarachter rijdt stapvoets een lijkauto. Het plaatje klopt, want ook de dood hoort bij deze prachtige dag. De brug is helemaal open en de Carolina vaart erdoor, grijze permanentjes kijken vanachter de raampjes naar ons, wachtenden voor de brug. Een enkeling zwaait en wij zwaaien terug. Ze zijn een dagje uit en ik hoop dat ook zij genieten. Als de brug weer dicht is fiets ik langzaam naar huis. Een broodje eten en nee dan niks geen excuses meer! In de boeken! Alhoewel misschien kan ik straks de was wel buiten hangen! Beste mensen van de Meteoconsult en het KNMI wilt u het volgende week donderdag alstublieft heel hard laten regenen? Alleen graag niet om 10.30 uur want dan moet ik naar de tandarts!