Amsterdam

Wat hou ik toch van Amsterdam. Niet alleen van al die mooie plaatjes in de binnenstad, maar zeker ook van de geluiden van de stad. De treinen die over de ijzeren spoorbrug ratelen als ik naar de bieb op het Oosterdok loop. De klikklak hakjes van de Parisiennes die met hun rolkoffertje achter mij liepen op het Damrak en waarvoor ik hoop dat ze ook een paar gympies in die koffer hebben, want anders gaan die poezelige Franse voetjes heel erg zeer doen op die Amsterdamse keitjes. Ik hou ook van  de geluiden van de trams die voor elke  kruising hun bel laten klingelen. De trambestuurder die op zijn plat Amsterdams door de tram roept: He Swartzenekker stap je nou nog in of niet, dan kenne we rije. Het geroezemoes van het winkelend publiek in de Bijenkorf, de lefgozertjes op hun scooters die je als een gek voorbij razen en je op het zebrapad bijna de sokken uit je schoenen rijden. Het zware diesel geronk van de bussen vol toeristen. De Hare Krishna;s die met hun mandolines en eentonig gezang door de Kalverstraat dansen. De straatartiest die met zijn jankende viool iedereen op de Dam doet besluiten om toch maar even ietsje harder door te lopen om zo sneller verlost te zijn van het kattengejank. Het geluid van de bezemwagen van de gemeentereiniging die zo trouw alle rotzooi uit de straten vegen en nog veel meer. Als ik zo'n middagje in de stad ben voor een simpel bezoekje aan de bieb dan zou ik eigenlijk wel een beetje talent van Simon Carmiggelt of Martin Bril willen hebben, omdat zij, ieder op hun eigen wijze, zo mooi de de gebeurtenissen in de stad konden beschrijven. Dat kan ik niet, maar geniet wel heel erg van een middagje mensen kijken in de stad. Gewoon om als toerist in eigen stad rond te kijken en genieten van al het moois wat de stad biedt.