Verjaar/Herdenkdag!

Vandaag zou ze 75 jaar geworden zijn! Vanaf de zomer was mijn vader al aan het sparen om haar met de hele familie uit eten te nemen! 

Vroeger als mijn moeder jarig was dan wilde ik op mijn paasbest naar school. Ik weet nog dat ik zelfs een keer in een lange jurk naar school ben gegaan op haar verjaardag. Die jurk had ze zelf voor mij gemaakt en ik droeg hem voor het eerst op hun 12,5 jarig huwelijksfeest. Ik wilde hem perse aan naar school op haar verjaardag en ik vergeet nooit de blik van meester Jaap die mij ietwat verwonderd begroette, verbaasd over zoveel feestelijkheid op een ordinaire schooldag. Voor mij was het een feestdag, want mijn moeder was immers jarig. Als ik uit school kwam waren haar ooms en tantes op de thee. Ze had er nogal wat, want mijn opa was er een van de zeventien. Het was dan een gezellige drukte, want die ooms en tantes hielden wel van een feestje en er was natuurlijk wat lekkers bij de thee. Ze werd niet alleen door haar visite maar zeker door mijn vader en haar kinderen altijd verwend op haar verjaardag en in het zonnetje gezet. Dat verdiende ze ook! Zij was de spil van ons gezin, een stralend middelpunt!

Als haar verjaardag op een zondag was dan bleven opa en oma van vaders kant ook eten. Meestal was er iets van een rollade, met twee soorten groenten, gekookte aardappels en chocoladepudding toe. Achteraf realiseer ik me pas dat het goede mens dan op haar eigen verjaardag uitgebreid stond te koken. Op een van die verjaardagen liep het faliekant af met de pudding. Het apparaat wat de slagroom moest opblazen, misschien kent u ze nog wel, met zo'n gaspatroon erin, werkte niet geheel naar behoren. Of mijn vader deed het fout want dat kan ook. In elk geval ging het mis en spoot de slagroom door de hele kamer. Mijn opa kreeg de volle laag, onze grijze kat was wit bespikkeld en de gordijnen en mijn vader zaten ook onder. Nooit meer heb ik mijn moeder zo vreselijk hard zien en horen lachen bij het aanschouwen van dit slagroomdrama. Nog altijd een leuke herinnering in ons gezin!

Toen wij het huis uitgingen nam mijn vader haar mee uit eten op haar verjaardag. Maar natuurlijk vierden we het altijd ook nog als gezin met aanhang en later de kleinkinderen. We vierden het vaak in de voorjaarsvakantie op Texel en onze kinderen konden dan niet wachten om naar beneden te sluipen in het vakantiehuisje en oma wakker te zingen met lang zal ze leven. Vaak ook nodigden we haar en mijn vader hier uit om te eten en kookte ik haar lievelingsgerechten. De laatste jaren heeft ze haar verjaardag vaak in Oostenrijk gevierd, waar ze met mijn broer en zijn gezin mee waren op wintersport. We kregen dan beelden van een trotse mam die in een arrenslee zat te genieten van het haar aangeboden sleetochtje. Ijskoud maar stralend gelukkig!

Vandaag konden we niks meer vieren en toch was het haar dag! Het was een "gewone" werkdag, maar na het werk ben ik met een bos bloemen en mijn gezin  naar mijn vader gegaan. We hebben samen herinneringen opgehaald, lekker gegeten en een flesje wijn opengemaakt en op haar geproost! 24 februari zal nooit meer haar verjaardag zijn, maar het is en blijft haar dag waarin we gewoon wat extra aan haar denken en over haar praten. Want ook al is ze niet meer bij ons aanwezig, ze zal er altijd zijn. Proost mam, ik hef het glas op jou! Dikke kus!