Kieskeurig!

Ik houd veel van de vogels in mijn tuin, daar heb ik hier al eens eerder over geschreven. Over de hele familie Mus (het worden er steeds meer) die in mijn kamperfoeliestruik huizen en daar allemaal poepjes achterlaten. De kool- en en pimpelmezen, het roodborstje (er is er altijd maar eentje) en Dollie de duif. Ook strijkt er soms een zwerm spreeuwen neer die nog groter kabaal maken dan de mussen en een stelletje halsbandparkieten die in het Amstelpark wonen komen ook geregeld snoepen van de pinda's. Laatst kwamen er nog twee Vlaamse Gaaien aanwaaien die een snaveltje meepikten, maar die hadden vast hun tomtom verkeerd ingesteld. Bij mijn weten wonen Vlaamse Gaaien doorgaans in het bos. Maar wie weet waren dit stadse types. Van mij mogen ze en zijn ze welkom, ze moeten alleen niet de andere bezoekers wegjagen. 

Tot zover alles gezellig dus bij mijn vogelvolk in de tuin! 

 

Normaal gesproken is het zo dat je de visite iets lekkers voorschotelt. Dat is bij het vogelvolk niet anders. We halen aan het begin van de herfst een grote emmer vetbollen, kilo's pinda's en alle overgebleven broodkapjes worden zorgvuldig in blokjes gesneden en uitgestrooid onder de seringenboom. In die boom hangen twee silo's gevuld met vetbollen en twee korfjes met pinda's. Ook een appeltje met een verdacht plekje verdwijnt al snel naar de tuin en er staat altijd een bakje met water, zodat er gedronken en gebadderd kan worden. Zelf vind ik ons vogelrestaurant best een Michelinster waard en tot vorige week kregen wij eigenlijk geen klachten van de tuinvisite. Hooguit werd er eens driftig voor het raam gefladderd of aan de deurklink gemorreld als het lekkers een beetje op was. 

Tot week of twee geleden, want toen waren ineens de vetbollen op. Omdat we toch naar een bouwmarkt moesten om iets "doe het zelfig" te halen namen we daar voor het gemak maar een nieuwe emmer vetbollen mee. Ze zagen er het zelfde uit en de voorraad in de tuin was al zodanig geslonken dat er rap bijgevuld moest worden. Dat deden we dus ook, maar waar normaal de bollen in een paar dagen tijd verslonden waren hingen ze nu een beetje voor spek en bonen in de boom. De mussen zaten er bij en keken er naar, maar gegeten werd er amper. Een pimpelmees haalde zijn neus er voor op en ging aan de pinda's. Het verwende spul vindt de bouwmarktbollen klaarblijkelijk minder lekker dan de tuincentrumbollen. Het moet niet gekker worden!

Nu na een week of wat is er wel van gegeten, maar het gaat niet van harte. Afgelopen zondag fietste ik even naar het tuincentrum om een zak waxientjes. Het was mooi weer en dan is een stukkie fietsen fijn en het hebben van een doel ook. Natuurlijk kwam ik langs de vogelvoer afdeling. Daar waren de vetblokken in de aanbieding voor in een vierkant houdertje en om de hongerige stakkerdjes in mijn tuin een beetje tegemoet te komen dacht ik, komaan laten we ze eens verwennen. Ik ben per slot van rekening de beroerdste niet. Ik koos een smaak met nootjes, fruit en zelfs vliegjes (brrr) fietste opgewekt naar huis en hing de nieuwe aanwinst in de boom. De mussen zaten landerig in de kamperfoeliestruik en bekeken mijn inspanningen aandachtig, maar toen ik eenmaal binnen zat achter een vers kopje thee zat, met uitzicht op de tuin bleek alras dat het vogelvolk mijn nieuwe traktatie niet bliefde. Ik begrijp er niks van, daar zitten we met onze emmer bouwmarktbollen en een vetblok met vlieg! Maar ik hou voet bij stuk, als ze nu voor het raam komen zeuren om wat lekkers dan roep ik ferm, eerst jullie bollen/blok opeten en dan krijg je wat nieuws. Zo deed ik dat bij de kinderen vroeger ook en als ik nu toegeef aan die vogels krijg ik daar maar weer gedonder mee. Soms is het leven echt niet simpel hoor!