Pannenkoeken

Ik heb een neefje van zeven jaar oud. Nu is dat niks bijzonders want wel meer mensen hebben neefjes van zeven jaar oud, maar die hebben toevallig niet zo'n leuk neefje als ik dat heb. Mijn neefje is de benjamin van de familie en een heerlijk laconiek joch. Toen hij geboren werd waren wij helaas met vakantie in Frankrijk en kon ik hem pas tien dagen later in mijn armen sluiten. Toen we binnenkwamen lag hij in de box een beetje te jammeren en mijn broer zei, pak hem maar op tante. Dat deed ik en hij keek me aan met zijn grote blauwe ogen, dacht natuurlijk wat een rare tante en produceerde vakkundig een vette poepbroek. Die heb ik verschoond en blijkbaar was ik geslaagd. Een grote vriendschap was geboren.

Hij groeide op en toen zijn moeder weer ging werken paste mijn ouders op hem en zijn oudere zusje, dat was fijn want zo zag ik hem minstens twee keer in de week. Voor de goede orde, ik ben ook dol op zijn zus!
Later toen hij ouder werd kwam hij regelmatig logeren en dat was altijd gezellig. Gelukkig wonen we in het zelfde dorp. Hij in Noord en wij in Zuid, maar in het centrum komen we elkaar regelmatig tegen. Zo word ik op zaterdag bij het boodschappen doen nog al eens van achter besprongen en maakt hij me aan het schrikken waar ik mij dan natuurlijk het apezuur schrik, althans doe alsof en hij zich van pret op de knieen slaat.

Het is niet zo"n beste eter, mijn neef, mijn broer en schoonzus moeten heel wat moeite doen om er wat groente in te krijgen. Mijn culinaire hoogstandjes kan ik niet aan hem slijten. Dat is ook niet zo erg want er is een ding waar hij wel dol op is en dat zijn pannenkoeken. Dus als meneertje komt zorg ik er altijd voor dat er pannenkoeken zijn. Tenslotte ben ik als tante niet verantwoordelijk voor de nodige vitamines. Ik ben er voor de lekkere dingen. Soms ziijn er pannenkoeken uit een pak van de supermarkt, die zijn dan er toevallig als tussendoortje hier, maar als ik van te voren weet dat hij komt dan bak ik ze zelf. Niks is namelijk lekkerder dan een versgebakken pannenkoek. En dan zit dat mannetje te smullen. Hij kan ze inmiddels zelf smeren en oprollen en als ik hem dan  zie genieten dan geniet ik ook.

Zo ook vandaag. Zijn zus vierde haar verjaarspartijtje met haar vriendinnen dus had broerlief onderdak verzocht bij ons. Prima, hij wilde graag of naar Artis of naar Nemo. We zouden wel zien. Helaas ging dat feest niet door, want hij had zelf ook een uitnodiging gekregen voor een partijtje en wilde zijn vriendje niet teleurstellen. Logisch en bij je oom en tante kun je altijd wel terecht. Dus werd meneer vanmiddag na het partijtje hier afgeleverd. Het was al kwart over vijf en hij zag er een beetje moe uit, dus naar Artis werd het niet meer. Dat hoefde ook niet. Hij had maar twee wensen. Racen op de playstation met zijn oom en zelfgebakken pannenkoeken van zijn tante. Simpele wensen die we gelukkig in vervulling konden laten gaan. Ik dook de keuken in en bakte een grote stapel. Tussen het racen door kwam hij af en toe even kijken en verzekerde mij dat het heeeeel erg lekker rook!

Mijn broer kwam hem weer halen en dat had nog niet echt gehoeven want hij had het nog naar zijn zin. Dus dronk broer nog een bakkie koffie mee en deed net of hij de stroopvlekken op het shirt van neef niet zag. Toen hij uiteindelijk met zijn vader mee ging knelde hij zijn armen om mijn nek en fluisterde hij in mijn oor dat hij zo vreselijk veel van mij houdt en dat ik de allerlekkerste pannenkoeken van de hele wereld kan bakken. Ik zit hier nu nog helemaal te stralen en trots te wezen. Geweldig toch, zo'n liefdesverklaring.