Romantisch

Vaak is de zondag hier een beetje luilakdag. Een beetje het huis poetsen en de was doen, maar vooral lekker rustig aan. Met een boek in een hoek of met een breiwerk op de bank. Heel fijn allemaal, maar nu ons grut zo'n beetje op de rand van het nest zit, moet je als echtpaar zorgen dat de boel niet verstoft. Dus vandaag er maar eens lekker op uit. 

En zo pakten manlief en ik vanmiddag de metro en togen naar de stad. Vanaf het Waterlooplein kuierden wij op ons gemakje via de Blauwbrug naar het Rembrandtplein en vandaar naar de Kalvertoren. Daar moest ik bij de Hema een pakje naainaalden zien te scoren, want ik weet niet wat het is hier in huis, maar de laatste tijd zijn er flink wat knopen die de geest geven en een eigen leven leiden. Die moeten streng tot orde worden geroepen met met ferme hand weer vastgenaaid worden. Dat vind ik een rotklus en als het naaimandje dan ook alleen nog een stopnaald in huis heeft van 10 cm lang en 5 cm breed dan wordt het tijd voor de aanschaf van nieuwe naalden. 

Bij de Hema trof ik nog net precies 1 naaisetje, ruw uit de verpakking gerukt en waar het meetlint al was uit gejat. Er zaten nog wel naalden in. Het kassameisje bood mij een hele euro korting aan en dat vond ik zo lief van haar dat ik het setje maar genomen heb. Nu kunnen die vermaledijde knopen weer aangenaaid worden. Morgen. Deze week. Ooit. Eens!

Maar goed van een setje naalden kopen bij de Hema is je huwelijk nog niet ontstoft dus liepen wij gauw door naar de bioscoop. Daar draaide gelukkig een gezellige film. Altijd even fijn om een paar uurtjes niks te hoeven en alleen maar te kijken. En te lachen want het was echt een leuke film. Gelooft u mij niet, ga dan zelf maar kijken. De film heet Spy. 

Na afloopt slenterden wij terug naar het Rembrandtplein voor een drankje en een hapje eten. Nu had manlief mij laatst ontvoerd en meegenomen naar een restaurant in de Utrechtsestraat. Daar had hij zo genoten van zijn Zeetong dat hij nog regelmatig te berde brengt hoe lekker dat beest wel niet was. Iedere keer als hij het er over heeft dan geniet hij weer. Nou zo'n man gun je toch wat, dus opperde ik om met zijn tweetjes in dat restaurantje een vorkje te gaan prikken. Nu is dat niet een heel duur tentje maar zeker ook niet erg goedkoop. Een gelegenheid waar je niet zomaar een een hapje gaat eten.

We verzonnen dus midden op het Rembrandtplein een reden, 23 jaar en 3 weken getrouwd is best een goede reden toch? En daar gingen wij met zijn tweetjes hand in hand de Utrechtsestraat in. Gelukkig was er plek en op het bord stond ook nog de zeetong. Ik zag mijn man nog gelukkiger worden dan hij al was. 

Tot zover alles in orde. De romantische stemming zat er goed in toen het voorgerecht arriveerde. We genoten van het eten en van elkaars gezelschap. Ineens was er twee tafels achter ons een akelig geluid. De man aan dat tafeltje leek zich te verslikken en hoestte en rochelde dat het een lieve lust was. Erg zielig voor de man en ook een beetje voor ons want het is niet een erg lekker geluid en zachtjes ging het ook al niet. Het bleef maar doorgaan en daar begon zijn echtgenote, die eerst allemaal op luide toon lieve woordjes tegen haar man had geroepen, zich klaarblijkelijk aan te ergeren. Op totaal andere toon begon mevrouw te kijven over het al of niet op tijd innemen van zijn medicijnen. Ondertussen rochelde de man maar door. Ik kreeg al bange vermoedens dat hij het loodje ging leggen. En dat wil je niet tijdens je romantische dinertje voor twee.

De eigenaar keek ook al angstig en bracht nog maar eens een glaasje water, zijn vrouw die in de open keuken de scepter zwaait, stond al met de telefoon in de hand. Gelukkig bleef de man ademen (en rochelen) en begon nu op hese toon zijn vrouw uit te schelden. Wat een stel!

Van schrik wilde onze zeetong, die net was gearriveerd en lag te dampen op onze bordjes, weer terug naar de keuken. Manlief en ik keken elkaar eens aan en........... kregen de slappe lach. Het rochelen van de achterbuurman en het kijven van zijn echtgenote hield pas op toen ze de bestelde koffie met cognac hadden gekregen.

Wij hebben met het toetje maar even gewacht tot de achterburen vertrokken en hebben toen zonder hun achtegrondmuziek genoten van de creme brulee!