Tuinboontjes

Vorige week waren manlief en ik er samen een heerlijk weekje tussen uit. Even naar de zon en niks hoeven in het mooie Portugal. Maar na zo'n week van alleen maar uit eten gaan, snakt een mens toch weer naar een gezond hapje eten. Niet dat we alleen maar toeristenvoer naar binnen hebben gewerkt hoor, dat zeker niet, want we hebben regelmatig salade gegeten of een gegrilld visje, maar toch ook een pizza of een hamburger vond gretig aftrek. Dat moest dus maar weer afgelopen zijn. Thuis in Nederland was het ook warm, dus zeker geen weer voor de Hollandse pot zoals de combinatie van aardappelen, groenten en vlees. Dat gaat er hier echt niet in. Wel lekkere roerbakjes en een spaghetti met versgemaakte bolognesesaus boordevol met groenten. Dat soort werk. 

Vandaag echter was ik vrij, dochterlief  moest een examen doen (ze is geslaagd Hoera) en mams ging mee voor het vervoer en natuurlijk voor de support. Dat was al aan het begin van de ochtend en daarna lag de dag nog voor ons als een prachtig onbeschreven blad. Boodschappen doen dan maar eens als eerste en daarna een beetje aan de poets. Het is gek maar je huis wordt niet vanzelf schoon na zo'n vakantieweekje, ook al heb je het nog zo spic en span achtergelaten. 

Juist omdat er vandaag tijd genoeg was om weer eens uitgebreid te koken was het verzinnen van iets lekkers al een deel van de voorpret. Ik had een aantal eisen. Ik moest twee gerechten hebben, voor vandaag en morgen, het moest heel lekker zijn en laag in calorieen. Gezond dus, met hoofdletters.

Vandaag werd het rosbief met geroosterde groenten uit de oven.  

http://www.deliciousmagazine.nl/2015/05/16/rosbief-met-geroosterde-groenten/

De rosbief moest aan de binnenkant liefdevol worden ingewreven met wat pesto. Het liefst zelfgemaakte, zo sprak het kookblad mij streng toe. Waarom ook niet. Zelfgemaakte pesto is heerlijk. Wat zeg ik? Het is hemels en als je in het bezit bent van een keukenmachine - en dat ben ik - dan is het een fluitje van een cent. Maar zo'n potje pesto is natuurlijk geen weken houdbaar en weggooien is zonde. Dus maar even flink gegoogled en warempel ik kwam een recept tegen van zalm met pesto. Dat gaan we dus morgen eten. Natuurlijk moet er ook groenten bij. 

Bij de grootgrutter waar ik mijn groenten betrek, helaas hebben wij geen enkele groentenman meer in het dorp, lagen tuinboontjes. In een kistje lagen de peulen kriskras door elkaar te kletsen met hun onderburen de familie sperzieboon. Toen ik al die gezelligheid eens stond te bekijken dacht ik als ze het nu al gezellig hebben dan hebben ze het in een gerecht samen ook vast gezellig. En dus kocht ik ze allebei. Vanavond heb ik alvast de boontjes afgehaald en de tuinbonen gedopt. Een heerlijk werkje vind ik dat. Die peulen voorzichtig openbreken en dan die mooie lichtgroene boontjes uit hun zachte jasje halen. Het is misschien een beetje wreed, maar ja dan hadden ze maar geen tuinbonen moeten worden. 

Toen ik zo vredig zat te doppen moest ik aan mijn moeder denken. Dat doe ik sinds ze is overleden, bijna de godganse dag dus dat is niet zo'n wonder, maar zag ineens het beeld voor me van mijn moeder, oma en zusje en een grote kist vol tuinbonen die wij heel knus, gezamenlijk dopten. Daar aten we dan een portie van en de rest ging in de vriezer. De eerste keer tuinbonen in het seizoen waren magisch. Mijn moeder kookte ze kort en dan aten we ze met gebakken uitjes en champignons. Ik kan me niet eens herinneren of er vlees bij zat, maar dat zal vast wel. Zo lekker als ik dat vond. 

Nu liggen er twee zakjes in de koelkast. 1 met afgehaalde boontjes en 1 met gedopte tuinboontjes. En ze hebben het nog net zo gezellig als toen ze vanmorgen nog in de winkel lagen. Morgen maak ik er een lauwwarme bonen salade mee. Voor bij de zalm en de zelf gemaakte pesto. De vakantie in Portugal is ineens weer heel ver weg.