Reislustige slak

Vorige week dinsdag moest ik naar de tandarts omdat er een vulling vervangen moest worden. Niet zo prettig maar wat moet dat moet. Voor dat ik de auto instapte om naar de tandarts te gaan zag ik een slak zitten op het raampje achter het bestuurdersportier. Daar bij de achterbank zeg maar. Met de kriebels in mijn buik vergat ik dat beest ergens in de struiken te zetten. Terug van de tandarts met een dikke verdoofde lip maar met een opgelucht gevoel zat de slak nog steeds op zijn gemakje op mijn ruitje.

Enigszins lispelend sprak ik hem toe, dat het niet zo handig was om op een auto te gaan zitten, tenzij hij op familiebezoek moest, en dat de kans groot was dat hij er af zou waaien op de snelweg. Hij haalde zijn tengere schouders op en vroeg, waar ga je naar toe. Almere? Daar ben ik nog nooit geweest, dus ik ga met je mee en maak je niet bezorgd, ik ben een doorgewinterde lifter en zal me goed vasthouden.

Ik dacht er het mijne van, maar had geen zin in een discussie want mijn tandartspraktijk ligt bij een winkelcentrum waar de eerste boodschappers al op pad waren en het was niet de bedoeling dat die passanten zouden denken dat ik stoned als een garnaal tegen een slak stond te kletsen. Die dikke lip en dat lispelende gepraat werkten niet echt in mijn voordeel. Dus op naar Almere met een slak als passagier. 

En warempel toen ik de auto op het parkeerterrein op kantoor parkeerde zat hij nog steeds vrolijk op mijn ruitje. Ja hoor alles was goed, het was een lekker ritje en ik houd wel van een beetje wind door mijn haren. Wat jij wil dacht ik nog en ging aan het werk. De slak zette ik uit mijn gedachten. 

Toen ik s'avonds naar huis ging zat hij er nog. Of weer en jawel hij ging mee terug naar Amsterdam, want de blaadjes waren daar veel groener dan in Almere. Vond hij. De volgende morgen zat hij nog steeds op het ruitje en toen ik aankwam was zijn eerste vraag, waar gaat de reis naar toe? Oosterhout. Prima ik ga mee. Weet je het zeker want het is een aardig stukkie rijden en op de A27 mag ik 120 en dat is hard hoor!

Zijn ogen begonnen te twinkelen en vastberaden riep hij, gaan met die banaan. In Oosterhout aangekomen zat hij nog steeds fris en monter op mijn ruitje en vroeg of ik de auto kon parkeren bij een muurtje waarop prachtige boeketten bloemen lagen. Ben je nu gek geworden zei ik, dat zijn bloemen voor overleden mensen daar ga jij niet aan zitten knagen. Een beetje respect graag meneer Slak!

Hij keek om zich heen en vroeg toch of ik niet ietsjes verder kon parkeren want dan zat hij dichterbij een mooi groen veldje waar allerlei bloemen bloeiden. Dan kon hij beter bij al dat lekkers dat hij zag staan. Nu vooruit, ik ben de beroerdste niet dus heb ik de auto maar verzet. 

Om een lang verhaal kort te maken, deze reislustige slak reist nu al een week met me mee. Hij ging niet alleen mee naar Almere en Oosterhout maar ook naar Utrecht en naar Hoogeveen, maar in het weekend toen ik samen met manlief de boodschappen deed was hij nergens te bekennen. Familiebezoek was de verklaring maandagmorgen toen ik hem weer op het ruitje aantrof. 

Het is best gezellig hoor zo'n slak als passagier. Jammer is wel dat hij zulke vieze strepen op mijn ruitje maakt. Ik durf voorlopig niet de auto door de wasstraat te halen want anders wordt dat beest verpletterd. Het is toch wat?