Het is mij er met de paplepel ingegoten of liever gezegd ingestampt dat eerst het werk komt en dan pas de leuke dingen. Natuurlijk werk kan ook leuk zijn, maar eerst moet worden gedaan wat moet en daarna mag je pas lanterfanten en doen waar je zin in hebt. Zo werd dat vroeger thuis ook gedaan. Mijn ouders gaven daarin het goede voorbeeld en zorgden er voor dat eerst de boel aan kant was voor we op pad gingen om leuke dingen te doen. Dat is natuurlijk een prachtige arbeidsethos waar ik in mijn leven al veel plezier van heb gehad. Ik geloof oprecht dat ik in wezen een lui mens ben en met deze paplepel is er tenminste iets terecht gekomen van prestaties. Een mens kan natuurlijk niet zomaar voor zijn mallemoers kont (uitdrukking van mijn Jordanese oma) leven. Er moet wel brood op de plank komen en het liefst ook nog wat er op.
Maar soms is dat dus best lastig, want als ik in de vakantie met onze kinderen wat leuks wilde ondernemen dan moest ik van mezelf eerst de boel aan kant maken en dan pas gingen we op pad. Dat betekende dus dat ik vaak al niet meer zo fris en fruitig was als ik met het grut op stap ging en dus minder van het uitje kon genieten. Jaloers kon ik kijken naar mijn vriendin die rustig de boel de boel liet, al stond het aanrecht vol met afwas en was het een bende in de kamer, zij pakte haar kind onder haar ene arm en haar tas onder de andere, deed de deur op slot en ging gewoon plezier maken. Die rommel vond ze wel weer als ze terug kwam.
Vanaf die tijd deed ik mijn best om ook wat makkelijker te worden, maar ja een aard van een beessie verander je niet a la minuut, dat heeft best veel voeten in de aarde. Al die patronen vanuit het verleden die zitten toch in je systeem en je beslist uiteindelijk zelf of je ze laat bestaan of niet.
Gisteren was een prachtige zonnige dag. Manlief en ik waren voor ons doen op een zaterdag op tijd uit de veren en "vroeg" op de boodschap. s'Middags moesten we op pad naar een tuinhandel voor straatstenen en een schutting omdat onze schutting zo'n beetje overleden is na 22 jaar en een nieuwe winter zeker niet zal overleven. Toen we terug kwamen scheen de zon uitbundig en wapperde mijn was gezellig in de tuin. Dat nodigde uit tot een stoel neerzetten, kopje thee en wat tijdschriften erbij.
Maarrrr in huis was het nog een rommeltje, er lagen bloemblaadjes op de grond van toen ik de oude blommen in de vuilnisbak kieperde, er lag nog wat was wat gestreken moest worden en zo van allerhande huishoudklusjes die me eigenlijk riepen. Toch heb ik al die stemmetjes genegeerd en heb ik die stoel in de zon gezet en heb ik heerlijk zitten lezen totdat de zon uit de tuin was en het een pietsie fris werd.
En kijk nu toch eens hoe dit nieuwe gedrag beloond wordt vandaag. Want nu werd ik wakker van de regen die gezellig tegen de ruit tikt. Niks geen zon om in te zitten, vandaag is, hoewel het jammer is van die regen, een prima dag om de boel te doen! Zo zie je maar weer dat het soms goed is om een nieuwe kaart te pakken en een andere weg te bewandelen dan die je die vroeger geleerd hebt. En dan ga ik nu even aan de poets, want een schoon huis is toch ook wel lekker.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten