Een jaar voorbij

2 januari, vandaag al weer een jaar geleden

ging je van ons weg

een telefoontje, het gaat niet goed

pap, bel de eerste harthulp van het AMC,

zij zeggen wat je doen moet

Twee ambulances, de brandweer in de straat

Jouw angstige ogen in een grauw gelaat

Ik heb je nagekeken

Totdat de ambulance met je wegreed

En ik zorgvuldig de gordijnen dicht deed

Toen al wetende, je komt nooit meer terug

In de auto naar het AMC heel vlug

Maar daar lag je, doodstil op een bed

Mijn vader hadden ze ernaast gezet

Je had zijn hand gepakt en was vertrokken

Ons verslagen achtergelaten

Dus afscheid nemen en over de uitvaart praten

De volgende dag, je mooi aangekleed nog lieve woordjes gezegd

Nagels gelakt en je in je kist gelegd

Na de crematie, het leven ging gewoon weer door

Maar voor mij stond de wereld stil

er zat een gat in mijn hart

Verdwenen was mijn ruggesteun, mijn spil

Maar wie je was en wat je was en wat je zei

Dat was niet verdwenen, dat bleef gewoon bij mij

Zoveel lieve mensen

Trof ik op mijn pad van rouw dit jaar

een mooi gesprek, een luisterend oor

er waren bloemen of een ander lief gebaar

en al dat soort dingen die zorgden ervoor

dat dit verdriet en groot gemis

toch te dragen is.

Lieve mam, al die liefde die jij in mij hebt gestopt

Die is niet weg,

Dat raakt echt nooit kwijt

En blijft in mij, voor altijd en altijd!