zaterdag 2 januari 2016

Een jaar voorbij


2 januari, vandaag al weer een jaar geleden
ging je van ons weg
een telefoontje, het gaat niet goed
pap, bel de eerste harthulp van het AMC,
zij zeggen wat je doen moet
Twee ambulances, de brandweer in de straat
Jouw angstige ogen in een grauw gelaat

Ik heb je nagekeken
Totdat de ambulance met je wegreed
En ik zorgvuldig de gordijnen dicht deed
Toen al wetende, je komt nooit meer terug
In de auto naar het AMC heel vlug
Maar daar lag je, doodstil op een bed
Mijn vader hadden ze ernaast gezet

Je had zijn hand gepakt en was vertrokken
Ons verslagen achtergelaten
Dus afscheid nemen en over de uitvaart praten
De volgende dag, je mooi aangekleed nog lieve woordjes gezegd
Nagels gelakt en je in je kist gelegd

Na de crematie, het leven ging gewoon weer door
Maar voor mij stond de wereld stil
er zat een gat in mijn hart
Verdwenen was mijn ruggesteun, mijn spil
Maar wie je was en wat je was en wat je zei
Dat was niet verdwenen, dat bleef gewoon bij mij

Zoveel lieve mensen
Trof ik op mijn pad van rouw dit jaar
een mooi gesprek, een luisterend oor
er waren bloemen of een ander lief gebaar
en al dat soort dingen die zorgden ervoor
dat dit verdriet en groot gemis
toch te dragen is.

Lieve mam, al die liefde die jij in mij hebt gestopt
Die is niet weg,
Dat raakt echt nooit kwijt
En blijft in mij, voor altijd en altijd!

1 opmerking:

  1. Mooi gedicht, of eigenlijk niet mooi, maar vooral gevoelig en warm en lief...

    BeantwoordenVerwijderen