Tagliatelle

Het vogelvolk komt dan niet meer bij mij dineren, maar gelukkig wil mijn gezin dit nog wel. Al doen zij dat niet buiten in de tuin hangend aan een bordje stamppot met een stukje worst. Zij zitten gewoon gezellig bij mij aan de keukentafel. 

Ik hou van koken en breng graag een uurtje door achter mijn aanrecht (laten de echte feministen onder ons het maar niet horen) om een lekker potje eten op tafel te zetten, maar soms is het wel lastig. Niet dat koken zelf, maar het verzinnen wat er nu weer op tafel moet komen. 

Als het aan mijn zoon ligt dan eten we elke dag patat, pizza of pasta. Dochterlief maak ik het meest blij met een kruimig piepertje, lekkere groente en een stukje vlees of vis. Vooral zalm is favoriet. Mijn echtgenoot daarentegen kan ik bijna alles voorzetten, zolang het maar geen spruitjes, bloemkool of broccoli is. 

Nou dat lijkt allemaal dus best eenvoudig maar dat is het niet. Je moet als moeder de vrouw behoorlijk goed kunnen plannen om een ieder tevreden te houden. Dus houd ik rekening met voorkeuren en smaken en maaltjes op dagen dat de een er niet is of juist weer wel is. Natuurlijk zeg ik ook wel eens, nou jullie eten maar wat de pot schaft, maar als je je best gedaan hebt op iets wat jij een lekker maaltje vind en ze blieven het niet dan blijf je mooi zitten met je gerecht en weggooien is zonde. 

Omdat ik geen zin heb om elke dag uit mijn werk boodschappen te doen maak ik op vrijdagavond een weekmenuutje. Ik kijk dan wat er in de aanbieding is bij de grootgrutter, hou rekening met werktijden en voorkeuren en hou rekening met groente die je wat langer kunt bewaren. Ik zei het al, het is een heel gepuzzel. 

Vandaag hadden we tagliatelle op ons bordje. Er lagen nog twee zakken in mijn voorraadkast die er een rotzooi van maakten. In gevecht met een pak spaghetti en een tube tomatenpuree waren er gaten in die zakken gekomen en daar was de tagliatelle gebroken en al door naar buiten gekropen en maakte er een behoorlijke rotzooi van in de kast. Dat moest maar eens afgelopen zijn. De tagliatelle ging in de pan. Alleen tagliatelle is ook zo kaal dan komt ook het gezin niet meer dineren dus ik bakte twee kipfiletjes in reepjes. Daarbij een klein gesnipperd uitje met twee tenen geperste knoflook samen met een bakje champignons in plakjes gesneden en twee preien in ringen. Dat liet ik allemaal lekker even smoren, deed er een kipbouillonblokje bij en een flesje kookroom light en een handvol fijn gesneden verse peterselie. Dat alles bracht ik op smaak met een flinke draai peper uit de molen en nog een ietsiepietsie zout. 

Toen de tagliatelle gaar was goot ik hem af en kieperde het bij de kip en zijn kornuiten en roerde alles door elkaar. Een groene salade erbij en klaar was Kees. 

Het hele gezin heeft zitten smullen. Geen onvertogen woord viel er aan tafel. Een en al tevreden geknor en vrolijke gezichten. Nou en dat is op zo'n grauwe grijze woensdag in januari toch maar mooi meegenomen.