Echtparen!

Vanmiddag was ik even naar de stad, de nagels en handen kregen een grote beurt. Dus hup in de metro en op naar de nagelstudio. Ik had er zin in en mijn nagels ook. Ik hoorde ze al druk overleggen over de kleur en was benieuwd naar de uitkomst. Het werd klassiek rood, maar dat geheel terzijde.

In de metro was het niet erg druk. Een bosje pubers, allemaal jongens, liepen gierend van de lach langs. Altijd leuk om te aanschouwen, zoveel lol.  Tegenover mij zat een meisje, een mooi meisje, maar ze had zichzelf toegetakeld met knalroze haar en diverse ringen door oren, neus en wenkbrouwen. Veel ijzerwerk dus, maar ach als ze die dingen ooit zat is en ze haalt ze eruit dan is ze nog steeds mooi, dus wat kan t schelen. 

Het echtpaar wat naast mij zat vond er wat van en met name de vrouwelijke helft van het stel, snoof afkeurend en prikte haar echtgenoot in zijn zij en fluisterde ietwat te hard dat het haar dochter niet moest wezen. Het meisje hoorde het niet en de echtgenoot zag ik even in de richting van het meisje kijken en vertelde zijn zure echtgenote dat hij het wel fris vond, dat roze. De echtgenote keek van de weeromstuit nog zuurder. Zij zag er keurig uit in een dure mantel en mooie leren laarzen, maar ze was vroeger nooit mooi geweest en nu al helemaal niet met die zure, benepen blik. Het mens was gewoon jaloers. 

Ondertussen waren we al op het Amstelstation aangekomen en daar bleven we even staan. De deuren waren open en ik had zicht op een echtpaar dat samen, heel tevreden, op een bankje een broodje zat te eten. Aan heel hun houding zag je direct hoe ze zich op hun gemak voelden, daar naast elkaar op het bankje. Zelfs kauwen deden ze synchroon!

We reden weer verder en op het volgende station kwam een dame de metro binnen en liet zich op de plek vallen waar eerder de zure vrouw had gezeten. Zij waren al eerder uitgestapt. De nieuwe dame was een kleurrijk geheel. Felgeel jack, paarse broek (met een flink gat op de knie) rood gestreepte sokken en  groen met bruine schoenen. Grote, woedende, zwarte ogen keken mij even aan toen ze ging zitten. Achter haar kwam een man gestommeld. Hij liep moeilijk en hield zich aan de diverse pilaren in de metro vast tot hij al slingerend gearriveerd was en naast zijn vrouw neerplofte. 

Ik aanschouwde zijn gang en dacht nog, ach gos als zo'n man zo moeilijk loopt hou hem dan even vast in plaats van naar een stoeltje te rennen, straks valt hij nog. Echter toen hij plaats had genomen snapte ik direct waarom mevrouw kleur dat niet had gedaan, want een enorme alcoholwalm vulde de metro. Poeh, die had hem zitten. Het verklaarde wel die woedende ogen.

Gelukkig daar waren we al bij het centraal station en ik was blij dat ik die alcoholwalm uit kon, naar buiten, de frisse lucht in. Even later zat ik al bij de nagelstudio en het feest kon beginnen. Naast mij zat een Chinese vrouw en haar nagels kregen een prachtige paarse kleur. Even later kwam haar vriend aanlopen en vroeg of ze nog lang werk had. Nou, lachte de nagelstyliste, schuif maar gewoon een stoel bij hoor. Ze is zo klaar. Dat was ook zo, maar de nagels moesten nog drogen en de nagelstyliste gaf aan dat het stel rustig nog even kon blijven zitten tot de boel echt droog was. Ze ruimde haar spullen op en ging naar een andere klant. De vriend bekeek de nagels van zijn vriendin en ik hoorde hem zachtjes zeggen: wat een mooie kleur, als wij gaan trouwen moet je die kleur nagellak dragen. Ach hoe lief nou toch.

Echtparen, te kust en te keur. Allemaal anders en allemaal mooi om te aanschouwen. Ik heb weer mooie nagels en toen ik thuis kwam zat er een blije echtgenoot. Ajax heeft gewonnen!