Grind

Na een goede nachtrust stapte ik vanmorgen opgewekt in mijn fordje om naar Almere te tuffen en aan het werk te gaan. Ik had al een heel plan in gedachten aan welke taken ik het eerste zou beginnen en wat er perse af moest vandaag. Ik weet best dat zo'n plan vragen is om moeilijkheden want meestal komt er van wat ik me voorneem niks terecht omdat er allehande andere zaken je dringend in beslag nemen. Ook niet erg, maar soms wel lastig omdat er aan sommige dingen natuurlijk wel een einddatum hangt.

Zo ook vanmorgen liep mijn prachtige planning in de soep. Eenmaal het dorp uit bij de snelweg aangekomen bleek dat daar het verkeer vast stond. Sinds er een bocht in de A1 gelegd is gebeurt dat wel vaker. Blijkbaar is zo'n bocht voor sommige automobilisten nogal eng en gaat men boven op de rem staan waardoor er al snel een file ontstaat. Meestal is die na de bocht al snel weer opgelost en kan het gas er weer op. Ik maakte me nu dus nog niet direct zorgen. 

Helaas was deze file van een heel andere orde dan bochten-angst. Nee deze had te maken met het feit dat iemand het nodig vond om een lading grind te verliezen midden op de weg. Er stond in totaal 7 kilometer en ik stond natuurlijk nog maar aan het begin. Dat was balen en mijn planning kon ik op mijn buik schrijven. 

Het scheelt wel dat je niet alleen bent in zo'n file. Gedeelde smart is tenslotte halve smart en dus werden er door mijn mede filelijders diverse wanhopige blikken uitgewisseld en maar eens flink meegezongen met de radio of cd. Om mij heen hoorde ik diverse deunen waarbij heftig werd meegezongen en een achterbuurman had de radio zo hard staan met een flinke bas dat ik letterlijk een tijdje zat weg te dreunen. 

Na ruim een uur arriveerde ik eindelijk bij de plek des onheils en daar waren inderdaad allemaal mannen aan het werk met bezems en was een vrachtwagen met een grote stofzuiger de weg aan het zuigen. Het was maar goed dat we stapvoets reden want er schoten toch nog flink wat steentje voor de wielen langs die tegen de ruiten kletterden. Ik vreesde al voor een barst, want als je dag begint met pech betekent dat meestal dat de rest van de dag ook niet vlekkenloos verloopt,  maar dat liep gelukkig goed af. Even voorbij de reuzenstofzuiger werd de weg weer vrij gegeven en kon ik het gaspedaal diep intrappen om toch nog voor sluitingstijd op kantoor te geraken. 

Wat ik me afvroeg is hoe komt het nou toch dat zo'n lading grind daar terecht komt. Ik bedoel klein duimpje zal heus niet met zijn vrachtwagen het grind hebben laten vallen om de weg terug te vinden. Tegenwoordig hebben we de tomtom, ook de klein duimpjes van deze wereld. Heeft er dan een en andere koekenbakker vergeten de klep van de vrachtwagen dicht te maken en is het daardoor op de weg gekomen?

Of is er een kattenliefhebber die vannacht eens dacht, kom laat ik eens een hele grote kattenbak maken op de A1 voor mijn poezenkindertjes. Dat is op zichzelf natuurlijk heel lief bedacht maar ik verzoek deze poppendop dit soort acties toch niet meer te doen. Ik was nondeju pas om 9 uur op het werk. Anderhalf uur in de auto voor een ritje van normaal 20 minuten. 

Van mijn planning is natuurlijk niks terecht gekomen en ook mijn agenda liep uit de pas want ook het bezoek van later die ochtend stond gezellig in dezelfde file. Natuurlijk hebben we alles weer rechtgebreid daar niet van, maar ik vind toch dat deze oen zijn excuses aan moet bieden. Op zijn minst had dit uilskuiken voor ons allemaal, opgesloten in die file, even koffie kunnen halen. Op zijn minst!