Vietnamese nageltjes

Sinds een paar maanden zit er in ons dorp een nieuwe nagelstudio. Ik was er al eens langs gelopen en het zag er wel gezellig uit. Sara Nails heet het. Voorheen ging ik wel eens naar de nagelstudio van Koh in de Bijenkorf. Ik heb wel eens geblogd over wat een feest het was om mijn handen in die van Vic te vlijen en mijn stompjes omgetoverd te zien worden in keurige, verzorgde handen. Helaas is de nagelstudio verdwenen en zijn Vic en zijn collega's spoorloos. Jammer maar niks aan te doen. Gelukkig kan een mens best zonder deze luxe en als ik zin had lakte ik mijn nagels gewoon zelf. Kan ook prima.

Voor ons feest wilde ik wel weer eens keurig gelakte nagels hebben, maar ik zag de bui al hangen. Met het Franse bezoek over de vloer en alles wat daarbij kwam kijken gaf nou niet direct een rustig moment die zaterdag om even te gaan zitten om te lakken. Na het lakken heb je zeker een uur nodig om de boel goed te laten drogen en zal je net zien bij het aantrekken van je panty dat er toch nog een stukje niet uitgehard is en dat je dus met een ruitjes motief op je nagels loopt of dat je je nagels stoot en er net voor het weggaan een stuk af gaat. Allemaal niet belangrijk natuurlijk, maar wel irritant.

Daarom besloot ik om bij Sara een paar dagen van te voren mijn handen te verwennen met een heuse manicure en de nagels te laten lakken met gel lak. Dan moet je met je vingers onder een blauwe lamp en na een minuutje is de nagellak zo hard dat je bij wijs van spreke rustig een tuintje kunt bestraten. Het blijft wel twee weken mooi en je hebt er geen omkijken meer naar. Perfect dus. Je krijgt het er alleen nooit meer af. Dat wil zeggen niet met gewone nagellak remover. Je moet dus terug na twee weken om de boel te laten verwijderen.

Het was een echt verwenmomentje die ochtend en keurig gelakt ben ik twee weken doorgekomen. helaas scheurde ik met het planten van de roos een nagel. De lak zat er nog op maar hing in rafels en dat zag er niet mooi meer uit. Ik belde Sara en maakte een nieuwe afspraak.

Hoewel de naam heel Hollands aandoet wordt Sara gerund door Vietnamese meisjes. Wellicht zijn het gewoon volwassen vrouwen, maar het zijn allemaal zulke ranke en slanke poppetjes met fijne gezichtjes, kleine handjes en lieve stemmetjes dat het woord meisje beter past.

Vandaag schoof ik na het werk dus aan bij zo'n poppetje en ik legde mijn grove hand in haar handje, maar tjonge wat een kracht zat daar in. De vorige keer viel het me ook al op dat de meisjes onderling Vietnamees met elkaar praten. Dat gebeurt op zachte toon vanachter hun monddoekjes en het lijkt wel of ze liedjes naar elkaar zingen zo melodieus klinkt het. Vorige keer waren ze met z'n tweeen en nieuwsgierig als ik ben vroeg ik welke taal het was. Vietnamees dus.

Vanavond waren er meer dames aan het werk en zat ik aan een tafeltje naast een andere, roodharige schoonheid die acrylnagels kreeg aangemeten. Mijn manicuurster en haar collega zaten onderling gezellig te zingen, eh praten, maar het klonk zo zacht en zo lieflijk dat ik het gevoel had dat ik werd toegezongen. Ook met de andere collega's in de zaak werd tussen de nagelbehandelingen door veel gepraat en dat alles in het Vietnamees.

Ik vroeg of het een familiezaak was en ze begonnen te lachen. Min of meer zeiden ze, maar niet allemaal was het familie. Er zaten ook vriendinnen bij. Toen ik zei dat ik het een mooi klinkende taal vind begonnen ze te lachen. Nederlands was ook mooi vonden ze, alleen met heel andere klanken. Was het niet moeilijk voor ze om Nederlands te leren? Ja heel erg zei de acrylnagel manicuurster, maar ze hield van talen en nu moest ze voor haar studie ook nog Duits leren, maar ook dat vond ze een mooie taal. Nederland is een mooi land waar je veel kansen krijgt om te leren vertelde ze nog.

Die kracht zat dus niet alleen in haar handen maar in haar hele wezen, want nog maar vijf jaar in Nederland en al zo goed een taal spreken. Ik vind dat erg knap. De roodharige naast mij bestudeerde haar nieuwe nagels en zei met een knipoog naar mij, nou toch handig dat Vietnamees want nu kunnen jullie lekker roddelen over ons. Wij snappen dat toch niet. Nee, oh nee zo moesten we niet denken want klanten waren heilig, daar zouden ze nooit over roddelen. Nee echt niet, we hadden het over de verjaardag van ons nichtje en wat we dan allemaal zouden doen.

Ik geloofde ze en ook al was het niet zo, van mij mogen ze roddelen over me tot ze een ons wegen. Ik luister graag naar dat zachte gezang en liet nog maar een kleurtje opbrengen toen de oude laag er af was. Eindelijk kan ik Vic en zijn kornuiten vergeten en ga ik zo af en toe fijn naar een concert bij Sara. Ga ik op de koop toe ook nog met mooie nagels naar huis.