Verse wol

Eigenlijk is geen enkele werkdag hetzelfde maar de vrijdag is, als ik een kantoordag heb, meestal wel een prettige, overzichtelijke dag. Zo'n dag waarop je vaak lekker door kunt werken en ook echt dingen af kunt maken. Zo'n vrijdag dus. Meestal. Vaak. Maar dus niet vandaag. Het was een prima dag hoor, maar wel een beetje rommelig.

Gelukkig had ik behalve het vooruitzicht van het aanstaande weekend ook nog een ander prettig vooruitzicht, want ik wist: Als ik thuiskom dan is de postbode geweest en die heeft een doos vol verse wolletjes bezorgd. En zo geschiedde!

Nu was ik voor de vrijdag niet heel erg vroeg thuis. Pas om zes uur stapte ik het pand binnen en jawel hoor op de keukentafel stond de doos. Mijn handen jeukten om die open te maken, maar eerst moest er gekookt worden. Mijn vader zou komen eten en zou er rond zes uur zijn. Heel veel tijd had ik dus niet en de kip moest nog in de marinade en de saus moest ook nog worden gemaakt zodat die even de tijd had om in te koken. Als een haas ging ik aan de slag.

Paps kwam en ging aan de keukentafel zitten en terwijl ik me ongans stond te roeren om geen klontjes in de saus te krijgen schonk echtgenoot een drankje in. Vrijdagavond voor het eten is hier altijd het borreluurtje. Soms drinken we inderdaad een borreltje en soms ook gewoon een frisje, maar het is en blijft ons borreluurtje. Daarmee sluiten we de week af en luiden we het weekend in.

We dronken wat, we kletsten wat, we kookten uiteindelijk de kipkerrie met de rijst en aten gezellig. Ondertussen stond die doos maar naar me te lonken. Toch maar even openmaken en de inhoud bekijken.

Na de koffie, toen paps weer vertrokken was kon ik het niet laten. Ik vervulde niet eerst mijn plicht om een weekmenuutje op te stellen en de bijbehorende boodschappenlijst, nee ik ging aan de haak!
Wat een heerlijk zacht wolletje is die Colour Crafter van Scheepjes. Niks mis met de Royal van de Zeeman, maar dit is toch echt veel zachter. Het voelt erg luxe. Ook de kleur is erg mooi, precies zoals ik hem in mijn gedachten had.

Ik begon eerst met een proefje met de granietsteek, maar al snel bleek dat deze kleur wol toch net een tikkie te donker is om s'avonds goed te kunnen zien waar welke steek moet komen. Het was al wat schemerig en ook met de leeslamp op volle sterkte viel het niet mee om het goed te kunnen zien. Na zo'n werkdag met veel op de computer turen haakt deze steek niet heel vlot weg.

Ik heb het uitgehaald en ben begonnen aan het patroon waar ik al twee keer eerder een omslagdoek mee gehaakt heb. Deze vind je hier! Dit patroon haakt heerlijk weg en dat was nu juist de bedoeling. Door de week heb ik overdag geen tijd om te haken, ik moet het van de avonduren hebben en dus mdoet het patroon goed te zien zijn, want elke avond puzzelen en turen daar heb ik geen zin in.

De eerste toeren zijn gehaakt en ik heb de slag al weer helemaal te pakken. Zo fijn. Geef me een doosje verse wol en ik ben gelukkig!