Afgetrapt!

De nieuwe bollen Unicat stonden op de tafel en lonkten naar me! Omdat ik geen mooi haakpatroon voor een sjaal in de winkel had kunnen vinden had ik nog maar eens een extra rondje gestruind op het internet. Ook ons bezoek aan de kringloopwinkels die we gistermiddag bezochten in Purmerend en Volendam leverde geen haakboeken op met mooie patronen. Er waren sowieso weinig handwerkboeken in de kringloop. Die heeft iedereen natuurlijk mee op vakantie.

Wél vond ik nog twee verschillende, mooi geslepen glaasjes voor in mijn vitrinekast. Voor in totaal negentig cent kon ik mijn verzameling weer aanvullen. Soms is er niks van mijn gading en soms haal je er snoepjes van glazen weg en dat is natuurlijk ook de sport. Ik heb ze afgewassen en ze staan nu tussen de andere glazen mooi te wezen. Ieder op hun eigen manier.

Die gedachte vond ik ook wel passend, juist omdat gister de canal parade in Amsterdam was en ieder mens natuurlijk goed is op zijn of haar eigen manier.

Vanmorgen toen ik mijn bed uitkwam en de Unicat bollen nog meer stonden te lonken heb ik de knoop doorgehakt en ben met de kleur schaduwspel orchidee begonnen aan een sjaal met het South Bay patroon. En met mijn nieuwe ergonomische haaknaald natuurlijk.

De vuurvogelsjaal heb ik met 3,5 gehaakt maar die viel vrij klein. Op een blog vond ik een voorbeeld van de South Bay met gehaakt met een bol Unicat op 4,5 mm naald. Die sjaal leek een stuk groter dan mijn vuurvogel en daarom ben ik maar afgetrapt met naald 4,5.

Het is een mooie kleur die verloopt van lichtgrijs naar roze, donkerrode en uiteindelijk donkerblauw. Op de foto lijkt het wat paarser maar dat is het niet. 

Het was wel even wennen. Natuurlijk het patroon, want in het begin is het altijd even puzzelen en heb ik het telschema nodig om het goed te kunnen volgen. Maar ook de haaknaald is wennen want het voelt compleet anders. Mijn vorige haaknaald zat mijn brace totaal niet in de weg, maar deze naald en de brace zijn nog geen maatjes. Wennen dus om hem zo goed mogelijk vast te houden. Ook mijn duim was niet blij want die wordt in een hele andere positie gemanoeuvreerd en die kreeg daar een nog slechter humeur van dan hij al heeft. En toch moet hij er aan wennen die duim, want de ergotherapeut is streng! 

Vanmiddag ben ik in de tuin verder gegaan en heb af en toe wat gehaakt en zodra de duim ging protesteren ben ik verder gegaan met mijn boek. Prima combinatie zo! Vanuit het huis klonk zachte het geronk van de raceauto van Max en zijn kornuiten, want daar zat manlief naar te kijken en voor mij had ik het gezellige gekwetter van een hele boel kool- en pimpelmezen die in de seringenboom aan een late lunch zaten van allerlei vliegjes. Toen de maaltijd afgelopen was gingen ze stuk voor stuk in bad in de schotels met water die er voor ze klaar staan. Een schattig gezicht. 

Zo komt zo'n zondagmiddag wel om!