Kleine cadeautjes

En dan is het alweer februari. Nog echt een, soms grauwe, grijze wintermaand, maar toch ook al weer met lichtpuntjes. Woensdagochtend reed ik om 07.30 uur op de A2 richting werk, het was nog donker en koud, maar ineens gloorden er aan de horizon toch al de eerste tekenen van de dag, met een prachtig oranje gloed en toen ik die avond naar huis reed was het nog helemaal licht. Dat zijn dan toch kleine cadeautjes. 

En er waren er nog meer de afgelopen twee weken. 

Een foto van en een interview met mijn lief, van een oud collega van hem die ik zomaar mocht hebben. 

Een grote bos tulpen die ik van mijn dochter kreeg. 

De eerste sneeuwklokjes in de tuin. 

Simon Specht die elke dag van de nootjes komt eten en steeds minder snel schrikt van mij als ik per ongeluk beweeg achter mijn bureau! Zo'n mooi beestje!

Lieve en wijze woorden van een bloglezeres op de mail naar aanleiding van mijn bezoek aan het mooie hoge noorden afgelopen week. 

De armen van mijn kleinzoon om mijn nek met een stevige knuffel en zijn oh zo schattige woorden, jij mijn lieve schatje! Ik smolt! 

De presentatie die ik moest maken voor een webinar die ik moest houden. Pff dat vond ik wel even een ding, want zo'n presentatie maken is nog niet zo moeilijk, maar er is toch altijd dat stemmetje in mijn hoofd van: Als het maar goed genoeg is, als ze maar niet vinden dat ik uit mijn nek klets! Ik weet dat ik mijn vak versta, maar toch is dat akelige stemmetje er dan. En een webinar had ik nog nooit gegeven, maar ik dacht ach, ik heb het nog nooit gedaan dus ik denk dat ik het wel kan. 

Als ik "vroeger" zoiets moest doen waar ik dan aan mijzelf twijfelde waren er altijd die geruststellende woorden van mijn man. Dan ging ik de deur uit met een stevige knuffel en zijn woorden; jij kunt dit! En dus kleedde ik me gisterochtend netjes aan, met mijn allermooiste setje lingerie (ooit gelezen van een gerenommeerde zakenvrouw; als je iets moeilijks moet doen, trek dan je mooiste lingerie aan. Niemand die het ziet, maar jij weet het en dat maakt je krachtig!) en in gedachten hoorde ik zijn stem; jij kunt dit. 

En ik kon het! Ook al weer zo'n cadeautje!

Maar de dag was nog niet om, er kwam nog iets moois! Ik bracht mijn Toffe Tasje weg en had toch zo'n mooi gesprek. Het Toffe Tasje is een initiatief van de voedselbank hier in het dorp. Als je daar aan mee wil doen dan krijg je dus zo'n tasje en die vul je met houdbare producten die je kunt missen. Wij waren altijd al sponsor van de voedselbank en toen ik van dat tasje hoorde ben ik mee gaan doen. Ik heb namelijk gemerkt dat je als alleenwonende (het woord single of alleenstaand krijg ik nog niet over mijn lippen, voor mijn gevoel ben ik nog steeds getrouwd) niet zoveel hebt aan de aanbiedingen. De acties 2 halen 1 betalen zijn vaak niet handig, want hoe krijg je dat op? Met dat tasje is het makkelijk, dan is het 1 voor mij en 1 in het tasje. Daarnaast doe ik elke week een paar extra boodschapjes voor het tasje. 

Maar goed ik ging dat tasje wegbrengen want de voorzitster van de voedselbank woont hier vlak achter en terwijl ik het tasje afgaf maakten we een praatje. Het kwam op het overlijden van mijn man. Zelf is ze al drie jaar weduwe en wat een herkenning was ons gesprek. Omdat ze het begrijpt en zelf al door dat proces is gegaan en nog gaat, kon ze woorden geven aan die worsteling die rouwen soms is. Ook dat gesprek was een cadeautje. 

Ze zijn er, allemaal kleine cadeautjes en wat is het mooi om ze te ontvangen, uit te pakken en blij te kunnen zijn met al deze lichtpuntjes!