maandag 10 december 2018

Bollen

Begin oktober had ik in het tuincentrum een paar zakken bloembollen gekocht. Een zak ging op de post naar de moeder van schoondochter in Frankrijk want zij is dol op onze tulpenbollen en heeft vorig jaar genoten van Hollandse tulpen op haar balkon.

Zelf hou ik ook veel van tulpen en is het altijd weer leuk als je in het voorjaar veel kleur in de tuin hebt van bloembollen terwijl de vaste planten bezig zijn met wakker worden uit hun winterslaap.

Die bollen hadden natuurlijk al lang de grond in gemoeten maar dat ging niet met mijn lamme handje.

Gistermiddag was het droog, de zon piepte voorzichtig door het wolkendek, de was draaide gezellig rond in de machine en had voorlopig mijn aandacht niet nodig en toen dacht ik, komaan dit is vast een goed moment om de bollen in de tuin te zetten.

In mijn agenda van vorig jaar zag ik dat ik dat ook pas op 5 december had gedaan en ik had een ware bloemenzee dit voorjaar dus zullen ze nu vast ook wel opkomen. De tuin in dus.
Ik hoop toch zo op 25 van die kanjers!

De bollen uitgestald op de tuintafel en aan de slag. Hier en daar moest ik wat wegknippen maar het lukte prima om groepjes van drie bollen her en der over de border te verdelen. Ik had een mix van witte, rosé en paarse tulpen en een mix van alle kleuren met een prachtige franje langs elk tulpenblaadje. Ook had ik 25 Allium bolletjes gekocht. Die vind ik prachtig en wilde dat dit jaar ook hebben en ik had wat bolletjes van het Kievitseitje, ook al zo'n mooi klein bloemetje, maar helaas die hadden de muizen in de schuur als diner gebruikt.
Een muizendiner dus niet in de tuin helaas.

Het was koud buiten, maar wel lekker en heerlijk om weer even wat in de tuin te kunnen doen. Een koolmees kwam gezellig een liedje fluiten in de seringenboom en ik schoot lekker op. Met zo'n bollenplanter is het snel werken.

Tweederde van de bollen had ik in de grond gezet toen ik een dikke druppel in mijn nek voelde. Net toen ik dacht he een druppel barstte het zwerk open en stond ik ineens een soort van onder de douche. Gauw de spullen van de tafel in de schuur gekwakt en ik naar binnen. Het is maar een klein tuintje dus geen afstanden af te leggen maar ik was behoorlijk nat. Zo jammer dat ik het niet even af kon maken. Enfin misschien volgend weekend nog een momentje om het af te maken.

Ja en toen, wat doet een mens dan nog meer op een zondagmiddag waar de regen met bakken uit de lucht valt. Precies: Haken.

Heb ik zomaar een uurtje heerlijk kunnen haken aan de knuffel voor Arthur. Zo fijn dat dit weer kan!


zaterdag 8 december 2018

Onderbroek!

Gisteravond vierden wij met de familie pakjesavond en gelukkig had ik de onderbroek op tijd af.

Het was nog even doorwerken maar het is gelukt. Ik had het lootje van mijn vader getrokken en voor hem was dus de warme wollen onderbroek. Hij is nu 81 jaar en nog steeds heel fit en actief en gaat dus elk jaar met het gezin van mijn broer mee op wintersport.

Hij gaat dan met de trein naar Oostenrijk en logeert daar in een studiootje en als de rest van de familie op de lange latten staat gaat hij wandelen in de sneeuw, lekker koffie drinken en natuurlijk kijken naar zijn kleinkinderen die zo'n berg af komen roetsjen.

In oktober begint de voorpret al omdat hij dan de treinreis kan boeken en zodra de kaartjes binnen zijn wordt mijn zus gebeld of zij hem weg kan brengen naar het station, want zo vroeg in de ochtend rijdt de metro nog niet. De taken zijn dus goed verdeeld.

Paps had op zijn verlanglijstje skisokken staan en die kocht ik bij de Hema in een tweepak en ik heb alle vier de sokken apart ingepakt en die pakjes aan de binnenkant van de onderbroek vastgezet met een draad zodat de boel niet allemaal naar beneden zou zakken. Het gedicht leuterde natuurlijk over warme billen in de sneeuw en dat hij nog zo fit en vief is.


Zelf kreeg ik ook een hele leuke surprise. Mijn neefje van 11 had mijn lootje getrokken en had met zijn moeder bedacht dat ik een oma Pluis zou krijgen. Mijn schoonzus is helemaal niet van het handwerken, maar de lieve schat heeft een Nijntje geknipt en avond aan avond met de hand dicht zitten naaien want ze heeft geen naaimachine. Nog super netjes gedaan ook! Neef had zelf het gedicht gemaakt en ik was en ben er helemaal verguld mee. Echt zo leuk gedaan!


Oma Pluis is natuurlijk mee naar huis gegaan, want ze is zo zacht dat Arthur daar vast nog wel mee wil knuffelen. Morgen over twee weken komt dat kleine boefje weer logeren.

Nu mijn onderbroek voltooid is ga ik weer eens verder met de knuffel voor Arthur. Misschien dat ik die nog op tijd af krijg voor kerst. De handtherapeut vindt dat ik gewoon weer moet gaan breien en haken en dat is goed nieuws. Lastig is wel dat ik nog steeds wel veel pijn heb rondom het litteken en in de aanzet van mijn duim, maar ze verwachten dat dit echt overgaat en ondertussen dus gewoon lekker breien of haken maar wel op geleide van de pijn. Nou dat gaan we dus maar doen!

maandag 3 december 2018

25!

Gisteren is onze zoon 25 jaar geworden en omdat te vieren had zijn vrouw een prachtig plan bedacht. Allereerst had ze zijn manager gebeld met het verzoek of hij vrijdag vrij kon nemen. Dat kon en de manager beloofde haar ook dat hij niets zou vertellen. En dus was vrijdag zogenaamd het hele bedrijf dicht vanwege een niet bestaande Franse feestdag en zaten alle collega's in het complot.

Vrijdagnacht om 04.00 uur kreeg zoon het verzoek om op te staan en te gaan douchen want over een half uurtje zou er een taxi staan. Zoon vroeg zich natuurlijk af of zijn echtgenote gek geworden was, maar nee natuurlijk niet, het was een verrassing. Beneden stond een goede vriendin te wachten die het hele gezin naar het vliegveld bracht en zelf ook gezellig meeging naar Amsterdam voor het verjaarsweekend.

En zo kwam het dat echtgenoot en ik vrijdagmorgen om 08.00 uur al in de trein zaten om ze op te halen op Schiphol. Hoewel het nog geen drie weken geleden was dat we in Marseille waren was het toch weer heerlijk om ze te zien. We konden op Schiphol zo in het tv programma Hello Goodbye zoals we daar stonden te knuffelen, maar gelukkig was er geen camera te bekennen.

Het werd een geweldig verjaarsweekend met een heel gezellig feestje met familie en vrienden.

Wat helemaal leuk was dat Arthur nu weer eens bij ons was. De laatste keer was hij pas twee maanden en toen lag hij tevreden in zijn mandje, maar nu was er een ondernemend mannetje. Op Schiphol was het al dikke mik toen hij ons zag. Ik kreeg meteen een grote glimlach, maar opa kreeg een nog grotere lach en daar stak hij direct zijn handje naar uit. Zo lief!

Eenmaal thuis ging hij de boel eens verkennen. Leuk hoor opa en oma dat speelgoed, maar nog leuker is het om langs de tafel te lopen en daar de spullen er proberen af te maaien, de boekenkast eens te inspecteren of die ook leeg kan - nee dat lukt nog niet zo goed - nou dan is er het dressoir nog met leuke hebbedingetjes die ik wel eens even kan pakken. En ook al hadden wij van te voren een rondje door de kamer gemaakt om te zien of het Arthur Proof was, toch wist hij ons te verrassen. Mensenkinderen ik was even vergeten wat voor topsport het is zo'n wurm in de gaten te houden.

We hebben heerlijk 2 dagen voor hem gezorgd zodat de gasten ook lekker wat voor zichzelf konden doen en schoondochter en vriendin Amsterdam in konden gaan. De vriendin was nog nooit in Amsterdam geweest en tja dat is toch een prachtige stad. Schoondochter mag ook nog graag wat door de stad schuimen om het een en ander te bekijken dus kon iedereen doen wat hij/zij graag deed en had ieder het naar de zin.

Arthur vond het allemaal wel prima. Hij maakte er een sport van om achter me aan te kruipen als ik naar de keuken liep. Klap, klap, klap gingen die handjes dan over de plavuizen en daar kwam meneertje aan en dan kiekeboe spelen door om het hoekje te kijken.

Het is een rijkdom zo'n kleinkind. Je hoeft er niks voor te doen, krijgt het zomaar zonder dat je daar zelf maar iets over te zeggen hebt, maar wat een liefde. Zo'n wurm die zich aan je broekspijpen omhoog trekt, zich angstvallig vasthoudt met een hand en het andere handje in de lucht steekt met als doel om zich op te laten tillen en zich dan lekker tegen je aan nestelt. Alle natte zoenen en knuffels zijn dan meer dan welkom.

Klein nadeel is wel dat er dus geen steek gebreid is aan mijn surprise onderbroek. Ik moet dus nog flink aan de bak voor Sinterklaas. Gelukkig vieren we het pas vrijdag en heb ik dus nog twee dagen extra, maar flink aan de bak vanavond en dan komt het allemaal goed.

Als ik nu die doos omgooi en er achter ga zitten kunnen ze mooi niet zien wat voor ondeugends ik ga doen! 





zondag 25 november 2018

November

Oef wat is het al twee dagen grauw en grijs weer. Echt weer voor november! De natuur is bezig om zich terug te trekken voor de winter en trekt daarbij zijn grijze jas aan.

Zelf heb ik daar geen last van, maar ik kan me best voorstellen dat er mensen zijn die door dit grijze weer in een dipje schieten. Het weer heeft gelukkig geen invloed op mijn humeur, sterker nog ik vind dit wel gezellig. Alle reden om aan het eind van de middag, als het donker wordt de kaarsjes aan te steken en het gezellig te maken.

Lekker de keuken induiken en daar heerlijke stamppotten, stoofschotels en andere herfstkost te maken. Nog lekkerder is het om als je in je bed, heerlijk weggedoken onder je dekbed knus kan luisteren naar de wind die vlagen regen tegen de ramen striemt. Dat is natuurlijk alleen lekker als het droog is als de wekker gaat, want om door dat weer naar je werk te moeten is een ander verhaal. Al heb ik niks te klagen omdat ons Fordje dichtbij in de straat staat.

De handtherapeut vond het een goed idee om mijn handwerkprojecten weer op te pakken, mits ik dat niet te lang achter elkaar zou doen en ik dat met een dikke haaknaald of breipen zou doen. Een hele goede oefening voor mijn duim die nog steeds een beetje gepikeerd is. Kijk dat is nou nog eens leuke therapie.

Nu wil het feit dat november ook de maand is van een begin maken met de surprise. Ook dit jaar hebben we lootjes getrokken en moet ik een surprise maken voor een manspersoon uit mijn familie. Ik denk niet dat de betrokken persoon mijn blog leest, maar je weet maar nooit en daarom hou ik me nog even op de vlakte over wie het dan precies gaat, maar ik moest zo langzamerhand wel gaan verzinnen wat ik voor surprise zou maken. Altijd lastig.

Deze man verheugt zich er op om elk jaar tijdens de krokusvakantie naar Oostenrijk te vertrekken en daar te gaan genieten van de wintersport. Wat kun je voor zo'n wintersportliefhebber nu eens maken. Genoeg natuurlijk maar na even peinzen kreeg ik een idee. Ik ga een grote warme onderbroek breien want het is natuurlijk best koud in februari in de sneeuw op een berg. Daar kun je een paar warme billen wel gebruiken en bij zo'n surprise heb je een goed onderwerp om een prachtig gedicht bij te maken, want dat is ook zo'n traditie in onze familie. Een lang gedicht met hier en daar een komische noot zodat er ook nog gelachen wordt op pakjes avond. Niet geheel onbelangrijk.

Bij de @ction kocht ik twee grote bollen blauwe wol. Nou wol? Daar heeft het niet zoveel mee van doen, het is zo synthetisch als het maar zijn kan. 99% acryl en 1% polyester. Het is een mooie kleur blauw met een klein glitterdraadje dus het wordt ook nog eens een feestelijke onderbroek. Een bol is 425 gram en pen 9 of 10 wordt geadviseerd. En daarmee hou ik me dus keurig aan het advies van de handtherapeut.

Vanmiddag ben ik begonnen. Oh wat is het fijn om weer wat te kunnen doen! Max Verstappen reed op tv naar de derde plek en ik begon aan mijn onderbroek. Hoe knus kan november dan zijn? Heel knus. De schemering treedt in en ik ga de kaarsjes aansteken!



vrijdag 23 november 2018

En toen ging het licht uit........

Gelukkig ging niet bij mij het licht uit maar bij mijn oude laptopje. De lieve schat was al 12 jaar oud en dan ben je als laptop meer dan hoog bejaard. Het zat er al een tijdje aan te komen maar toch kwam het afscheid onverwacht en deed het pijn.

Tja en toen kon ik geen blogjes meer lezen en niks meer schrijven want de app van Blogger wordt niet meer ondersteund op mijn telefoon dus was het even afkicken.

Ik wilde wel graag weer een andere laptop en was al een beetje rond aan het kijken, hier en daar eens advies gevraagd, vooral bij mijn eigen zoon want die heeft er verstand van en die heeft voor zijn oude moedertje mijn wensen geadviseerd en kwam met een aantal opties. Nu wilde het feit dat ik in oktober 12,5 jaar in dienst was en dit jubileum een mooi cadeautje bracht in de vorm van een jubileumuitkering en toen heb ik mezelf maar een mooie nieuwe beloofd.

Vandaag werd hij met de post gebracht. Nu was ik gewoon aan het werk maar de buren hadden het pakket aangenomen en het uitpakken was een feestelijk moment. Wat een schatje is het! Ik ben meteen verliefd. Zojuist heb ik hem ingesteld en nu kan ik alle blogjes die ik heb gemist inhalen en vooral kan ik zelf weer eens schrijven. Heerlijk.

Voor mijn hand was het wel even goed om niet te kunnen bloggen want die is nog steeds behoorlijk uit zijn humeur na een dag werken. De wond is mooi genezen en ik kan weer zelf koken sinds deze week en heb ik zelfs al weer een kwartiertje kunnen haken, maar toch zijn er nog best veel dingen die nog niet zo makkelijk gaan.

Jasper, mijn handtherapeut zegt dat ik geduld moet hebben en goed moet oefenen. Nou dat oefenen is geen probleem maar dat geduld wel. Het is nu 6 weken geleden en ik had allang weer hersteld willen zijn en alles kunnen doen, maar goed. Toch maar proberen geduld te hebben en ondertussen lekker genieten van mijn nieuwe speeltje want deze laptop kan zoveel meer dan mijn oude.

De foto's van mijn telefoon staan automatisch ook in deze laptop en zo kan ik alle foto's en filmpjes van Arthur lekker op een groter scherm bekijken. Hij is zondag al 9 maanden en hij is zo leuk! Begin november waren we even een weekend in Marseille en hebben we veel voor hem gezorgd zodat papa en mama even konden bijtanken en dan merk je dat je echt een band krijgt met zo'n mannetje.

Zo zaten opa en oma midden in de nacht met een heel klein lampje aan een hongerig mannetje de fles te geven. Zo'n ventje dat dan heerlijk bij je ligt en je met die grote ogen aankijkt dat is toch wel een grote rijkdom. We zien hem dan wel niet zo vaak maar de liefde is er niet minder om.

Gelukkig komen ze kerst in Amsterdam vieren en tellen we de dagen al af tot we ze weer zien. November en december zijn altijd gezellige maanden maar met dit vooruitzicht, mijn hele gezin bij elkaar met kerst dat geeft een extra dimensie. Licht in die donkere dagen! Heerlijk.

En nu ga ik gauw beginnen om al jullie blogjes van drie weken terug te lezen, want ik heb jullie gemist!






zondag 21 oktober 2018

Acht Bergen

Vorige week vrijdag heeft de handchirurg mijn hand gerepareerd. Of het echt helemaal weer gerepareerd is moet nog blijken, maar ik merk zeker al verbeteringen.

De operatie (lees ingreepje) was een fluitje van een cent. Nog geen 20 minuten later stond ik al weer buiten, voorzien van een drukverband, een mitella en drie hechtingen. Van te voren had ik al wel pijnstillers gekregen maar wat ze vergeten zijn mee te leveren is een grote zak geduld.

Want dat heb je vooral nodig na zo'n carpaal tunnel akkefietje. Je kunt zonder je rechterhand niet zo veel en hoewel mijn echtgenoot, dochter, vader en collega's heel lief en zorgzaam voor me zijn vind ik dit best nog wel lastig.

Toen ik thuiskwam na de ingreep was het nog maar 8.40 uur en dan moet je de hele dag nog stukslaan. Die dag heb ik dan ook niet veel meer gedaan dan lezen. Ik was een paar dagen tevoren nog maar net begonnen aan een roman op mijn E-reader en dag was heel comfortabel lezen met zo'n dik ingepakte hand die alsmaar hoog moest liggen.

Van een collega had ik echter het boek De Acht Bergen te leen gekregen van schrijver Paolo Cognetti en daar ben ik na het weekend aan begonnen en dat boek heb ik in twee avonden uitgelezen.

Wat een mooi verhaal over vriendschap en loyaliteit. Ik heb er van genoten en omdat ik nu niet kan leuteren over gezellige handwerkjes tip ik hier graag dit boek. Echt de moeite waard.

Een klein babbeltje vandaag want lang typen lukt nog niet. Dan is de hand direct weer in een slecht humeur. Morgen mogen de hechtingen eruit en komt er een programma voor handtherapie en dan hoop ik snel weer alles te kunnen doen. Nog even geduld dus. Tips voor mooie boeken zijn dan ook meer dan welkom.




dinsdag 9 oktober 2018

Arthur en Dino

De allerliefste voetjes van de hele wereld


In de eerste week van september waren we een hele week in Marseille bij onze zoon, schoondochter en kleinzoon. Wat hebben we genoten van dat kleine mannetje. Toen we aankwamen kreeg hij net de fles en toen hij die naar binnen had gewerkt zat hij ons eens 10 minuten aan te staren met een ernstig snoetje en toen kroop hij van zijn moeders schoot af op de bank en keek me strak aan. Ik zat op het korte deel van de L bank en stak mijn handen uit en vroeg hem: Kom je bij oma? Nou dat wilde meneertje wel. Hij kroop op schoot en legde zijn hoofde in mijn nek. Oh dan smelt je! Daarna herhaalde de procedure zich met opa.

Omdat zijn ouders de eerste paar dagen gewoon moesten werken pasten opa en oma op. Dat was best intens want onze kleine Arthur vindt het woord slapen maar niks. Ben je gek, slapen is voor watjes, Arthur wil de wereld ontdekken en wel nu. Slapen doe je s'nachts en overdag moet je bewegen.
Begin september was hij 6,5 maand oud maar hij was druk bezig met oefenen om te gaan staan in de box. De week daarvoor had hij besloten dat hij moest leren zitten en kruipen stond ook op het programma.

Als ik hem vertelde dat hij nog een baby is die nog zijn hele leven voor zich heeft en dus best een beetje rustig aan mag doen kreeg ik een grote glimlach. Dat bepaal ik zelf wel oma, zag je hem denken. Natuurlijk is hij overdag zo af en toe heel erg moe en moet er toch een tukje gedaan worden en bleek het reuze te helpen als je hem in de wagen legde en hem een knuffelbeest of een doekje in zijn handjes gaf en hem een beetje wiebelde. Dan won de slaap en kon meneertje een beetje uitrusten van al zijn ontdekkingsreizen.

Het was een superweek en we hebben ontzettend genoten om daar zo met elkaar een week door te brengen, genietend van elkaars gezelschap, het lekkere Franse eten en het heerlijke weer.

Terug in Nederland bedacht ik me dat Arthur heel veel knuffelbeesten heeft, maar dat die allemaal wat aan de grote kant zijn en dat er niet eentje echt favoriet is bij hem. Het viel me op dat als er oortjes, labeltjes of andere uitsteeksels aan zo'n knuffel zitten, hij dat nog het leukste vindt en dat hij ook in slaap viel met een zacht doekje in zijn handjes.

Ooit had ik hele schattige gehaakte lappenpoppen op een blog voorbij zien komen. Even een beetje surfen op het internet deed me stuiten op de lappenpoppen van Sacha en laat Jeanet van Blij dat ik Brei nu setjes verkopen in haar webwinkel voor zo'n pop!



Ik besloot de groene Dino voor Arthur te maken en bestelde het pakket. Een dag later lag het in de bus en opgewekt begon ik eraan. Zo'n leuk werkje en zulk heerlijk zacht materiaal. Die moest ik toch wel af kunnen krijgen voordat ik hem (hoogstwaarschijnlijk) met kerst weer zou zien.

Helaas, mijn eigenwijze hand gooide roet in het eten. Handwerken bleek niet zo'n goed idee. Net als koken en andere zaken waarbij je je handen nodig hebt. Heel vervelend, maar aanstaande vrijdag gaat een handchirurg het probleem voor me oplossen.  Als het goed is zal ik over een week of vier weer kunnen starten met de Dino. Arthur moet dus nog even wachten maar krijgen zal hij hem.

Ondertussen genieten we van de vele filmpjes en foto's die we krijgen en zingen we tijdens het facetimen zijn lievelingsliedjes zoals In de maneschijn en Dikkertje Dap. Het is natuurlijk wel een beetje gek om tegen een telefoon te zingen, maar ach wie ziet het. Behalve Arthur dan en die wordt er vrolijk van. En dat telt!

maandag 27 augustus 2018

Babyshower en vakantie

Afgelopen zaterdag mocht ik voor het eerst van mijn leven een babyshower bijwonen. Over een week of 6 hoopt ons nichtje voor de eerste keer moeder te worden en haar vriendinnen hadden samen met haar moeder (mijn schoonzus) een babyshower georganiseerd.

Ik vond het lastig om me er een voorstelling van te maken maar het was ontzettend gezellig. De aanstaande moeder was onder het mom van even iets ophalen bij je ouders door haar man meegenomen en was zwaar verrast door een kamer vol vrouwen. We hebben een spel gedaan waarbij nicht moest raden hoe lang de zwangerschap van allerlei dieren duurt en daarna hebben we een rompertje of een slab versierd. Ik was slecht voorbereid want de dames die dit soort showers al eerder hadden meegemaakt hadden een patroon meegenomen om onder het rompertje te leggen zodat ze het konden inkleuren. Dat had deze muts dus niet bedacht. Dus heb ik er maar wat opgeschreven.



En toen ik zag dat een andere tante het Nijntje patroon had gekozen die ik eigenlijk zou gebruiken voor het dekentje werd ik toch een tikkie jaloers! Maar niet getreurd. Nicht zag het patroon en merkte ook op dat het eigenlijk voor het dekentje zou worden en toen heb ik haar beloofd dat ik een truitje met dit patroon zal breien voor het nieuwe nichtje als ze een beetje groter wordt.

Ik mis het handwerken echt, zeker nu het weer wat kouder wordt. Toen het zo warm was was het helemaal niet erg en bracht ik de avonden na het werk in de tuin door meestal met een boek. Maar nu het af en toe weer zo regent en we meer tijd binnen doorbrengen gaat het echt wel kriebelen.
Morgen zet de dokter een spuit in mijn hand en daarna hoop ik met een week of twee wel weer wat te kunnen gaan doen. We hebben nu vakantie en dus hoef ik ook niet te typen en krijgt mijn hand rust. Ik heb met die hand afgesproken dat het vanaf half september gewoon over moet zijn. Nu maar hopen dat het geen eigenwijze hand is.

Ondertussen lees ik veel en verheug ik me enorm op volgende week want dan vliegen we naar Marseille en kunnen we eindelijk ons eigen kind en kleinkind weer eens knuffelen. Al zes maanden is Arthur nu en het gaat veel te snel. Meneer heeft al twee tanden, de derde dient zich aan en hij tijgert door het huis. Het is nog net geen kruipen maar hij komt waar hij wezen wil.  Toen we hem in april voor het laatst zagen lag hij nog heel tevreden in zijn babynestje maar nu is het een ondernemend kereltje. Het mag van mij wel iets minder snel.

We krijgen gelukkig veel foto's en filmpjes en we facetimen regelmatig. Hij kijkt nu ook echt naar het scherm en reageert op ons. Dat is heel leuk maar ook een beetje gek. Zo was hij laatst niet helemaal in zijn hum door een tand die door moet komen en werd hij stil toen ik In de maneschijn voor hem zong. Best een beetje gek om tegen een telefoon te zingen.

Maar goed als oma op afstand moet je wat! Maar volgende week gaan we in het echt van hem genieten. Ik heb er zo'n zin in!


dinsdag 31 juli 2018

Waarom Buddleja, Nou Daarom!!

Afgelopen vrijdag reed ik op het heetst van de dag van Gouda naar Hilversum. In mijn Fordje was het lekker koel door de airco, op de weg was het prettig rustig en de radio stond aan. Kortom alle ingredienten voor een plezierig autoritje waren aanwezig.

Op de radio was een gesprek gaande, daar viel ik midden in, maar het ging over de natuur. Een meneer vertelde vol passie over vlinders en hij raadde iedereen dan ook aan om een vlinderstruik in de tuin te zetten.

Nu vind ik vlinderstruiken prachtig en onlangs had ik nog een tikkeltje jaloers naar het exemplaar van mijn oom en tante staan turen. Groot en vol prachtige blauwe bloemtrossen heft deze zich hoog op in hun tuin en neemt daar zowat de halve border in beslag. Ik wilde ook wel zo'n struik maar heb in ons postzegeltje geen plek voor zo'n reus. Dacht ik!

De presentator van het radioprogramma was het met me eens en hij vertelde de vlinderman dan ook dat hij in hartje Amsterdam woont met een piepklein tuintje en waar moet je zo'n struik dan laten. In een pot, zei de vlinderman! Gewoon in een pot want je kunt ze heel goed snoeien en dan lopen ze weer uit en bloeien prachtig. Vervolgens hield hij een heel verhaal over waarom het zo belangrijk is dat we een vlinderstruik hebben omdat het met de vlinderpopulatie niet zo goed gaat in Nederland en dat is best zorgelijk. Zelfs in het allerkleinste tuintje zou een vlinderstruik moeten staan zo vond hij!

En zo kwam het dus dat ik zaterdag vroeg in de middag naar het tuincentrum reed om een vlinderstruik te kopen. Ik heb namelijk een grote terracottapot in de tuin staan die ik meestal vul met eenjarigen, maar dit jaar niet. Er hadden zich wat bosviooltjes uitgezaaid en die kregen gezelschap van een ooievaaarsbek en er groeide ook een vrouwenmantel in op. Ik vermoed dat Dollie de Duif hier schuldig aan is door die pot als toilet te hebben gebruikt, maar ik kon het toch niet over mijn hart verkrijgen om die planten te verbannen uit mijn pot en liet de kleine plantjes uitgroeien.

Nu zijn de viooltjes uitgebloeid en zouden de ooievaarsbek en de vrouwenmantel best een plekje in de border kunnen krijgen waardoor de pot vrijkomt voor de vlinderstruik. Eigenlijk wilde ik er eentje op een stammetje maar die hadden ze niet. Een behulpzame medewerkster raadde me aan om een hele gewone, goedkope te nemen en die eind februari flink terug te snoeien, dan heeft u elk jaar een mooie vertakte plant die uitbundig bloeit. Voor maar 6 euro werd hij van mij.

Ook ging er nog een prachtige, dieppaars herfstastertje in de kar en een grote pot met hardrose phloxen. De astertjes kleurden zo mooi bij de vlinderstruik dat ik die in een pot er voor heb gezet en de phloxen mochten bij hun soortgenoten in de border, want daar had ik een gat.

En nu hoop ik maar dat de vlinders de weg vinden naar mijn struik en dat ik zo mijn steentje bijdraag aan de uitbreiding van de vlinderpopulatie in dit land. Vooralsnog staan ze niet in de rij, maar het kan natuurlijk ook zo zijn dat ze mijn struik vooral overdag bezoeken en dan zie ik het natuurlijk niet.

Wel is het een komen en gaan van hommels en bijen in de tuin. Een heerlijk zomers geluid, net als de kwetterende eksters die steeds komen drinken en de familie Koolmees die behalve komt drinken ook uitgebreid in bad gaat. Zo leuk om te zien. Ik heb er nog maar wat schotels met water bij gezet want het was niet aan te slepen met die warmte. Van een collega kreeg ik trouwens de tip om in een schaaltje met water wat steentjes te leggen zodat insecten ook makkelijk kunnen drinken. Vooral voor hommels schijnt dit goed te zijn want die houden niet van een nat fluwelen pakje.

Waarschijnlijk heb ik een bijzonder soort hommel in de tuin want deze gingen niet in het bakje met stenen drinken maar in een ander badje en namen daar ook direct een duik. Enfin het maakt mij niet uit als zij maar pret hebben.

Maar met die vlinderstruik ben ik blij!
De 1e pluim, dat er maar vele mogen volgen!

maandag 23 juli 2018

Zo zomers!

Genieten jullie ook zo van deze heerlijke zomer? Ik wel! Het is heerlijk thuiskomen na het werk en dan lekker genieten van de tuin. Elke avond lekker buiten eten en daarna fijn relaxen totdat de schemering invalt de de muggen ons met grote getalen komen pesten.

Er wordt niet gehandwerkt deze dagen. En niet omdat het te warm is maar omdat ik twee eigenwijze handen heb die niet mee willen werken. Bij het minste of geringste tintelen ze als een gek en omdat ik elke dag bij het wakker wordt al ruzie met mijn handen had ben ik maar eens verhaal gaan halen bij de dokter. Die sprak woorden als rust en fysiotherapie en wel van naalden maar die hebben geenszins te maken met brei- en of haaknaalden maar met andere enge dingen. Enfin het zal wel goed komen al is het errug lastig.

Geen handwerkje dus op zo'n lekkere lome zomeravond. Veel lezen, dat dan weer wel en dat is ook fijn. Soms, als de handjes goed gehumeurd zijn dan is een beetje rommelen in de tuin ook een ontspannend werkje. Wat oude bloemetjes uit de potten knippen of gewoon maar een beetje zitten staren naar een hommel die op zijn gemakje de honing uit mijn salvia's lurkt. Eigenlijk wordt een mens daar ook wel zen van.

Jammer is het wel want ik had nichtje nog wel een babydekentje beloofd en dat gaat nu echt niet lukken helaas. Ik moet haar het "slechte" nieuws nog vertellen en stel het steeds maar uit omdat ik zo hoop dat het snel over is. Iets met kop in het zand steken.

Ook voor Arthur kunnen er voorlopig geen vestjes of truitjes gebreid worden. Dat zal onze kleine man een zorg zijn want in Marseille is het nog veel warmer dan hier en Arthur ligt nu het liefst gewoon in een luier met soms, als ze naar buiten gaan een t-shirtje aan. Meneertje groeit als kool en heeft inmiddels al twee tanden en kan zich al heel goed omrollen van rug naar buik. Sinds dit weekend zegt hij ook opa! Natuurlijk zegt hij dat niet echt, maar hij heeft wel net deze klanken geoefend en het is zo schattig om dat triomfantelijke gezichtje te zien. Opa hier is trouwens reuze trots! We tellen de dagen af tot september als we hem eindelijk weer eens echt kunnen knuffelen!

Verder dus niet veel te melden want ook lang typen brengt de handjes uit hun humeur. Gauw weer terug naar mijn boek. Ik ben "mijn Provence" aan het lezen van Peter Mayle. Het gaat over de gebruiken in de Provence en ik leer een hoop nieuwe dingen over het gebied. Dat komt vast goed van pas als we in september in Marseille zijn.

Geniet van de zon en de zomer!


zondag 1 juli 2018

Zo'n zondag!

Wat een heerlijk lang weekend was het. Ik was vanaf donderdag vrij en die dagen wilde ik goed benutten. Eigenlijk zouden we met vakantie zijn, maar die moest voor de operatie van echtgenoot worden geannuleerd. Een mens kan natuurlijk niet tegelijkertijd op de operatietafel liggen en in het vliegtuig zitten. En gezondheid is belangrijker dan vakantie dus daar werd niet lang over nagedacht.

Manlief herstelt goed en dus keert de rust weer een beetje terug en daarom was het tijd voor wat ontspanning. Die ontspanning vind ik meestal in een handwerkje, een goed boek en in de tuin.

En wat is er heerlijker in de maand juni als de zon zo heerlijk schijnt om lekker in je tuintje door te brengen. Zeker als je daar de afgelopen weken geen tijd voor hebt gehad want het onkruid neemt het er dan van. Dat groeide de pan uit. Ik vind het altijd verbazingwekkend hoeveel onkruid je uit zo'n klein tuintje kan halen. Er was dus heel wat te doen en daar had ik dus ook lekker de tijd voor.



In de schaduw kunnen de nieuwe planten wennen
Niks is fijner dan s'morgens mijn bed uit te stappen en met mijn nog verkreukelde hoofd de tuin in te gaan. Daar is dan nog veel schaduw en met het eerste kopje koffie van de dag is het goed wakker worden met de wind door de haren die ook meteen de slaaprimpels uit het hoofd wegwaait.

Vanmorgen zat ik om half tien al buiten met als gezelschap een ekster die zachtjes zat te kwetteren in de boom naast ons huis. In die boom zit een groot eksternest en daar is dit voorjaar een behoorlijk aantal jongen groot gebracht. Nu zijn eksters deugnieten die de kleine vogels in de tuin vaak plagen, maar zo'n pas gehuwd stel met een nest vol kleine hummels was toch wel gezellig, zo naast het huis.

Door het dichte gebladerte kun je haast niks zien van het nest, maar horen des te meer. Pa en ma ekster hadden het er maar druk mee en aan hun verenpak is goed te zien dat ze afgepeigerd zijn. Als s'avonds het grut eindelijk sliep zaten pa en ma vaak op onze schutting nog even te zoenen (petje af hoor dat ze nog tijd vrij maakten om hun huwelijk goed te houden) en als er dan rumoer uit het nest klonk dan snerpte pa of ma een boze kreet richting het grut en was alles weer rustig.

Inmiddels zijn de meeste vogels het nest uit maar zo af en toe komt er een jonge ekster thuis eten en dan zie je pa of ma weer vliegen met snavels vol lekkers voor zo'n kind. Vanmorgen kwam pa of ma (bij eksters vind ik het lastig om te zien wie het mannetje of het vrouwtje is) me gezelschap houden. Of eigenlijk een klacht indienen want het waterbakje was leeg. Ik zat juist in de aarde te wroeten om dat ellendige zevenblad te verwijderen toen de ekster in de tuin landde en naar het bankje hipte en mij met enig gesnerp duidelijk maakte dat er water bijgevuld moest worden. Even vloog hij weg maar toen ik de schotel gevuld had kwam hij terug om te drinken. Even later zacht hij zachtjes te tetteren en ik nam maar aan dat dit een bedankje was.

De hele dag kwam hij even buurten. Steeds even drinken en een praatje maken en hij presteerde het om op de rand van de emmer te gaan zitten en daar met zijn snavel door het uitgetrokken onkruid te woelen en er een bende van te maken. Hij viste er warempel nog een dikke slak uit die hij smakelijk  op zat te peuzelen.

Het was een heerlijk tuindagje. Alle borders zijn weer netjes en de plantjes die we gister nog hadden gekocht staan op hun plek. Hier en daar waren er wat lege plekken in de border en omdat we nog het hele seizoen voor ons hebben vond ik dat we die gaten moesten opvullen. Goed excuus om gister even door het tuincentrum te lopen en wat planten te kopen.
Een duizendschoon en verbena doen hun best

Toen de zon te warm werd hield ik het tuinwerk voor gezien en zette een luie stoel neer en plantte daar mijn achterste in. Naast me een fles water, wat tijdschriften en een boek. De was wapperde in de wind, de bijen en de hommels vlogen af en aan en ik waande me in het paradijs. Mijn eigen paradijs.

Zo'n zondag dus!

De dahlia's waren in de aanbieding dus die brengen kleur.

Een Gazania en kuiflavendel vormen een mooi duo.




dinsdag 19 juni 2018

De draad weer oppakken!

Dat was best een lange blogpauze, al drie weken geen berichtje gepost. Niet dat ik denk dat de wereld op mijn schrijfsels zit te wachten, maar ik vind het zelf altijd zo gezellig om een blogbabbeltje te maken en andere blogs te lezen en dat is er flink bij ingeschoten de afgelopen weken.

Elke avond zat ik te leren voor het examen. Vorige week zelfs nog extra verlof opgenomen om nog even flink te stampen want afgelopen vrijdag was het zover. Om 7.15 zat ik al in de auto om naar Randwijk te tuffen om daar de twee examens te maken die voor deze studie nodig waren. Op veel vragen wist ik het antwoord maar of dat uiteindelijk het goede antwoord was moet ik maar afwachten. Ergens eind juli komt de uitslag en ik hoop vurig op een goed resultaat.

Al die tijd heb ik geen haaknaald aangeraakt. Mijn breiwerk - de roze ajoursjaal - lag te verstoffen op de brede leuning van de bank. Achteraf had ik het gewoon op moeten ruimen want nu ben ik bang dat het niet helemaal goed is gegaan. Wat steken er af gevallen en wel weer teruggezet en geen idee of het patroon nu weer klopt, maar dat is van later zorg.

Gister moest  mijn man naar het ziekenhuis voor een ingreep en heb ik voor het eerst weer zitten haken aan de blauwe omslagdoek voor mijn schoonzus. Een eenvoudig patroon maar dat helpt reuze goed om de zenuwen in toom te houden. Ik ben dan ook lekker opgeschoten. Vanmiddag mocht ik hem weer ophalen en had ik ook nog even tijd om een uurtje te haken. Heel ontspannend en ik heb besloten om de doek nu toch maar eens af te maken.

Ondertussen was mijn zwangere nichtje druk op zoek naar patroontjes voor een babydeken. Haar baby komt begin oktober en ze weten sinds kort dat het een meisje wordt en dus kan er nu kleur gekozen worden. Zelf was nichtje vroeger helemaal idolaat van roze - als ik een trui voor haar breide dan moest het altijd een roze zijn - en dus verbaasde me het niet dat dit dekentje ook iets met roze moest worden. Wij zijn in onze familie niet zo van de gender neutraal merk ik. Maakt mij niks uit.

Nicht had druk zitten zoeken op Pinterest en kwam met een aantal ideeën en uiteindelijk liet ze weten dat ze toch het liefst een dekentje met een Nijntje er op had. Nou dat moet lukken want ik heb in het verleden diverse Nijntje truitjes voor haar gebreid. Toch leuk dat de geschiedenis zich herhaalt.

Nu gaat ze de kleuren doorgeven en dan kan de wol besteld worden. Ik heb er veel zin in om er aan te beginnen. De leerboeken zijn opgeborgen dus de breipennen mogen weer te voorschijn komen. En ga ik mijn schade weer inhalen met het lezen van de avonturen van mijn medeblogsters.

maandag 21 mei 2018

Uit huis, tuin en koken!

Nee, ik ben er nog steeds niet uit welk vestje het moet gaan worden voor mijn aanstaande achternichtje maar dat geeft niks er is nog tijd genoeg. Het is nog veel te leuk om door patroonboekjes te bladeren en internet af te struinen  voor het allerleukste patroontje.

Bovendien heb ik nog andere hobby's dus vervelen is er niet bij. Dit pinksterweekend had ik ruimschoots tijd voor de andere hobby's. Net zoals met handwerken vind ik het voor mijn hobby koken heerlijk om te zoeken naar lekkere recepten. De zaterdag begon zoals altijd met het boodschappenrondje en dus op naar de minimarkt om bij de groentestal asperges in te slaan. Het is immers nu het seizoen en daar moet je van genieten. Asperges zouden we 1e pinksterdag eten en vooraf wilde ik een aspergesoepje maken, want we hadden wat te vieren, maar daarover later.

Bij de groenteman kocht ik een kilo asperges voor 3 euro. Soepasperges waren het en het waren niet moeders mooiste maar ze gingen toch in de soep en dan maakt het niet uit. Als ze maar lekker zijn en dat waren ze!

Zaterdagmiddag gingen we naar een grote kookwinkel in Hilversum. Daar kan ik zomaar een uurtje stukslaan met alleen maar kijken naar al die leuke en meestal ook handige kookspullen. Manlief wilde al een hele tijd een goed tostiapparaat. Voor zijn verjaardag had hij dus geld gevraagd en nu was het bedrag zo'n beetje bij elkaar. Het tostiapparaat wat wij hadden vond ik een onding, de enige die er hier in huis goed mee overweg kon was dochter. En laat onze dochter nu een paar weken geleden een prachtig aanbod hebben gehad om een studiootje te kunnen huren in Amsterdam. Die dochter gaat dus zomaar per 1 juni uit huis! Het oude tostiapparaat mag ze meenemen.

Zo toevallig als dit op haar pad kwam. Een leuk en betaalbaar plekje in hartje Amsterdam. Zomaar en toevallig dat dit op haar pad kwam. Zo'n aanbod kun je niet laten lopen en dus is van de week het huurcontract getekend en verlaat ook onze laatste telg het ouderlijk nest. Zo gaat dat en dat is goed. Natuurlijk zal ik haar missen maar zij gaat hemelsbreed nog geen tien kilometer weg wonen en dat is heel andere koek dan de afstand met haar broer.

Zo'n belangrijke stap moet gevierd worden en niet alleen met aspergesoep vooraf maar ook met een leuk cadeautje. We wilden het kookboekje "Armeluis Eten" van Sylvia Witteman voor haar aanschaffen, maar hoewel de kookwinkel een aparte afdeling heeft voor kookboeken en je daar je hart kunt ophalen aan kookboeken, hadden ze deze toch niet. Wel een mooi peper- en zoutmolentje. Dat heb je natuurlijk ook nodig in een nieuw huishouden.

Gelukkig hebben ze in Hilversum ook nog een hele leuke boekwinkel. Echt een hele leuke boekwinkel met niet alleen kasten vol boeken maar ook nog eens hele leuke cadeautjes en gelukkig hadden ze het gewenste boekje daar wel. Net zoals in de kookwinkel ben ik in een boekenwinkel helemaal in mijn knollentuintje en is het heerlijk om daar even te snuffelen. Het maakte een grijze, koude zaterdag helemaal goed.

Gelukkig scheen zondagmorgen de zon en konden we heerlijk buiten zitten in de tuin. Mijn andere grote hobby. Nu de tulpen uitgebloeid zijn was het een beetje een armoedige boel in de border. Ook omdat er een brutale plant staat die de hele boel overheerst. Nu krijgt dochter straks bij dat studiootje in hartje Amsterdam ook een klein tuintje! Dat is echt heel speciaal want dat is het centrum van Amsterdam een unicum. Dat tuintje is ook een beetje een rommeltje net als mijn tuin dat is (was) en daarom wilde dochter me graag helpen om de boel op orde te maken zodat ze een beetje weet wat onkruid is en wat niet. En natuurlijk ook omdat ik straks haar kan helpen. Met alle liefde!
We riepen samen de alleenheerser tot de orde en roeide hem uit tot het gewenst formaat en maakte de border weer netjes. Ook werd het eenjarig spul dat we vorige week kochten en nog geen plek hadden gekregen in de potten gezet. Dat vind ik toch altijd zo'n leuk werkje, want met die potten kun je dus hele gezellige hoekjes maken in je tuin. Ook al is die nog zo klein je hebt dan veel te zien.

Vanmiddag gingen we samen nog even naar het tuincentrum voor een pot voor haar nieuwe huisje. Ik heb al jaren een clivia staan (binnen) die elk jaar mooie bloemen geeft en die zo groot groeide dat ik hem een paar jaar geleden wel moest scheuren. De nieuwe stek moet nu in een grotere pot en die wil dochter graag meenemen. Dat vinden we beiden een mooi gebaar. Zo stiefelden wij vanmiddag door het tuincentrum en schaften en passant nog een paar tabaksplantjes aan en wat kleine vaste plantjes voor de open plekken in de border. Het is allemaal weer netjes in ons postzegeltje! Dat wordt weer een hele zomer genieten van al dat moois. Van mij mag het tot eind oktober zulk weer als vandaag blijven.

Drie van de vier hobby's kwamen dit pinksterweekend dus ruimschoots aan bod, maar ik heb dus geen steek gebreid of gehaakt! 


PS: Voor de liefhebbers van de Aspergesoep.
Ik haalde het recept van 24Kitchen en het was erg lekker!

Zo'n leuk bloemetje, heb je het hele jaar plezier van!

donderdag 17 mei 2018

Oudtante

Een week of wat voordat Arthur met zijn papa en mama kwam logeren kregen wij bericht dat ons oudste nichtje van mans kant samen met haar partner een baby verwacht. Hoe leuk is dat! Heel erg leuk want het nichtje wat mij voor de eerste keer tante maakte wordt nu zelf moeder. Nog leuker is dat toen zij klein was ze een dankbaar onderwerp was om voor te breien.

Ettelijke vestjes en truitjes heb ik voor haar gebreid. Toen ze wat ouder was en ze goed kon kletsen kwam ze soms zelf heel parmantig vertellen dat ze wel een trui wilde met Nijntje of met Minnie Mouse en dan ging deze tante wol halen en breide zich een ongeluk. Hele mooie herinneringen heb ik daaraan.

Toen we het heuglijke nieuws hoorden bood ik aan om ook voor haar een dekentje te breien of te haken. Dat vond ze erg leuk en toen ze hier op "kraamvisite" was om Arthur te leren kennen was ze direct weg van het Dikkie Dik dekentje. Niet dat ze hetzelfde wil, want deze is van Arthur, maar ze mag zelf kiezen of er een figuur moet worden ingebreid of dat het een ander soort dekentje moet worden. Zodra ze weten wat voor kleur de kinderkamer gaat worden laat ze me dat weten en kan ik aan de slag.

Mijn schoonzusje, die nu dus ook oma wordt, hing van de week trots aan de telefoon want de 20 weken echo was geweest en haar kleinkind is helemaal gezond. Gelukkig!! Wil je ook weten wat het wordt, vroeg ze plagerig? Nou natuurlijk wil ik dat. Wat denk je vroeg ze. Een meisje zei ik. Tenslotte heb je altijd 50% kans dat het goed is, maar ik zag mijn nicht gewoon met een meisje in haar armen. En jawel hoor, het wordt een meisje. Zo leuk! Nu was een jochie natuurlijk ook geweldig geweest, maar brei technisch is een meisje leuker. Leuker omdat ik jongetjes dingen voor Arthur kan maken en nu dus meisjes dingen voor ons achternichtje.

Afgelopen vrijdag kocht ik twee bollen witte babywol. Ik had ineens zin om een babyvestje te maken en in het breiblaadje waar ik al een vestje voor Arhtur uit gemaakt had, staat ook nog een schattig kabelvestje voor een pasgeborene. Toen wist ik nog niet dat het een meisje zo worden, maar kabeltjes zijn ook stoer voor meisjes toch?

Maar nu ik weet dat het een meisje wordt ben ik het wereldwijdeweb eens opgedoken en heb ik me ondergedompeld in babyvestjes. Eigenlijk niet zo handig want nu kom ik de een nog schattiger dan de ander tegen. En nu kan ik dus niet meer kiezen!

Deze....

of deze,,,,,,,,,

of toch deze, die is al te schattig.......

Of toch deze, want die is ook zo lief......

Nee het valt nog niet mee om te kiezen!

En terwijl ik zo aan het zoeken en genieten was kwam ik nog een leukerd tegen!
Een olifantentrui voor Arhur! Als ik die aan mijn schoondochter laat zien dan wordt ze vast verliefd, maar dit patroon is pas vanaf twee jaar en dus hebben we daar nog even de tijd voor.

Ik ga nog even wikken en wegen welk vestje ik ga kiezen!

zondag 13 mei 2018

Van alles en nog wat.......

Het is al weer even geleden dat ik een blogje schreef. Niet dat het hier een saaie boel is hoor, verre van dat, maar op handwerkgebied is er weinig nieuws te vertellen.

De dagen vliegen voorbij met werk en studie. Nog maar 3 lessen en dan komt het examen er al aan. Leuk maar ook pittig, maar dat wist ik toen ik er aan begon en het is nu al fijn hoe ik het geleerde kan toepassen in mijn dagelijks werk.

Dit weekend was een lekker lang weekend met Hemelvaartsdag en de extra vrije vrijdag die ik ook nog vrij mocht hebben. Heerlijk. Donderdag begon met een beetje grijs weer dus uitermate geschikt om na een uurtje langer slapen het huishouden even een slinger te geven. De dagen ervoor had ik daar een beetje mee gespijbeld omdat het zo lekker was om thuis te komen uit het werk en dan in de tuin te kunnen eten.

Het is heerlijk toeven in de tuin nu de sering bloeit. Je wordt omgeven door haar zwoele parfum dat je eigenlijk nooit te zwaar wordt. In de borders komen de vaste planten al weer op en sommigen bloeien. Fijn dat het tuinseizoen weer aangebroken is. Vorige week zaterdag was ik al even naar het tuincentrum geweest om wat eenjarig spul in te slaan en ook de moesbak kreeg nieuwe bewoners. Die heb ik omgespit en er een tomaat, een cherrytomaat, een aardbei en een paprikaplantje geplant. De cherrytomaat hing al vol tomaatjes en dat is heerlijk snoepen als je door de tuin (lees postzegel) wandelt!


Gisteren was het weer tijd voor de voorjaarstraditie; met mijn oom en tante naar een groot tuincentrum in Ter Aar. Dit doen we twee keer per jaar. 1 x in het voorjaar en 1 keer in november als de kerstmarkt er is. Het is een mooi ritje zo binnendoor de polders naar Ter Aar en omdat mijn man reed kon ik daar volop van genieten. Prachtig is het nu buiten door al dat mooie jonge groen en al die bloeiende bomen en struiken.

In het tuincentrum was het ook genieten. Al die kleuren en al die mooie plantjes. Heerlijk ontspannend vind ik dat om daar tussen door te wandelen en uit te kiezen wat er dit jaar in de potten mag wonen en zo de tuin op mag vrolijken. Er waren eenjarigen in de aanbieding en ik kocht wat vlijtig liesjes en wat petunia's. Voor nog twee potten aan de schutting kocht ik nog twee witte geraniums. Dat kleurt mooi bij de zachtgele roos waar ze dicht bij komen te hangen.

Ik vind het altijd leuk om mooie hoekjes te creëren in de tuin. Op en aan de voet van mijn bijna vergane bistrostoeltje. Aan de zijkant van mijn tuinbankje tegen de schuur en natuurlijk op de etagère tegen het muurtje. Door die hoekjes heb je steeds wat te kijken in de tuin en blijft het spannend. Spannend in de zin van wat er dan bloeit en hoe die combinaties uitpakken.




Toen we gisteren thuis kwamen heb ik alles op mijn werktafeltje gezet want het is ook traditie dat na zo'n tuincentrumbezoek er met elkaar gegeten wordt en deze keer waren wij aan de beurt om te koken. Thaise gele curry met een salade stond er op het menu en hoewel dit redelijk snel klaar is was er toch geen tijd meer om me om mijn plantjes te bekommeren. Wel hebben we lekker in de tuin kunnen eten en tot laat kunnen genieten van het buiten zitten. Een vest aan en wat kaarsen en lekker zitten kletsen. Jammer dat die ellendige muggen zo'n feestje dan altijd komen verstoren.

Helaas regent het nu zachtjes en volgens de buienradar wordt het voorlopig ook niet droog. De plantjes moeten dus maar even wachten. Morgen schijnt het beter te worden dus wie weet kan ik morgenavond nog wat rommelen in de tuin.

Vanmiddag dus maar aan de studie, wat gedaan is is immers gedaan en er blijft vast ook nog wel even tijd over om een pennetje te breien.



vrijdag 27 april 2018

King Arthur!

Wat een heerlijke week hebben wij achter de rug.

Vorige week donderdag ben ik na een pittige schooldag als de wiedeweerga naar huis gereden en snel aan de kook gegaan. Ik had zoon gevraagd wat hij het liefste wilde eten en hij had aangegeven dat hij wel trek had in moussaka. Dat dus. Toen alle onderdelen (gehakttomatensaus - gebakken aubergines - bechamelsaus) klaar waren en alleen nog maar gemonteerd moest worden tot een moussaka, was het tijd om naar het station te vertrekken.

Wat was het heerlijk om de Thalys binnen te zien rijden en het kersverse gezin uit te zien stappen. Arthur werd in zijn wagen gelegd en mijn man boog zich over hem heen. Ik stond ietsjes verder en zag dat Arthur zijn opa bekeek met een frons en hem direct daarna begroette met een big smile. Opa zag ik daar op het perron smelten tot een plasje! Zo lief.

Thuis hebben we heerlijk met elkaar geknuffeld, gekletst en samen gegeten. Het was heerlijk weer dus lekker in de tuin met Arthur in zijn wagen erbij. Hij lag met grote ogen rond te kijken en telkens weer die glimlach. Wat een heerlijk mannetje!

Vrijdag waren we allemaal vrij zodat we optimaal konden genieten van dit belangrijke bezoek en zaterdag kwam de rest van de familie op bezoek en kon Arthur kennis maken met zijn overgrootvader.  Wat een bijzonder moment was dat toen onze zoon zijn zoon bij mijn vader in zijn armen legde! Zoon en mijn vader zijn altijd dikke vrienden geweest en wat miste ik toen mijn mams!
Zo'n nieuw klein mannetje maakt een hoop emoties los, maar wat een mooie, extra verbondenheid ontstaat er dan in de familie. Het werd een mooie avond met een bbq in de tuin met als afsluiting een lekker vuurtje in de buitenkachel. (na toestemming van de buren natuurlijk). Schoondochter die geen tuin gewend is zag ik genieten bij het vuur. En Arthur sliep heel tevreden binnen in zijn wagen!

Maandag moest ik gewoon weer werken maar wat was het dan leuk om naar huis te rijden en te weten dat je dat mannetje weer ziet! Het is zo'n makkelijk kind. Slaapt de hele nacht door, is altijd vrolijk en trakteert je keer op keer op die prachtige glimlach!

Kortom ik heb van hem genoten. We hebben heerlijk geknuffeld samen, we hebben goede "gesprekken" gehad en we hebben gelachen. Twee maanden oud en al een echte pretletter met van die ondeugende lichtjes in zijn ogen en tevreden en vrolijk! Altijd vrolijk.

Ik heb hem de fles gegeven, luiers verschoond en hem in bad gedaan en dat ging allemaal met het gemak alsof het niet jaren geleden is dat er een baby in de familie was. Hij kroop in mijn nek als ik hem rechtop zette voor een boertje en heeft me -zoals dat gaat met een baby - compleet onder gespuugd. Ik heb hem alleen horen huilen als er echte honger was of een buikkrampje.

Dat in bad gaan was echt heel grappig want een babybadje hebben we niet meer. We hebben wel een groot bad, maar dat is nogal wat voor zo'n hummeltje. We hadden wel nog een gloednieuwe emmer van de praxis. Die hebben we omgetoverd tot tummy tub en daar badderde King Arthur prinsheerlijk in. Geweldig om zo'n klein, naar Zwitsal ruikend, mannetje in je armen te hebben. Het allerlekkerste luchtje van de hele wereld zo'n baby geur en zijn moeder vertelde hem al knuffelend: you smell like a real Dutch boy. En hij is natuurlijk ook voor de helft een klein kaaskopje! Of zoals zijn vader zegt: een half Amsterdammertje!

Het was een heerlijke week en natuurlijk was het moeilijk om afscheid te nemen. Opa bracht ze in alle vroegte naar het station (ik kon helaas niet mee want dat paste niet in de auto) en toen was het al weer voorbij. Arthur sliep lekker door, niet van plan om wakker te worden om oma gedag te zeggen en gelijk had hij want het was nog veel te vroeg. Dus snel een kusje op dat slapende bolletje en toen de auto in. Slik! Want nu duurt het weer een tijdje voor we ze weer gaan zien.

Gelukkig had ik een hele drukke schooldag gisteren waardoor er geen tijd was om al te veel stil te staan bij het gemis. Vandaag is het koningsdag en hebben we alle tijd om na te genieten van de mooie herinneringen en de vele foto's van het bezoek van onze King Arthur.


zondag 15 april 2018

Aftellen

Ik dans door de dagen en tel de nog te gane nachten af. Want Arthur komt logeren! Donderdag komt hij met zijn papa en mama aan het begin van de avond met de Thalys uit Parijs. Want daar logeren ze nu bij andere opa en oma. Donderdag moet ik eerst naar school en als dat klaar is (ik hoop zo dat we vroeg klaar zijn) dan ga ik als een haas naar huis. Iedereen op de A1 tussen half 5 en 5 aan de kant als ze een zwart fordje zien, want oma Annemarie moet naar het station. Maak plaats maak plaats want we hebben ongelooflijke haast!

Snel opa oppikken en dan gauw de metro in naar het Amsterdam Centraal station om het jonge gezin op te halen en mee te helpen sjouwen met alle spullen die mee zijn. Dan gauw naar huis en dan kan het knuffelfeest beginnen.

Om het wat makkelijker te maken hebben we in overleg met zoon alvast een pak luiers gehaald en billendoekjes en zal ik ook wat mini flesjes Zwitsal aanschaffen bij de Etos. Dan wordt hij een echte zwitsal baby. Oh wat een heerlijk luchtje was dat altijd.

Ondertussen genieten we van de vele foto's en de filmpjes die bijna dagelijks per app verschijnen. Laatst zaten we weer eens in het AMC waar manlief een onderzoek moest ondergaan en kwam er een filmpje binnen waarin hij zo verschrikkelijk lief lacht, dat dat hele ziekenhuisgedoe onmiddellijk vergeten was. Ik wil niet zo'n vreselijk mens worden en iedereen plat bombarderen met foto's van dat mooie mannetje, maar die grote donkere ogen, die ondeugende blik en die lieve lach, ik smelt dan helemaal. Helemaal niet partijdig hoor, deze oma.

Zeven weken oud al weer vandaag. Wat gaat het hard. Maar nog maar vier nachtjes slapen en dan kan ik zoon en schoondochter weer in mijn armen sluiten en dat lieve mannetje weer vasthouden en knuffelen. Vrijdag kon ik gelukkig vrij nemen en de week daarna kan ik maandag en dinsdag eerder naar huis. Alleen de woensdag moet ik een hele dag werken. Daar stond al een afspraak die ik niet meer kon verschuiven, maar wat zal het dan leuk zijn om naar huis te rijden en weten dat ze er allemaal nog zijn. Mijn hele gezin compleet. Ik tel af!

woensdag 11 april 2018

Gangetje

Vorige week donderdag was de eerste lesdag voor mijn nieuwe opleiding "Regie op Verzuim". Vol goede moed vertrok ik in mijn fordje naar de Witte Bergen in Eemnes. Daar trof ik koffie (niet onbelangrijk op zo'n lesdag), mijn mede cursisten, een tas vol boeken (krimmeneel wat zwaar) en "De Juf". Een hele leuke juf die verstand heeft van haar vak en lesgeeft op een manier waar de passie vanaf spat.

Nu was deze lesdag voor mij niet heel moeilijk omdat ik dit in mijn werk bijna dagelijks bij de hand heb, maar toch wat was het leuk en inspirerend! Inmiddels is er weer een week voorbij en is morgen de tweede lesdag al weer aangebroken, maar vanaf nu gaat het dus elke week een tikkie moeilijker worden. Enfin het huiswerk is gemaakt dus kom maar op. Ik heb er zin in!

Het is wel weer even wennen met het indelen van de tijd, want een dag heeft tenslotte maar 24 uur waar er zo'n 8 van geslapen worden, zo'n 9,5 uur wordt gewerkt (inclusief reistijd en pauze) en er moet natuurlijk ook nog gekookt, gegeten en een huishouden worden gedaan. Maar het lukt en er is zelfs nog tijd om een paar pennetjes te breien elke avond. Niet veel, maar toch een paar toertjes. Net genoeg om het hoofd weer even leeg te maken. Ik heb het patroon eindelijk onder de knie, al is het wel iets aangepast.

Het is helemaal heerlijk dat het nu zulk lekker weer is. Echt lente en elke dag als ik thuis kom dan zijn er weer een paar tulpen aan het bloeien geslagen. Steeds een beetje meer kleur in de tuin. De knoppen van de sering komen uit en als je goed kijkt dan zitten er al ieniemienie paarse knopjes van de aankomende seringenbloesem. Ik verheug me erop.

Gistermiddag moest ik op onze vestiging in Rijswijk zijn en nadat ik mijn fordje op het parkeerterrein had gezet liep ik onder de pergola, langs de begraafplaats naar de administratie en dat kleine wandelingetje was een feestje. Overal boompjes en struiken in bloei en de vogels begeleidden mijn wandelingetje met uitbundig gezang. Het was zo warm dat ik mijn jas in de auto kon laten en ik aan de wandel kon in mijn colbertje. Het was gewoon jammer dat ik naar binnen moest, ik had best nog wel even door willen wandelen, maar ja daar waren mijn schoenen niet tegen bestand. Of liever gezegd mijn tenen. Die houden niet van wandelen met pumps aan. Heerlijk hoor die lente.

Eenmaal thuis werd ik begroet met een heftig geklop. Dat getik had ik al vaker gehoord en eerst wist ik niet waar het vandaan kwam totdat bleek dat er een koolmees echtpaar bezig is met het verbouwen van een nestkastje die tegen onze schuur aan hangt. Ik zie ze dagelijks vliegen met spullen van de bouwmarkt en nu zijn ze bezig om de ingang naar hun eigen zin te maken. Om beurten kloppen ze met hun snavel tegen de rand van het invlieg gat. Dat wordt vast een huwelijk straks en daarna, hoop ik, wordt er een babykamer gebouwd. Mijn zegen hebben ze als ze straks het huis maar weer opleveren in de oorspronkelijke staat.

Gezellig hoor die vogels in de tuin. En zo gaat alles gewoon zijn gangetje. Een lente gangetje!

dinsdag 3 april 2018

Paasperikelen en ballet

En dan zijn de Paasdagen al weer voorbij. Het was even lekker zo'n extra dagje vrij. Jammer dat het weer niet zo fijn was, maar dat nemen we maar op de koop toe. Ik had zaterdag op de markt bij bloemenman Wim gele tulpen gekocht en 5 bossen narcissen voor 5 euro en daar kreeg ik van die goeie Wim nog een gratis bosje bij, omdat hij mij tot zijn vaste klantenkring rekent! Is dat leuk of niet?

Door al die gele bloemen en het felgele tafelkleed met witte noppen was het toch alsof de zon scheen hier in huis, ook al droop de regen gestaag tegen de ramen. Eerste paasdag brachten we voornamelijk door in de keuken omdat we s'avonds eters kregen. Gezellig met zijn achten rondom de tafel en dan lekker eten. We hadden met z'n drieën een heerlijk paasmenuutje gemaakt. Wat de pot zoal schafte:

Een amuse van vitello tonnato en een kwarteleitje;
Een voorgerecht van Zalmmousse;
Het hoofdgerecht was kalfsrollade met aardappeltjes uit de oven, groene asperges, snijboontjes en een koolsalade.
Mijn echtgenoot had een heerlijk Portugees toetje gemaakt van koek, room en aardbeien. Hij heeft twee Portugese collega's en daar had hij het recept van gekregen. Met iedere hap waande je je in de zevende toetjeshemel. Na dit alles was er nog koffie/thee met - hoe kan het ook anders - Paaseitjes!!

Met zo'n menu ben je wel even bezig en dus maakt het niet uit dat het dan buiten regent. Voor Tweede Paasdag had ik op een zonnetje gehoopt, maar die hoop was tevergeefs. Toen ik de luxaflex open deed was het een druilerige bedoening buiten. Niks gezellig, maar de vogels trokken zich niets van al die nattigheid aan want die zaten aan het paasontbijt. Dollie onze tuinduif banjerde in de border rond en het was een komen en gaan van vinken, kool- en pimpelmezen. De seringenboom hangt vol met allerlei lekkers dus genoeg te snoepen.

De sering was niet alleen gevuld met klein vogelspul en eten, maar ook met halsbandparkieten. Alsof ze een ballet moeten opvoeren zitten ze dan in de boom en dansen ze gracieus om de beurt naar de koker met pinda's. Eerst kwam er steeds maar een of twee, maar nu is het al een hele groep. Het is zo leuk om naar te kijken. Net een parkietenballet!

Nu het geen weer was om buitendingen te gaan doen moesten we het binnen maar gezellig maken en met het ballet op de achtergrond, waarbij de dames en heren parkieten ook zelf hun muziek maken (lees krijsen en kakelen) nam ik gezellig mijn breiwerk ter hand. Een half uurtje later bekeek ik het stuk wat ik had gebreid en het was zo raar, het hele patroon klopte niet meer. Dat was gek, ik had toch heel goed opgeschreven in welke toer ik was gebleven en ik was daarmee op de tekening toch echt verder gegaan. Na nog eens goed in het boek te hebben gekeken bleek ik dus niet met toer 15 van schema 147 verder te zijn gegaan, maar met toer 15 van schema 151. De bladzijde van mijn boek was omgevallen en ik doos, ik had niks gemerkt. Nu lijkt dat patroontje er ook veel op, maar heel dom was het wel.

Het was een heel raar patroon geworden en dat was natuurlijk geen gezicht dus heb ik de boel maar uitgehaald en ben weer opnieuw begonnen. Ja zo kom je de paasdagen wel door!
Enfin nu lijkt het goed te gaan en heb ik me voorgenomen om steeds goed te checken of ik wel bij het juiste patroon zit. Ik ga zo lekker verder en het is inmiddels donker buiten en het parkietenballet is inmiddels afgelopen. Het doek is gevallen en de parkieten liggen in bed! 





zondag 25 maart 2018

Lanterfanten

Bij mijn eerste zondagse kop koffie vanmorgen las ik in de Libelle een artikel over lanterfanten. Een aantal mensen die er verstand van hebben, waaronder twee coaches en een neurowetenschapper en psychiater somden in dit artikel de voordelen op van geoorloofd niets doen. Dat het goed is om de boel de boel te laten en echt te doen waar je zin in hebt. Of dat nu een uurtje navelstaren is of een boek lezen maakt niet uit.



Nou dat was goed nieuws op de zondagmorgen want dat is de enige morgen in de week dat ik van mezelf niets hoef. Althans tot een uur of twaalf want dan wordt het tijd voor de brunch, de eerste was van die dag moet in de machine en er moet nog een stofzuiger een aanverwante artikelen door het huis gesjouwd worden. Al met al ben ik dus niet meer zo goed in lanterfanten. Vroeger wel want als puber op de mavo kon ik rustig de hele middag op mijn kamer zitten met een goed boek. Voor het gemak vergat ik dan even dat er ook nog zoiets was als huiswerk en deed dat er dan even tussendoor. Achteraf gezien ben ik - nadat ik wiskunde, natuur- en scheikunde uit mijn pakket had gewist - lanterfantend door de mavo gewandeld. Nou meer lezend eigenlijk, want er kleefde altijd wel een boek aan mij. Best jammer want er had misschien wel meer in gezeten, maar ach het is tenslotte goedgekomen.

Nu is er van lanterfanten weinig sprake meer. Ik moet altijd wat. Werken, koken, tuinieren, nou vul maar in beste lezers want ik denk dat het er bij jullie ongeveer net zo aan toe gaat. En daarom besloot ik dat ik vanmiddag na het gedoe met  de stofzuiger etc, maar eens een paar lanterfanteruurtjes mocht hebben van mezelf. De werklaptop bleef dicht en ik vroeg me af hoe ik mijn uurtjes nou eens door ging brengen. Waar had ik het meeste leut en lol in?

Het werd breien! Afgelopen week was ik al begonnen met het opzetten van de ajoursjaal. Ik had de breibijbel doorgespit en uiteindelijk voor ajourpatroon 147 gekozen. Uitgerekend hoeveel steken ik moest opzetten en was begonnen aan de nieuwe uitdaging. Dat verliep niet heel soepeltjes en gistermiddag zag ik dat er toch flink wat fouten inzaten en daarom de boel maar weer uitgehaald en opnieuw opgezet. Vanmorgen lag het nieuwe opzetje dus op me te wachten en vanmiddag werd dat mijn lanterfanttijd.


De wasmachine stopte ik vol en maande hem zichzelf maar even te vermaken en mijn huisgenoten verzocht ik vriendelijk me even niet te storen want er moet geteld worden. En dat werkte. Het patroon ging goed en ik werd helemaal zen van al dat tellen. Heerlijk! Nu het patroon staat wordt het vervolg vast veel makkelijker. Heel fijn en ik ga het lanterfanten zeker vanavond nog even doortrekken. Dat smaakt naar meer.


En dat werk wat nog moet gebeuren dat komt morgen wel en de moestuintjes komen volgende week wel ergens en de tuin ook ergens in die buurt en de badkamer doe ik morgenavond nog wel even. Ehm dit gaat niet goed.......... Gauw weer verder met mijn gelanterfant en weer een pennetje breien.

maandag 19 maart 2018

Bijstellen

Afgelopen zaterdag ging de telefoon. We hadden juist een huis vol visite omdat mijn man zijn verjaardag vierde die was uitgesteld wegens allerhande griepgevallen in de familie! Arthur aan de telefoon (om te facetimen) die de visite ook wel even gedag wilden zeggen. Nou dat kon natuurlijk. Geweldige uitvinding is dat trouwens dat Facetimen. Wie dat heeft uitgevonden heeft recht op de nobelprijs van de missende moeders (en oma's), maar ik dwaal af!

Oma, zei hij ik wil je ook mijn nieuwe cadeautje laten zien. Nou lieve jongen laat maar zien en trots voerde de papa van Arthur, Arthur in zijn armen naar zijn ledikantje. Kijk, zei hij trots heb ik gekregen. Aan de spijlen van het bedje hing een leuke muziekmobiel met wolkjes en andere grappige figuurtjes. Mooie boel is dat jongen. Die wou oma voor je maken met allemaal kleine gehaakte neushoorntjes eraan. Nou niks aan te doen oma, want ik heb er al eentje en Arthur deed zijn ogen dicht en viel heerlijk tegen de brede schouder van zijn vader in slaap. Gelijk had hij!

Tja daar zit je dan als versgebakken oma met je mooie plannen om zo'n mobiel te maken. Die plannen kunnen voorlopig in de ijskast want wat heeft dat wurm aan twee muziekmobielen? Niks toch? Net van de week had ik van de internetwinkel een mailtje gehad dat de mobiel weer op voorraad was, maar ik had nog geen tijd gehad om hem te bestellen. Maar goed ook. Wellicht haak ik van het garen nog eens een wat grotere neushoorn als knuffel, als Arthur wat groter is. Komt vast goed!

Ondertussen ben ik nog bezig met de omslagdoek. Dat is leuk om te doen hoor maar wel een tikkie saai. Er zit, zeg maar, weinig uitdaging in. Prima om na een drukke werkdag een paar toertjes aan te haken voordat het al weer bedtijd is, maar ik heb wel zin in wat meer uitdaging.



Op dit moment heeft Arthur zoveel kleertjes en twee dekentjes dat iets voor hem maken nu even niet handig is. De temperatuur in Marseille is hoger dan in Nederland dus heeft hij over een paar weekjes niks meer aan warme truitjes. Het moet iets anders worden.

In het najaar was ik begonnen aan een ajour sjaal. Prachtig patroon maar wel lastig en als ik me vertelde of een steek liet vallen kon ik opnieuw beginnen. Die had ik dus maar weer uitgehaald en begon aan het Dikkie Dik dekentje. (trouwens heel schattig om Arthur onder dat Dikkie Dik dekentje te zien). Maar dat lace garen is heel erg mooi en daar wil ik toch wel graag een sjaal van.

Ik heb de breibijbel maar eens opgezocht en daar staan ook prachtige ajourpatronen in waarvan de meesten een stuk makkelijker zijn. En dus ga ik vanavond - als de strijk aan kant is - een mooi patroontje uitzoeken en daar een sjaal van maken. Altijd leuk om met een nieuw project te starten.


Het wordt nog lastig kiezen uit zoveel moois!

Die linker is wel heel erg mooi!

En de omslagdoek die mag even in de wachtkamer. Over drie weken start ik met een nieuwe opleiding en dan moet ik acht weken lang elke donderdag naar school. Tussendoor moet er natuurlijk gewoon gewerkt worden en zal ik me ook moeten voorbereiden op de volgende les. Ik heb er heel veel zin in want het is echt een verdieping voor mijn werk als casemanager. Het betekent wel dat ik ruim 2 maanden vol aan de bak moet want na die 8 lesdagen moet ik half juni examen doen. Er zal dus niet veel tijd overblijven om veel te handwerken en dan is een toertje haken aan zo'n omslagdoek een heerlijke ontspanning.

Een mens moet gewoon af en toe de plannen bijstellen en het komt allemaal goed!

dinsdag 13 maart 2018

Lekker poedelen

Natuurlijk ging het zoeken naar een beetje passende bikini niet zonder slag of stoot. Dat wist ik van te voren want bikini's voor dikke dames voor een prikkie zijn nu eenmaal lastig te vinden. Enfin het is toch gelukt en daarom konden dochter en ik vanmorgen met een gerust hart afreizen naar de sauna.

In de hozende regen stapten wij in de auto en stuitten een klein half uurtje later op een enorme file. Aan de andere kant van de weg was een heel akelig ongeluk gebeurd en toen we er eenmaal langs sukkelden konden we met eigen ogen, ondanks de opgezette schermen, aanschouwen dat dit geen goede afloop zou kennen. Hier zouden zeker mijn collega's aan te pas moeten komen. Heel naar allemaal en zeker voor de nabestaanden van deze chauffeur. Bah. Met een akelig gevoel in de buik reden we, voorzichtig, verder naar de plaats van bestemming.

Daar checkten we in en dompelden ons onder in de geneugten van wat zo'n saunacomplex te bieden heeft. Lekker poedelen in de aangenaam warme zwembaden, scrubben in de scrubhoek, lekker zweten in de diverse sauna's, lekker lunchen en natuurlijk vooral genieten van het gezelschap van mijn dochter en lekker kletsen samen. Gelukkig bleken mijn bikini en ik nog lang niet de grootste en dikste te zijn en dat troost toch een beetje!

Ook leuk op zo'n dag is mensen kijken en die zijn gelukkig in ruime mate aanwezig op zo'n dag. Echtparen die samen een dagje uit zijn. Zij een heel smalletje en hij met een enorme dikke buik waar hij de ceintuur van zijn badjas onder heeft gefrommeld en waar zij dan toch zo vertederd naar kijkt dat je zeker weet; die houdt nog van haar man. En hij van haar, aan de manier te zien hoe hij haar zorgzaam het beetje gladde trappetje afhelpt het zwembad in. Lief!

De twee vriendinnen, een met een afschuwelijke slang om haar enkel en kuit getatoeeerd en de ander met een blommetjes tattoo op de kuit, die tijdens een kopje thee hun huwelijk zitten te bespreken. Althans de slang spreekt en het blommetje luistert! En wij ook allemaal want de slang praat hard over haar echtgenoot die ze niet meer zo leuk vindt en die ze eigenlijk wil vertellen dat het nogal een ongeïnteresseerde zakkenwasser is. Tja misschien is die man doodsbenauwd voor die slang op dat been en houdt hij daarom wat afstand. Wie zal het zeggen?

Het toppunt van grappigheid was het moment dat wij in de kruidensauna lagen! Het rook daar naar lavendel en rozemarijn. Op de deur stond dat je stil moest zijn, je slippers buiten moest laten staan en dat het binnen in de sauna 80 graden was. Ik lag daar net op het onderste wasrek op mijn handdoekje een beetje weg te dromen, zomaar een beetje weg te dromen over mijn kleinzoon en andere leuke dingen in het leven toen de saunadeur open woei en er twee dames naar binnen kwamen. Dat het dames waren hoorde ik aan de stem van een van hen die luidkeels riep: Kanonnen wat is het hier heet! Bloedheet beaamde de ander. Duh je zit in een sauna mens, dacht ik nog, maar het ontspannings moment was voorbij. Ik hoorde dochter achter mij zachtjes schudden van het lachen. Best raar dat je naar een sauna gaat en niemand vertelt je dat een sauna heet is!

Enfin wij hadden een heerlijk dagje en poedelden in al die baden dat het een lieve lust was. Alle dagelijkse beslommeringen spoelen gewoon van je af! Fijn hoor. 

Net toen we aan het begin van de avond een stoomcabine uitkwamen en besloten er een punt achter te zetten en naar huis te gaan, er moest immers ook nog gekookt worden,  werden we aangesproken door een medewerkster. Een enquête dacht ik eerst, maar nee er waren twee plekjes tegelijkertijd over voor een massage en als wij interesse hadden mochten we die voor de helft van de prijs hebben. Dochters ogen begonnen te glimmen bij het horen van een hotstone massage en de keuze was snel gemaakt. Op naar de massageruimte voor een hotstone massage voor dochter en een ontspanningsmassage voor mij! Tjonge wat heerlijk. Alle knopen in mijn rug en benen, waarvan ik het bestaan niet eens wist, zijn weer weg. Heerlijk. Helemaal zen reden we naar huis!