Babyshower en vakantie

Afgelopen zaterdag mocht ik voor het eerst van mijn leven een babyshower bijwonen. Over een week of 6 hoopt ons nichtje voor de eerste keer moeder te worden en haar vriendinnen hadden samen met haar moeder (mijn schoonzus) een babyshower georganiseerd.

Ik vond het lastig om me er een voorstelling van te maken maar het was ontzettend gezellig. De aanstaande moeder was onder het mom van even iets ophalen bij je ouders door haar man meegenomen en was zwaar verrast door een kamer vol vrouwen. We hebben een spel gedaan waarbij nicht moest raden hoe lang de zwangerschap van allerlei dieren duurt en daarna hebben we een rompertje of een slab versierd. Ik was slecht voorbereid want de dames die dit soort showers al eerder hadden meegemaakt hadden een patroon meegenomen om onder het rompertje te leggen zodat ze het konden inkleuren. Dat had deze muts dus niet bedacht. Dus heb ik er maar wat opgeschreven.

En toen ik zag dat een andere tante het Nijntje patroon had gekozen die ik eigenlijk zou gebruiken voor het dekentje werd ik toch een tikkie jaloers! Maar niet getreurd. Nicht zag het patroon en merkte ook op dat het eigenlijk voor het dekentje zou worden en toen heb ik haar beloofd dat ik een truitje met dit patroon zal breien voor het nieuwe nichtje als ze een beetje groter wordt.

Ik mis het handwerken echt, zeker nu het weer wat kouder wordt. Toen het zo warm was was het helemaal niet erg en bracht ik de avonden na het werk in de tuin door meestal met een boek. Maar nu het af en toe weer zo regent en we meer tijd binnen doorbrengen gaat het echt wel kriebelen.
Morgen zet de dokter een spuit in mijn hand en daarna hoop ik met een week of twee wel weer wat te kunnen gaan doen. We hebben nu vakantie en dus hoef ik ook niet te typen en krijgt mijn hand rust. Ik heb met die hand afgesproken dat het vanaf half september gewoon over moet zijn. Nu maar hopen dat het geen eigenwijze hand is.

Ondertussen lees ik veel en verheug ik me enorm op volgende week want dan vliegen we naar Marseille en kunnen we eindelijk ons eigen kind en kleinkind weer eens knuffelen. Al zes maanden is Arthur nu en het gaat veel te snel. Meneer heeft al twee tanden, de derde dient zich aan en hij tijgert door het huis. Het is nog net geen kruipen maar hij komt waar hij wezen wil.  Toen we hem in april voor het laatst zagen lag hij nog heel tevreden in zijn babynestje maar nu is het een ondernemend kereltje. Het mag van mij wel iets minder snel.

We krijgen gelukkig veel foto's en filmpjes en we facetimen regelmatig. Hij kijkt nu ook echt naar het scherm en reageert op ons. Dat is heel leuk maar ook een beetje gek. Zo was hij laatst niet helemaal in zijn hum door een tand die door moet komen en werd hij stil toen ik In de maneschijn voor hem zong. Best een beetje gek om tegen een telefoon te zingen.

Maar goed als oma op afstand moet je wat! Maar volgende week gaan we in het echt van hem genieten. Ik heb er zo'n zin in!